Leah zaczyna życie w nowym miejscu. Podejmuje pracę w szpitalu psychiatrycznym o zaostrzonym rygorze. Przeprowadza się wraz z bratem, Tomem, do wiejskiego domu gdzieś między wrzosowiskami. W szpitalu zostają jej przydzielone trzy pacjentki. Ale jedna z nich wzbudza jej szczególne zainteresowanie. Isabel przed laty została skazana za morderstwo. Troje dzieci bawiło się razem nad stawem. Kiedy zrobiło się nienormalnie cicho i dorośli poszli sprawdzić, co robią, znaleźli małą Maisie pływającą w stawie...martwą, a obok lekko umazanego krwią Owena i Isabel z krwią na ustach.

Sprawa tylko na pierwszy rzut oka wydawała się ewidentna. Kiedy Leah poznaje Isabel, stara się zachować pełen profesjonalizm, jednak dziewczyna jest...taka normalna. Nie ujmująco urocza jakby była socjopatką, ale też nie specjalnie wycofana. Rysuje ptaki, oswoiła wronę. Leah coraz bardziej zastanawia się, czy to możliwe, by ktoś taki mógł popełnić straszną zbrodnię.

Bardzo ciężko było mi przewidzieć, co się wydarzy. Razem z główną bohaterką naprawdę długo nie potrafiłam stwierdzić, czy wierzę Isabel. Ciężko było mi się przekonać do Leah. Nawet jeżeli z czasem okazało się, że miała pewne powody to...Nie miała jednocześnie takich mocno widocznych cech charakteru, takie trochę...ciepłe kluchy. To się nieco zmienia w drugiej części, kiedy Leah zostaje trochę...obnażona.

Isabel za to jest świetna. Niemal do ostatniej strony trudno było mi zdecydować, czy to ona zabiła Maisie, czy nie, tym bardziej, że w trakcie poznałam ojca Isabel i jej brata, który był wtedy przy nich, kiedy umierała Maisie. Czasami skłaniałam się ku jednej teorii, innym razem zupełnie odrzucałam scenariusz tego wydarzenia.

Przy tym wszystkim po prostu leciałam, strona po stronie, aż nieoczekiwanie robiła się pierwsza w nocy i okazało się, że niemal skończyłam lekturę.

Mocne strony? Książka jest niezaprzeczalnie wciągająca i nieprzewidywalna. Dzieje się bardzo dużo, przez co w szczególność w drugiej części, ciężko się od niej oderwać. Co więcej, autorka jest bardzo przekonywująca w opowiadaniu o niewinności Isabel. Albo wręcz przeciwnie, o tym, że to ona jest morderczynią. Ciężko samemu zdecydować, po której stronie chcemy stanąć.

Są jednak i słabe strony. Bardzo dużo się dzieje. Autorka utrzymuje czytelnika w ciągłym, bardzo thrillerowym strachu, ale w pewnym momencie chciałam jej powiedzieć- dość, tego już zbyt wiele! Nie koniecznie dlatego, że było mi ciężko znieść ogrom strachu, raczej dlatego, że jeszcze jeden element i książka zrobiłaby się mocno przekombinowana...

Do połknięcia w kilka wieczorów, albo jeden dzień. Nie trzeba lubić głównej bohaterki, żeby dać się ponieść historii. Zaznaczyłabym jeszcze, że to thriller z gatunku tych brutalnych, takich, po których czytelnik boi się zgasić w nocy światło. Mocny, dla wytrawnych thrilleroholików ;-)
Lucyna Tomoń/ https://today-ornever.blogspot.com/2019/01/morderczyni-sarah-denzil.html

Leah zaczyna życie w nowym miejscu. Podejmuje pracę w szpitalu psychiatrycznym o zaostrzonym rygorze. Przeprowadza się wraz z bratem, Tomem, do wiejskiego domu gdzieś między wrzosowiskami. W szpitalu zostają jej przydzielone trzy pacjentki. Ale jedna z nich wzbudza jej szczególne zainteresowanie. Isabel przed laty została skazana za morderstwo. Troje dzieci bawiło się razem...