Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mój przyjaciel Brian radzi: "Zamiast opowiadać Bogu, jak wielkie są twoje problemy, opowiedz problemom jak wielki jest twój Bóg".

A każdego dnia świat będzie ciągnął cię za rękę, wołając: >> To jest ważne! I to jest ważne! I to też jest ważne! Musisz się tym przejmować!<<. I każdego dnia ty sam musisz wyszarpnąć mu swoją dłoń, położyć ją na sercu i odpowiedzieć: >> Nie. To jest ważne<<"

Iaina Thomas.

Według mnie zgoda powinna bardziej przypominać entuzjastyczne: ,,Wow!" niż zrezygnowane: ,,No dobrze, może być".

Los szepcze: >>Nie jesteś dość silny, żeby przetrwać burzę<<.
Wojownik odpowiada: >> To ja jestem burzą<<.
Ja również ją jestem.
I ty też.

Anne Lamott została jedną z moich ulubionych pisarek, kiedy przeczytałam, że kieruje się w życiu następującą prawdą emocjonalną: ,,>>Nie<< to odpowiedź pełnym zdaniem".

Odmawiać pomagają mi słowa poety Iaina Thomasa ,,A każdego dnia świat będzie ciągnął cię za rękę, wołając: >>To jest ważne! I to jest ważne! I to też jest ważne! Musisz się tym przejmować!<<". I każdego dnia ty sam musisz wyszarpnąć mu swoją dłoń, położyć ją na sercu i odpowiedzieć: >>Nie. To jest ważne<<.

Każdy z nas ma do powiedzenia coś, co powinien usłyszeć ktoś inny.

Dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy buntowników, którzy pokażą reszcie świata, że wolność słowa wciąż obowiązuje - a demokracja przynosi korzyści wszystkim.

Kiedy już będziesz gotowy na zmiany, zaangażuj się w nie w pełni. Niech ta droga wiedzie tylko w jednym kierunku. Po przybyciu do Veracruz w 1519 roku konkwistador Hernán Cortés rozkazał załodze spalić wszystkie okręty. Mieli pozwolić, żeby ogień zniszczył wspaniałe i cenne statki, którymi przypłynęli? Tak. Zwycięstwo albo śmierć. Odwrót jest wykluczony.

Dla mnie pamiętnik stał się najlepszym sposobem na ukojenie obolałego serca. W dzieciństwie bardzo często czułam się bardzo zagubiona i samotna (...)
Są takie dni, gdy twoich problemów nie rozumie nikt oprócz pamiętnika (...)
Jestem wielką zwolenniczką codziennego pisania w pamiętniku. To świetny sposób na uwolnienie natarczywych myśli, obaw i wątpliwości, które tylko zaśmiecają nam umysł. Kiedy przelejesz je do dziennika, w twojej głowie i w twoim sercu zwolni się przestrzeń na pozytywne emocje (...)
Pamiętnik może stać się kompasem, który poprowdzi cię przez życie.

Znajdź długopis, którym łatwo się pisze, bo tusz sączy się z niego jak krew z żyły. Tym właśnie jest pisanie - wydobywaniem na zewnątrz esencji samego siebie.

Szpital nie jest fabryką z taśmociągiem identycznych pacjentów. Każdy z nas jest wyjątkowy i niepowtarzalny.

Podobno ludzie czytają po to, żeby wiedzieć, że nie są sami. Myślę, że tak samo działa na nas muzyka.

Jeśli nie lubisz muzyki, która dźwięczy ci w głowie, zmień stację w swojej duszy.

Słowa niosą ogromną moc. Potrafią nie tylko ranić, ale też uzdrawiać. Naprawdę są życiem.

Doszłam do wniosku, że strach jest nudny. Każe nam trzymać się tego, co znane, więc wpadamy coraz głębiej w utarte koleiny.

W końcu pisarze malują słowami.

Robert Brault powiedział: "Życie staje się prostsze, kiedy nauczysz się przyjmować przeprosiny, których nigdy nie usłyszałeś". Staje się prostsze także wtedy, gdy przepraszamy tych, których krzywdzimy.

