„Nie odzywaj się!”, „Nikomu o tym nie mów!”, „Ani słowa!”, „Zamilcz!”, „Jeśli komuś o tym powiesz, to pożałujesz!”, „Nie masz nic ciekawego do powiedzenia!”, „Twoje słowa nic tu nie zmienią!” – jestem pewna, że wszyscy z nas słyszeli choć raz w życiu któreś z tych wyrażeń. Czego one nas uczą? Milczeć, nie wychylać się, siedzieć cicho jak mysz pod miotłą. A kiedy chcemy zabrać głos w istotnej dla nas sprawie czy powiedzieć komuś o czymś ważnym, nagle... brakuje nam słów, mamy wrażenie, że zatyka nam się gardło, i nie możemy wydobyć z siebie głosu. Czy taką blokadę można w sobie pokonać? Można, co udowadnia wielu ludzi – czy ci znani, czy obcy, czy nasi sąsiedzi lub bliscy, każdy może znaleźć w sobie odwagę, aby mówić to, co mamy w sobie, i dzielić się tym z innymi. Motywację do działania znajdziemy w najnowszej książce Reginy Brett „Mów własnym głosem. 50 lekcji, jak głosić swoją prawdę”.

Kolejne 50 porad amerykańskiej felietonistki dotyczy nie tylko nabierania odwagi przy wystąpieniach publicznych, bycia szczerym z samym sobą i innymi ludźmi czy mówienia nawet najgorszej prawdy, jeśli ma ona na celu naprawienie błędu lub pomoc w wymierzaniu sprawiedliwości (nawet po latach). W książce znajdziemy też porady na temat... pisania. „Mów własnym głosem” to książka, która odnosi się do każdego sposobu wyrażania siebie, czy to za pomocą słów mówionych, czy też pisanych. Regina Brett w każdym z nich widzi możliwość pokazania tytułowego własnego głosu i podaje przykłady z życia (swojego i innych), kiedy milczenie powodowało tragedie, a przeprosiny czy przyznanie się do błędu uzdrawiały relacje z bliskimi. Mnie osobiście najbardziej podobały się lekcje pisania, gdzie znalazłam ciekawe porady Reginy, która zajmuje się tym zawodowo od kilkudziesięciu lat, bo, przyznam szczerze, łatwiej mi zawsze o czymś napisać niż powiedzieć.

„Mów własnym głosem” zmusza czytelnika do zastanowienia się nad kilkoma kwestiami: czy naprawdę warto siedzieć cicho, zwłaszcza gdy komuś dzieje się krzywda? Czy zatajanie ważnych informacji pomaga w życiu, a jeśli tak, to komu? Ofierze czy oprawcy? Co faktycznie daje ukrywanie przed innymi prawdy o sobie? Czy naprawdę wszyscy wokół będą szczęśliwsi, jeśli nic nie będziemy mówić, a zaczniemy ukrywać to, co czujemy? Czy życie w kłamstwie jest lepsze od wyjawienia prawdy, zwłaszcza tej najcięższej? Czy mówienie „nie” jest naprawdę trudne? Czy jeśli mówimy „nie”, to naprawdę znaczy „tak”? Czy mój głos naprawdę ma znaczenie? Kto zyskuje na naszym milczeniu? Dlaczego od dziecka uczą nas bycia cicho? Gdzie leży granica między kłamaniem a byciem uprzejmym? Kto jest odważny – ten, kto milczy, czy ten, kto mówi? Czy faktycznie mowa jest srebrem, a milczenie złotem? Co zrobić, jeśli nikt nie chce nas słuchać? Jak to jest z pisaniem – czy faktycznie warto to robić, a jeśli tak, to jak się do tego porządnie zabrać? Na te i inne pytania nie można znaleźć konkretnych odpowiedzi – wszystko zależy od nas samych i tego, co nosimy w sobie. I, oczywiście, jak odbierzemy „Mów własnym głosem” Reginy Brett. To zależy już od czytelnika.

Kolejna książka Reginy Brett na pewno znajdzie zwolenników, szczególnie w Polsce – autorka zadedykowała bowiem „Mów własnym głosem” Polkom i Polakom, ponieważ za każdym razem, kiedy przyjeżdża do naszego kraju, czuje się tak samo: jak w domu. Hm, dziękujemy, droga Regino, a w swoim imieniu mogę napisać, że będę czekała na kolejne Twoje książki.

Anna Wolak