Maja jest wychowanką domu dziecka, która po osiągnięciu pełnoletności zamieszkała w Zakopanem, w domu swojej cioci, do której przyjeżdżała na wakacje. Jest osobą towarzyską, ale nie potrafi sobie ułożyć życia w związku z mężczyzną. Ma przyjaciela, z którym kiedyś łączyło ją pewne uczucie, ale oboje doszli do wniosku, że jako para przyjaciół jest im dużo lepiej. Ciocia Mai jednak cały czas wierzy, że Bartek jest tym odpowiednim kandydatem na męża. Kiedy do sąsiadki cioci przyjeżdża wnuk z Krakowa, Maja nie może zrozumieć dlaczego chłopak traktuje ją nie tyle z rezerwą, co wręcz wrogo. Mają jednak wspólnych znajomych i są skazani na spędzanie czasu w swoim towarzystwie. Czy Maja zaprzyjaźni się z Wojtkiem, czy jednak zbliży się ponownie do Bartka? Jak rozwinie się znajomość tych dwojga (prawie) sąsiadów? Czy dziewczyna spotka matkę, która porzuciła ją zaraz po narodzinach, a dzięki której spędziła całe swoje dzieciństwo w domu dziecka?

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością tej autorki, chociaż myślę, że nie ostatnie. Książka nie wywołała we mnie wielkiego WOW!, ale muszę przyznać, że bardzo przyjemnie spędziłam czas z jej bohaterami.

Czytając, momentami odnosiłam wrażenie, że jest dość infantylnie, zwłaszcza przy niektórych dialogach, ale nie ukrywam, że czytałam książkę z niemałym zainteresowaniem.

Trochę brakowało mi tej prawdziwej góralskiej gwary, zwłaszcza u osób starszych, Wiadomo przecież, że ludzie starsi w określonych regionach kraju, nie mówią czystą polszczyzną, nawet, kiedy znajdują się w miejscach urzędów. I chociaż w dialogach pojawiały się czasami zwroty typowe dla gwary, to dla mnie było tego odrobinę za mało.

Autorka funduje jednak czytelnikowi piękny spacer górskimi szlakami, w malowniczy sposób opisując przyrodę i miejsca.

(…) Kiedy doszła do hali Gąsienicowej, odetchnęła z ulgą. Większa część drogi była za już nią. Zwolniła kroku, bo móc podziwiać widoki. Choć nie było tu teraz tak malowniczo jak wiosną i latem ani tak magicznie jak zimą, kiedy wokół leżał śnieg, to miejsce urzekało ją równie mocno. Rozległy teren, na którym w oddali widać było skrzyżowanie szlaków, Betlejemkę oraz schronisko Murowaniec, był naprawdę piękny o każdej porze roku. (…)

Mamy w tej powieści pięknie przedstawioną przyjaźń, i to nie tylko między kobietami, czy mężczyznami, ale przyjaźń między kobietą a mężczyzną, związek oparty na wzajemnym zaufaniu, opiece i szczerości wobec siebie, bez żadnych podtekstów erotycznych.

Ale mamy też miłość, która czasami trafia w człowieka jak grom z jasnego nieba, uczucie, które potrafi całe życie wywrócić do góry nogami.

(…) Zasypiała, wciąż myśląc o tym, jak niesamowicie było w zapomnieniu oddać się muzyce, jak wspaniale było tańczyć i cieszyć się tym, i jak cudownie było… zobaczyć odbicie swojego szczęścia w oczach Wojtka. (…)

Ta książka, to wspaniała opowieść o poszukiwaniu szczęścia i miłości, opowieść o przyjaźni, ale i o bólu odtrącenia.

Po przeczytaniu jej zatęskniłam za naszymi pięknymi górami. Autorka wręcz w magiczny sposób potrafiła przenieść mnie w urzekające swym pięknem Tatry i Zakopane. Mam nadzieję, że kiedyś uda mi się spędzić święta w naszych górach.

I chociaż w treści pojawiały się literówki („a” zamiast „ą”, czy „o”; „bo coś zjeść” zamiast „by coś zjeść”) to czytałam tę lekturę z zainteresowaniem.

Polecam tę książkę, jako taki punkt przygotowywania się do świąt. I jak pisałam we wcześniejszych wpisach, kiedyś postanowiłam sobie, że w grudniu będę czytała książki z wątkiem świątecznym; wszystkich również do tego zachęcam. Ta książka jest lekturą lekką, łatwą i przyjemną i niesie ze sobą tę magię zbliżających się świąt.

Maja jest wychowanką domu dziecka, która po osiągnięciu pełnoletności zamieszkała w Zakopanem, w domu swojej cioci, do której przyjeżdżała na wakacje. Jest osobą towarzyską, ale nie potrafi sobie ułożyć życia w związku z mężczyzną. Ma przyjaciela, z którym kiedyś łączyło ją pewne uczucie, ale oboje doszli do wniosku, że jako para przyjaciół jest im dużo lepiej. Ciocia Mai...