Marzenę Rogalską znam z jakiegoś programu, niestety tytułu nie pamiętam, nadawanego przed laty w komercyjnej niszowej stacji. Jej sposób jego prowadzenia wydawał mi się odmienny od wielu innych prowdzących. Nie dziennikarka, ale taka babeczka z sąsiedztwa. Dlatego sięgnęłam po jej książkę.

To historia ludzi z tak zwanej klasy średniej ukazana na przestrzeni pół roku. Na plan pierwszy wysuwa się jedna postać, która właśnie przeżyje tę drugą miłość.

Czytając patrzymy na Kraków oczami autorki, śledzimy obecne i dawne losy bohaterów, które układają się w sensowną całość. Mam wrażenie, że autorka chce nas przekonać do tego, że warto marzyć, bo marzenia się spełniają. A spełniają dlatego, że wokół nas jest sporo ludzi dobrej woli, bardzo nam przyjaznych i, co nietypowe obecnie, bezinteresownych.

Książka jest dobrze napisana, ładną polszczyzną, naturalne dialogi, nienużące opisy. Jeden minus dla mnie, bo ja nie toleruję w literaturze wulgaryzmów, jedna z bohaterek niewiarygodnie szpetnie klnie. No, ale rzecz gustu.

Czyta się szybko, a optymizm, którym tchnie książka, zaraża.
Polecam.

Marzenę Rogalską znam z jakiegoś programu, niestety tytułu nie pamiętam, nadawanego przed laty w komercyjnej niszowej stacji. Jej sposób jego prowadzenia wydawał mi się odmienny od wielu innych prowdzących. Nie dziennikarka, ale taka babeczka z sąsiedztwa. Dlatego sięgnęłam po jej książkę.

To historia ludzi z tak zwanej klasy średniej ukazana na przestrzeni pół roku. Na...