Kiedyś zakochałam się w robotniku budowlanym, który powiedział, że jego matka zajmuje się pisaniem. "A co pisze?" - zapytałam, sądząc, że chodzi o poezję, powieści albo opowiadania. "Pisze do chorych w szpitalach - wyjaśnił mój ukochany. - Codziennie wysyła jeden list albo kartkę, najczęściej do nieznajomych".".

Ludzie boją się publicznych wystąpień bardziej niż śmierci. Strach przed przemawianiem na forum plasuje się w rankingach tuż za lękiem przed pająkami, wężami, psami i zarazkami. To sprawia, że już wychodząc na scenę, czuję się nieustraszona. Wystarczy wstać, ubrać się i przyjść gdzie trzeba, żeby zostać bohaterem.

Większość ludzi za każdym razem daje trzy przemówienia: to, które sobie zaplanowali i wielokrotnie przećwiczyli; to, które faktycznie wygłaszają; i to najlepsze, które przychodzi im do głowy dopiero w drodze do domu.

Zwykle mówimy za długo. Prawie nigdy nie słychać narzekań: ,,Ta mowa była za krótka". Bez względu na to, ile mądrych i zabawnych rzeczy masz do powiedzenia, głowy słuchaczy przyswoją tylko tyle, ile zniosą ich pośladki. Zwracaj uwagę na publiczność.

Najlepsze przemówienia uświadamiają słuchaczom prawdę o nich samych, a nie o tobie. Pomóż im uwierzyć w siebie, nie w ciebie.

Ron Hoff, autor świetnej książki o przemawianie ,,I Can See You Naked (Widzę cię nago)" - daje prosty przepis: ,,Opowiedz kilka żartów, historii albo anegdot. Potem uprzedź, o czym zamierzasz mówić. Dorzuć kolejną porcję żartów, historii i anegdot. Powiedz to, co zaplanowałeś. Wybrać jeszcze jeden żart, historię lub anegdotę. Na koniec przypomnij, o czym mówiłeś".

Niektórzy ludzie uczą nas, jak kochać; inni uczą nas, jak żyć. Tylko nieliczni uczą nas, jak odchodzić.

Kiedyś myślałam, że skoro czuję strach, to nie mogę być odważna.. Zmieniłam zdanie, kiedy natknęłam się na ten cytat: ,, Odwagą wykazujesz się wtedy, gdy tylko ty wiesz, że się boisz". Odważni ludzie nie muszą być nieustraszeni. Oni po prostu nie pozwalają, żeby lęk przeszkodził im wieść radosne, spełnione życie (...). I nie trzeba być odważnym przez cały czas - wystarczy w chwilach, kiedy jest to najbardziej potrzebne.

Przede wszystkim przestań skupiać się na zagrożeniach i na swoim strachu. Skoncentruj się jedynie na tym, czym możesz i musisz się zająć - a potem zrób następny właściwy krok. Na pewno zdołasz wykrzesać z siebie odwagę na jeden krok. A po nim postaw kolejny. I jeszcze jeden.

Mój przyjaciel Brian radzi: ,,Zamiast opowiadać Bogu, jak wielkie są Twoje problemy, opowiedz swoim problemom, jak wielki jest twój Bóg".

O czym masz pisać? O zwykłych i niezwykłych chwilach. O cudownych i podłych ludziach. Życie postawi na twojej drodze jednych i drugich. Zapisuj pytania, myśli, wiersze, sny, wróżby z chińskich ciasteczek, urywki rozmów, zmartwienia, wyznania miłości, pogodę, listy przeczytanych książek, charakter znajomych, sceny z życia, problemy i rozwiązania.

Natknęłam się kiedyś na taki cytat: ,,Każdy nosi w sobie dobrą wiadomość. Dobra wiadomość jest taka, że nawet nie wiesz, jaki możesz być wspaniały! Jak mocno potrafisz kochać! Co potrafisz osiągnąć! I jaki kryjesz w sobie potencjał!".

Muzyka ma wielką moc: potrafi zmienić nasz nastrój lub nastawienie, a nawet wyrwać nas z rozpaczy. Mówi się, że ten kto śpiewa, modli się dwa razy - a przecież przy modlitwie nie da się fałszować, prawda?