Nie da się uniknąć porównań, zwłaszcza, gdy już po pierwszych stronach na myśl przyszedł mi Eragon Christopher'a Paolini, to chyba przez tą wioskę i małe waśnie jej mieszkańców. Ale spokojnie w miarę czytania mogłabym wymienić masę innych tytułów, czego robić nie zamierzam. Czyżbym coś autorowi zarzucała? Czyżby zbyt mocno wzorował się na innych twórcach? To raczej kwestia tego, że lubię ten gatunek i sporo książek z tych klimatów połknęłam. A to oznacza, że porównań uniknąć się nie da.

Evah przez 14 lat swojego życia, miał fajną rodzinę, może nie zawsze było lekko, ale ciężko się tu raczej doszukiwać wielkiej traumy. Żelazny kruk zabrał mu wszystko, więc rusza wymierzyć sprawiedliwość. Co może okazać się problematyczne przez brak ofiar oraz strach i zmowę milczenia całej reszty.

Zaczyna się podróż, a w jej czasie może zdarzyć się wiele, ale tak naprawdę wiele się nie dzieje. Bohaterowie przychodzą i odchodzą, ale główny się nie zmienia.

Muszę przyznać, że czytało mi się ją ciężko, czułam niemoc. Niby to co lubię, niby dobrze napisana. Może to te błędy, które co chwilę rzucały mi się w oczy, jak to w książce przed korektą, zdarzyć się może. Jednak to chyba nie to. Ciut za długo się rozkręca, zbyt rozwlekłe opisy. Podobają mi się założenia i kreacja świata. Może po prostu potrzebuję kolejnych stron, żeby dać się wciągnąć.

Nie da się uniknąć porównań, zwłaszcza, gdy już po pierwszych stronach na myśl przyszedł mi Eragon Christopher'a Paolini, to chyba przez tą wioskę i małe waśnie jej mieszkańców. Ale spokojnie w miarę czytania mogłabym wymienić masę innych tytułów, czego robić nie zamierzam. Czyżbym coś autorowi zarzucała? Czyżby zbyt mocno wzorował się na innych twórcach? To raczej kwestia...