Mam wrażenie że z każdą książką Laili Shukri, jej pisanie jest coraz gorsze.
Wątek o Klaudii jak najbardziej na plus, bo był ciekawy, tylko szkoda że kolejna książka Laili zaczęła mnie wciągać dopiero od połowy. Zakończenie? Trochę słabe, biorąc pod uwagę fakt że nie było jakiegoś konkretu, brakowało mi rozwinięcia w zakończeniu. Jak dotarła do parku skoro nie wychodziła z ruin bo się bała? Daleko to było? Jak dostała się na lotnisko? Jak Isabelle przekazała jej bilety i pieniądze skoro była cały czas pod okiem ochroniarzy? Przekazała jej to w ukryciu czy normalnie bez ukrywania? Sama nie wiem, ale czegoś takiego mi brakowało, może to są szczegóły, ale może właśnie przez to czuję niedosyt.

Strasznie wnerwiały mnie wątki, które były wplątane - moim zdaniem - bez sensu. Inne przerażajace historie o krzywdach innych, które nic nie wnosiły do książki.
Powinien być na to osobny temat w osobnych książkach, bo przez coś takiego w trakcie akcji strasznie mnie męczyło czytanie.

Bardzo dużo rzeczy było pisane z wielkim szczegółem, jakby były przepisywane z internetu np. z Wikipedii. Z wielkimi szczegółami opisane miejsca, jak z dziennika historycznego czy ulotki turystycznej.

Niektóre wątki były pisane tak "nisz masz", miałam wrażenie że są one tylko po to aby książka była grubsza. Albo na przykład dialog dwóch przypadkowych kobiet w kawiarnii:
- .... - wyznała filigranowa szatynka.
- .... - kontynuowała szatynka.
- .... - szatynka aż się wzdrygnęła.
- .... - zdziwiła się szatynka.
- .... - zauważyła szatynka.
- .... - wyraziła swoje zdanie szatynka.
- .... - przyznała szatynka.
I tak przez całe dwie strony.. szatynka, szatynka, szatynka.
A pod koniec, rozmowa Lindy i Isabelle.. i nagle błąd - odpowiada Klaudia. Trzy razy musiała czytać, bo nie rozumiałam dlaczego nagle odpowiedziała Klaudia, która była w Londynie a one na drugim końcu świata. Potem dopiero zorientowałam się że to odpowiedz Isabelle.

Generalnie mam wrażenie że autorka w każdej swojej książce pokazuje tylko tych złych muzułmanów, jak na kobietę, która żyje wśród nich. Chyba w żadnej książce nie było ani jednego dobrego muzułmanina.
Zawsze pokazuje ten zły świat, w którym to europejczycy są pomocną dłonią. Myślę że to błąd. I autorka, która żyje wśród tamtej kultury powinna pokazywać obie strony medalu, a nie tylko tą złą, tym bardziej że aktualnie przez ataki, czy inne rzeczy, mamy złe zdanie o wszystkich, tylko dlatego że mają inna kulturę.
Czytałam wiele książek o podobnej tematyce, ale to jest jedyna autorka, która pokazuje mi jedną stronę medalu - tą mroczną.

Mam wrażenie że z każdą książką Laili Shukri, jej pisanie jest coraz gorsze.
Wątek o Klaudii jak najbardziej na plus, bo był ciekawy, tylko szkoda że kolejna książka Laili zaczęła mnie wciągać dopiero od połowy. Zakończenie? Trochę słabe, biorąc pod uwagę fakt że nie było jakiegoś konkretu, brakowało mi rozwinięcia w zakończeniu. Jak dotarła do parku skoro nie wychodziła...