Kolejny raz utwierdzam się w przekonaniu, że absolutnie nie mamy powodów do wstydu i kompleksy w dziedzinie literatury są zupełnie nieuzasadnione. Cieszy mnie fakt, że dzięki taki twórcom jak Mróz czy Miłoszewski odwraca się pewien trend i coraz chętniej czytelnicy sięgają po rodzimych autorów. Bo Ci tez mogą być gwarantem przedniej rozrywki – i tu jest tego namacalny dowód.

Grisham Grishamem, ale – może dla niektórych zabrzmi to jak herezja – to dziecko Mroza czytało mi się lepiej aniżeli niektóre dzieła okrzyczanego Amerykanina. Możliwe że wynika to z lepszej znajomości realiów świata przedstawionego, nie zmienia to faktu że jest to kawałek porządnie skrojonego pod względem technicznym thrillera prawniczego. Autor nie przedobrzył, a obawiałam się że gdzieś pod drodze niebezpiecznie zagalopuje się w tym koncepcie włożenia butów śledczego przez adwokatów - ale na całe szczęście udało mu się ten zamysł utrzymać w ryzach. Tym samym nie doświadczyłam zawodu spowodowanego nagromadzeniem nielogicznych elementów fabularnych, choć autor nie uniknął kilku uproszczeń, nieścisłości i wpadek merytorycznych– jednak ich kaliber nie był przytłaczający, więc przymykam na nie oko. „Kasacja” jest sprawnie napisana, a sama akcja dobrze poprowadzona, utrzymana w przyzwoitym tempie. Jednak największe zainteresowanie wzbudza para adwokatów, a zwłaszcza żeńska część duetu. Niebanalna postać, z dużymi pokładami potencjału, po którym wiele sobie obiecuję.

Choć Chyłka odgrywa znaczącą rolę, jednak nie tylko dla jej osoby sięgnę po kolejne części. Mam nadzieję, że te będą co najmniej tak samo dobre jak „Kasacja”.

Kolejny raz utwierdzam się w przekonaniu, że absolutnie nie mamy powodów do wstydu i kompleksy w dziedzinie literatury są zupełnie nieuzasadnione. Cieszy mnie fakt, że dzięki taki twórcom jak Mróz czy Miłoszewski odwraca się pewien trend i coraz chętniej czytelnicy sięgają po rodzimych autorów. Bo Ci tez mogą być gwarantem przedniej rozrywki – i tu jest tego namacalny...