Zielke - absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego !!.
Po pierwsze zapomniałem, że dałem autorowi PAŁĘ za „Człowiek, który musiał umrzeć”. A po drugie przeczytałem pozytywną recenzję mojego ulubionego recenzenta, Jarosława Czechowicza na: http://krytycznymokiem.blogspot.com/2018/10/dobre-miasto-mariusz-zielke.html
Lubienie nie oznacza zgadzania się w każdym względzie, no i właśnie w przypadku tej książki mamy przeciwne zdania. Z recenzji Czechowicza, którą gorąco polecam, wyciągam perfidnie, tendencyjnie fragment:
„…Szaleństwem jest marzenie o normalnym życiu na prowincji. Prowincja okazuje się wyjątkowo złowroga….”
Powiem rozbrajający komunał: zło tkwi w człowieku, a nie w miejscu zamieszkania. Ale to tylko moje niewinne żarty pod adresem cenionego recenzenta. Aby temat prowincji i marginesu społecznego odfajkować, przypominam, jako wzór, Marka Nowakowskiego, twórcę realizmu peryferyjnego, uznanego mistrza w ukazywaniu rzeczywistości.
Nim przejdę do zarzutów, mała dygresja. Obserwuję na LC wpływ „egzemplarzy recenzenckich” na średnią ocenę. Również w tym przypadku wśród 37 opinii zauważyłem kilka podziękowań za darmowe egzemplarze i w efekcie wysokie oceny. To zjawisko stało się niestety powszechne i nie ma wpływu na moje zdanie akurat w przypadku tej książki.
Więc czas na opinię: dołujący, zniechęcający czytelnika opis szarej, ponurej rzeczywistości, budowanie portretu psychologicznego postaci na rozbudowanych szczegółach, (np. absurdalna trauma ośmiolatka pobitego przez łobuzów - a kto jej w dzieciństwie nie doznał??), konsekwentnie - za dużo zbędnych, smutnych detali, ogólna nuda, lecz przede wszystkim wulgarność, patologia seksualna i rynsztok. Przykłady:
s.33 „…Wyszukuje różne przedmioty, w które może wsadzić członek, aż w końcu na stałe do tego celu dobiera sobie misia… ….Przez wiele lat Mirek pierdoli swojego misia, wyobrażając sobie, że robi to z węgierskimi aktorkami, a potem też z nauczycielkami, bo nauczycielki w szkole wydają mu się podniecające, lubi je sobie wyobrażać podczas seksu, aż w końcu zadurza się śmiertelnie w sąsiadce z góry, o której mówią, że jest prostytutką, w co on raz wierzy, to znów nie wierzy, i projektuje ją sobie na miejscu misia…”
s.70 „….najpierw się ruchają, po bożemu, bez żadnych fanaberii, przykryci szczelnie kołdrą, cicho stękając i wydzielając smród spoconych, niemytych ciał, zepsutego jedzenia i bąków, które puszczają przed, po i w trakcie…”
s.72 „…zastał mamę z jednym z tatusiów w łóżku „przy robocie”, jak to lubiły określać sąsiadki, a dwóch innych patrzyło na nich i chyba czekało na swoją kolej…”
s.77 „….Rozpięła mu spodnie, wyjęła członek i zaczęła robić ręką, a kiedy stanął i było widać, że nie chce wystrzelić za szybko, popchnęła Rafała na ziemię i usiadła na nim…”
s.81 „…ocierała się o niego, ale nigdy nie doprowadziła do wytrysku, przez co musiał to sobie potem w nocy, w łóżku, robić sam… … sięgnęła do rozporka i wyjęła jego członek… ….Uśmiechnęła się, gdy wytrysnął..”
s.85 „…Rafał więc najpierw lizał jej piersi, po chwili głaszcząc jednocześnie pośladki i brzuch, a gdy stawała się już bardzo mokra między nogami, ustawiał ją pośladkami do siebie, opartą o drzewo, sam wchodził od tyłu i młócił najsilniej, jak mógł…”
To jest wyciąg z jednej dziesiątej całego tekstu, z 70 stron wobec 794 całości. Pozostaje mnie rzucić: „Quod libet?”, „Your choice” i podtrzymać zarzut z recenzji „Człowieka..”. No i konsekwentnie za rynsztok PAŁA.

Zielke - absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego !!.
Po pierwsze zapomniałem, że dałem autorowi PAŁĘ za „Człowiek, który musiał umrzeć”. A po drugie przeczytałem pozytywną recenzję mojego ulubionego recenzenta, Jarosława Czechowicza na: ...