Ojciec Chrzestny polskiej sceny Stand Upu wraz ze swoim młodym Padawanem piszą do siebie maile traktujące o wszystkim, o czym się nie mówi w przykładnych domach, bo nie wypada, bo ktoś nakrzyczy, zlinczuje, zamknie za kratami a klucz połknie.
Na ogół tego typy produkcje traktuję jak próbę zamachu komercyjnego spustu na konto autora wykorzystującego swoje pięć minut. Tymczasem ta lektura depcząc po znanych twarzach show biznesu w lekki, przyjemny sposób składnia do refleksji. Dostajemy w pysk brutalnością sarkazmu po czym uświadamiamy sobie, że uniwersalizm przekazu klepie nas po plecach kiwając łbem, że to też o nas. Tak ty też jesteś zwichnięty.
Alebard Giza jest protoplastą polskiej sceny Stand Upu. Konotacja – nestor z brodą po kolana, tiarą przydziału po sufit, mający pierdylion lat. Maszyna do żartów. Wrzuć pięć dyszek za występ i depresja znika jak porcja ćpania jego rozmówcy. Wygląda inaczej, ale reszta się zgadza. Jacek Stramik to hybryda Bralczyka z Miodkiem - naćpanego, upitego, ale zawsze jest to autorytet lingwistyczny. Lekka dychotomia sprawia, że czytając tę książkę masz wrażenie, że siedzisz na korcie tenisowym. Po lewej stronie Giza – przykładny ojciec i mąż piszący o pierdzeniu, sraniu, papieżu, hejtujący ludzki debilizm. Po prawej Stramik - nihilista tworzący pod wpływem różnych specyfików. Myślicie, że jest gorszy bo bierze? Krasiński, Przerwa-Tetmajer i Witkacy też brali.
„ Łapy precz od żartów ” to gawęda o życiu codziennym zrobiona tak, jak byśmy siedzieli z autorami przy jednym stole popijając piwo zagryzane biskwitami. Tematy? Aborcja, homoseksualizm, szowinizm, rasizm, polityka, codzienność, dodupizm i chandra. A to wszystko na mefedronie życia. O tym rozmawiamy z sąsiadem, w szkole, w pracy, na uczelni i w autobusie. O tym myślimy biorąc prysznic, robiąc zakupy, oceniając ludzi po wyglądzie, ubiorze i po tym z kim śpią.
Ta książka to katalizator. Chcemy to powiedzieć całemu światu, ale nie wypada.
A Stand Up wypada zawsze.
Mi brakowało jedynie Kacpra Rucińskiego, bo w tercecie stworzyliby biblię anatomii tej sceny.
Ale jeszcze wszystko przed nami.

Ojciec Chrzestny polskiej sceny Stand Upu wraz ze swoim młodym Padawanem piszą do siebie maile traktujące o wszystkim, o czym się nie mówi w przykładnych domach, bo nie wypada, bo ktoś nakrzyczy, zlinczuje, zamknie za kratami a klucz połknie.
Na ogół tego typy produkcje traktuję jak próbę zamachu komercyjnego spustu na konto autora wykorzystującego swoje pięć minut....