CSI: Kryminalne zagadki Lincolna Rhyme – sezon 13… Tak z przymrużeniem oka można by powiedzieć o książce „Pogrzebani”. Nie piszę tego z jakimś przesadnym sarkazmem, po prostu takie coś przeszło mi przez myśl. Poprzednia część cyklu była zła; nie wiem czy nie najgorsza. Miałem zatem nadzieję, że „Pogrzebani” przywrócą wiarę w Deavera że się jeszcze twórczo nie wypalił. Udało się? Jak najbardziej! Tym razem Autor nie przynudza, jak miało to miejsce na okrągło w „Pocałunku stali”; tutaj akcja (czytaj: śledztwo) rwie do przodu od samego początku. Dużym powiewem świeżości było umiejscowienie akcji powieści we Włoszech, w Neapolu. Nowy Jork stał się już nieco skostniały, choć z drugiej strony sytuacja Rhyme’a nie pozwala na to żeby stworzyć coś w stylu ‘W 80 zbrodni dookoła świata’. Ale tak jak wspomniałem – akcja na południu Półwyspu Apenińskiego to jedna z najjaśniejszych stron tej powieści. Kolejna to postać strażnika leśnego, Ercole Benellego. Sympatyczny, nieco gapowaty, ale niewątpliwie to jest „jego” powieść. Dlatego też sobie pomyślałem, czy Jeffery Deaver nie mógłby napisać luźnego spin-off’a serii, z akcją w Neapolu i Benellim w roli głównej…
Są też minusy, przede wszystkim straszne przeciąganie zakończenia. Niby już wszystko jasne, ale jeszcze jakiś detalik, jeszcze jakaś dokładka. Zupełnie niepotrzebnie, a już totalnym nieporozumieniem dla mnie jest ostatni rozdział książki, pt. „Śluby”. Po co to się tu znalazło???
Poza tym brakowało mi też takiego deaverowego efektu WOW, kiedy Czytelnik dowiaduje się kto jest czarnym charakterem nr jeden – takie WOW miałem przy lekturze np. „Tańczącego trumniarza” czy „Kamiennej małpy”. Tu, owszem, jakieś zaskoczenie było, ale bez tego efektu… Ale powiedzmy że to są drobiazgi.
„Pogrzebani” na pewno nie są powieścią na poziomie wczesnych powieści o genialnym sparaliżowanym detektywie, ale jest książką na tyle dobrą, że zaciera fatalne wspomnienie o „Pocałunku stali”.
Polecam!

CSI: Kryminalne zagadki Lincolna Rhyme – sezon 13… Tak z przymrużeniem oka można by powiedzieć o książce „Pogrzebani”. Nie piszę tego z jakimś przesadnym sarkazmem, po prostu takie coś przeszło mi przez myśl. Poprzednia część cyklu była zła; nie wiem czy nie najgorsza. Miałem zatem nadzieję, że „Pogrzebani” przywrócą wiarę w Deavera że się jeszcze twórczo nie wypalił. Udało...