Cywilizacja to wszystko to, co ułatwia człowiekowi życie. Kultura to wszystko to, co człowiekowi życie utrudnia. Podkreślam: związek między kulturą a cywilizacją jest jednokierunkowy i niezamienny. Nawet jeśli naturalnym celem człowieka jest ułatwianie sobie życia, to warunkiem produkcji narzędzi ułatwiających życie jest wcześniejsze utrudnienie sobie życia i podjęcie wysiłku w celu opanowania wiedzy i umiejętności pracy.

Cywilizacja to wszystko to, co ułatwia człowiekowi życie. Kultura to wszystko to, co człowiekowi życie utrudnia. Podkreślam: związek między ...

Istotę katolickiej nauki społecznej zawierają - moim zdaniem - dwa zdania z Ewangelii św. Mateusza opisujące Sąd Ostateczny: "Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili". Określenie "braci moich najmniejszych" oznacza całkowitą równość wobec Boga wszystkich ludzi, niezależnie od dzielących ich różnic wynikających z jakichkolwiek kryteriów. Najmniejszy nawet człowiek w jakiejkolwiek hierarchii jest bowiem "bratem ludzi, ale i Boga". Wszystkie czyny wobec innych ludzi są czynami odnoszącymi się bezpośrednio do Boga i dotyczy to nie tylko czynów, ale i zaniechania. Oznacza to, że - nie umniejszając roli religijności indywidualnej(modlitwa, pokuta itp.) - każde działanie lub niedziałanie wobec innych ludzi jest relacją z Bogiem, a ponieważ całe życie społeczne sprowadza się do relacji z innymi ludźmi, wszystko, co robi człowiek wobec innych ludzi jest robione wobec Boga i wszystkie uczynki i zaniechania mają wpływ na zbawienie. Jednym słowem - w katolicyzmie nie ma innej drogi do zbawienia, niż przez postępowanie wobec innych ludzi jak wobec Boga.

Istotę katolickiej nauki społecznej zawierają - moim zdaniem - dwa zdania z Ewangelii św. Mateusza opisujące Sąd Ostateczny: "Wszystko, co u...

W takim ujęciu znika całkowicie problem transcendencji, prawdopodobnie dlatego, że on stawia człowieka wobec pytań, które zasiewają w umyśle niepokój – a przecież celem pozytywnej psychologi jest uwolnienie człowieka od wszelkich zakłócających szczęście niepokojów.

W takim ujęciu znika całkowicie problem transcendencji, prawdopodobnie dlatego, że on stawia człowieka wobec pytań, które zasiewają w umyśle...