Wydawało mi się, że znam Chandlera jak łysego konia, a to chyba o dziwo moje pierwsze spotkanie z jego twórczością. Dysonans wynika oczywiście z poznania filmowego. I bez porównań z filmami się tu nie obejdzie.

Prywatny detektyw Philip Marlowe pojawia się w 'Głębokim śnie' po raz pierwszy i jest to wielkie wejście! Wspaniała postać. Zimny i inteligentny cynik, pełen przywar, pozbawiony złudzeń, okrutny, błyskotliwy i przewidujący. Mitchum, a zwłaszcza Bogart trochę tego bohatera ocieplali, w wersji Chandlera jest jeszcze mroczniejszy. Zresztą jak cała książka. Mrok, deszcz jak z 'Blade runnera', ciemne uliczki, typy spod ciemnej gwiazdy i ciemne interesy ważnych ludzi. Słońca i ciepła niemal brak. Może jest nim sam Marlowe, bo w tym bagnie stara się postępować jak Franz Maurer przykazał- w imię zasad.

Genialna adaptacja filmowa nosiła tytuł 'Wielki sen'. Kto widział, ten zna fabułę, ale i tak niech przeczyta. Książka jest bardziej mroczna i nie zabolały jej ciosy cenzury, a to ważne. Jest w niej więcej smolistych dialogów, ciętego języka i grzechów miasta grzechu, że tak to ujmę :) Nie zestarzał się Chandler ani trochę, nie ma w tym prawie grama archaizmu. Ba! Mam wrażenie, że wielu współczesnych autorów kryminałów to przy Chandlerze tchórze i amatorzy. Jedynie niektóre klasyczne toposy gatunku noir psują intrygę. Kto się trochę w noir orientuje, ten może się na książce bawić nieco słabiej.

Takie spostrzeżenie. W książkowej wersji wg mnie lepiej wypadła relacja Marlowe'a z Vivian. Rewelacyjny, kultowy duet Bogey- Bacall nieco filmowi ciążył. Wiadomo, jaka między nimi była chemia i wiadomo jak film się na tej chemii opierał. Książka oczywiście tego elementu nie ma. Pozbawiona chemii i romantyzmu relacja tej pary w książce brzmi lepiej, mocniej.

Rewelacyjny kryminał, zasłużona sława. 8/10
I pamiętajcie:
Chandler to Raymond. A nie Bing :)

Wersję audio czyta Przemysław Bluszcz. Genialny, gdy mówi głosem Marlowe'a. Słabszy, gdy bierze się za inne głosy. Co najmniej kilka postaci (Norris, Canino, Agnes, Harry) troszkę przez ten brak umiaru w jego głosie ucierpiało

Wydawało mi się, że znam Chandlera jak łysego konia, a to chyba o dziwo moje pierwsze spotkanie z jego twórczością. Dysonans wynika oczywiście z poznania filmowego. I bez porównań z filmami się tu nie obejdzie.

Prywatny detektyw Philip Marlowe pojawia się w 'Głębokim śnie' po raz pierwszy i jest to wielkie wejście! Wspaniała postać. Zimny i inteligentny cynik, pełen...