Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Open" to niewątpliwie jedna z najbardziej fascynujących lektur, jakie miałem okazję przeczytać. Napisany w bardzo szczery sposób zbiór wspomnień legendarnego tenisisty odsłania kulisy wielkiego sportu, ale także uświadamia nam, jak wiele cierpienia może nieść ze sobą życie profesjonalnego atlety. Książka momentami jest bardzo zabawna, czasami przygnębiająca, nie omija jednak chyba żadnych, także tych najtrudniejszych, tematów związanych z tym legendarnym zawodnikiem. Rozlicza się on z kolejnymi etapami swojej (momentami bolesnej) przeszłości, pisze o trudnej relacji z ojcem, o bólu spowodowanym rozłąką z rodziną, o licznych porażkach na polu prywatnym, a także o groźnych eksperymentach z narkotykami.
Agassi potrafi jednak także doceniać wiele błogosławieństw, które na niego spłynęły. Z czytelnikami chętnie dzieli się sukcesami sportowymi, z wielką czcią opisuje swoją żonę Steffi Graf i dzieci. Swoich przyjaciół ukazuje jako prawdziwych bohaterów, wiernych sprzymierzeńców, którzy gotowi byli pójść za nim w ogień.
W moim odczuciu to właśnie przyjaźń jest najważniejszym tematem poruszanym w biografii wybitnego tenisisty. Agassi, bardzo dokładnie opisując najbliższe mu osoby, wielokrotnie przyznaje, że gdyby nie ich wsparcie, nie byłby w stanie podnieść się po którejś z kolejnych klęsk.
Dla każdego fana sportu (a ja takim niewątpliwie jestem) lektura będzie ciekawa ze względu na masę anegdotek dotyczących wielu sławnych tenisistów i samej gry. Śledzenie tenisowej podróży wielkiego mistrza było prawdziwą frajdą, jednak największą wartość stanowiły dla mnie opisy tego, co działo się poza kortem. Te wydarzenia opisywane są przez Agassiego w sposób bezkompromisowy, nieraz bardzo samokrytyczny. Miał on jednak ogromne szczęście, mógł bowiem zawsze liczyć na pomoc szczerych, wiernych i bardzo oddanych mu przyjaciół. I to jest chyba najważniejsze, a zarazem bardzo budujące, przesłanie tej książki.

"Open" to niewątpliwie jedna z najbardziej fascynujących lektur, jakie miałem okazję przeczytać. Napisany w bardzo szczery sposób zbiór wspomnień legendarnego tenisisty odsłania kulisy wielkiego sportu, ale także uświadamia nam, jak wiele cierpienia może nieść ze sobą życie profesjonalnego atlety. Książka momentami jest bardzo zabawna, czasami przygnębiająca, nie omija...

Książka głośno mówi o sprawach, które ludzie często woleliby po prostu przemilczeć. To opowieść o śmierci, o tym, jakie spustoszenie sieje ona w przepełnionym strachem sercu człowieka. Tytułowy "Everyman" (ciekawostką jest to, że w całej powieści chyba ani razu nie zostało wymienione imię głównego bohatera!) posiadł wiele dóbr, do których dąży się w dzisiejszych czasach. Obce były mu problemy finansowe, odnosił liczne sukcesy w sferze zawodowej, a kiedy tylko nabrał ochoty, mógł sobie pozwolić na wakacje w najchętniej uczęszczanych punktach turystycznych świata. Wobec swoich problemów zdrowotnych okazał się jednak być bezsilny. Nie mógł zaakceptować tego, że choroba dotyka nie tylko jego, ale i wiele bliskich mu osób. Zmierzony z ogromem tego nieszczęścia odczuwa coraz większą niechęć do samego siebie, otaczającego go świata, a nawet osób, które zawsze wiernie chciały być przy nim i dzielnie starały się go wspierać.
Takim "Everymanem" może być pewnie każdy z nas. Nikogo nie ominie śmierć i cierpienie z nią związane i naszym wyborem jest to, w jaki sposób z tym tematem się uporamy. Autor w swoich wywodach nie popada w moralizatorstwo, nie podsuwa czytelnikowi gotowych rozwiązań, lektura jest jednak na tyle poważna, że siłą rzeczy zmusza do refleksji. Warto się z nią zmierzyć.

Książka głośno mówi o sprawach, które ludzie często woleliby po prostu przemilczeć. To opowieść o śmierci, o tym, jakie spustoszenie sieje ona w przepełnionym strachem sercu człowieka. Tytułowy "Everyman" (ciekawostką jest to, że w całej powieści chyba ani razu nie zostało wymienione imię głównego bohatera!) posiadł wiele dóbr, do których dąży się w dzisiejszych czasach....

Bardzo ciekawa, pouczająca powieść. Do lektury przystępowałem z dużymi oczekiwaniami, ponieważ już wcześniej miałem się okazję zapoznać z fenomenalną "Tortilla Flat" Johna Steinbecka. Autor po raz kolejny świetnie trafił w mój gust i szybko pochłonąłem tę krótką, niewielką objętościowo książeczkę.
Stosowany przez Steinbecka język jest dosyć prosty, raczej potoczny. Dialogi prowadzone pomiędzy głównymi bohaterami są zabawne i sprawiają, że powieść czyta się łatwo i bardzo przyjemnie. Po raz kolejny Steinbeck dotyka tematów takich jak: przyjaźń, wspólne dążenie do realizacji marzeń, które często wydają się być niestety niemożliwe do spełnienia. Główni bohaterowie, George i Lennie, to ludzie prości, zmagający się z problemami, z jakimi boryka się w swoim życiu prawie każdy "przeciętny" śmiertelnik. Może dlatego tak łatwo jest się czytelnikowi z nimi identyfikować i tak szybko można poczuć do nich sympatię. Steinbeck buduje napięcie tak, że chcemy jak najszybciej dowiedzieć się, jaki będzie los tych sympatycznych, uczciwych, lecz momentami bardzo zagubionych, nieudolnych bohaterów.
Krótko mówiąc, Steinbeck przedstawia w swojej książce zwykłych ludzi, zwykłe zdarzenia, które składają się jednak na niezwykłą, poruszającą historię.
I z tej powieści płynie dla nas jeszcze jedna lekcja, o której często zdarza nam się zapominać. Historia Lenniego i George'a przypomina nam po prostu o tym, że warto jest mieć kogoś bliskiego...

Bardzo ciekawa, pouczająca powieść. Do lektury przystępowałem z dużymi oczekiwaniami, ponieważ już wcześniej miałem się okazję zapoznać z fenomenalną "Tortilla Flat" Johna Steinbecka. Autor po raz kolejny świetnie trafił w mój gust i szybko pochłonąłem tę krótką, niewielką objętościowo książeczkę.
Stosowany przez Steinbecka język jest dosyć prosty, raczej potoczny. Dialogi...