Byłem rozczarowany tą pozycją. Spodziewałem się znaczącego poszerzenia horyzontów a otrzymałem... właściwie sam nie wiem co. Może po części próbę ludzkiego spojrzenia na problem (nawet dość udaną),może próbę jakiejś systematyzacji zjawiska (umiarkowanie udaną). Na pewno nie jest to monografia sensu stricto, raczej jakiś szczątkowy reportaż. Samo w sobie to nie jest złe. Złe - lub po prostu przeciętne - jest w jaki sposób autorka podeszła do tematu.

Tak naprawdę miałem wrażenie totalnego przerostu formy nad treścią. Autorka co i rusz podkreśla jak bardzo tragiczna i dramatyczna była sytuacja prostytuowanych kobiet, zarazem nie do końca wynika to z jej wywodu. A nawet przeciwnie: po przeczytaniu książki pozostałem z wrażeniem, że Niemcy byli dużo bardziej kulturalni niż się spodziewałem. W praktyce wygląda to tak, że autorka opisuje iż np. Niemcy brali do przymusowej prostytucji byłe lub aktywne prostytutki (zarejestrowane) i przenosili je do innego miasta czy po prostu miejsca, w których ich usługi były potrzebne. Zarazem otrzymujemy komentarz próbujący pokazać nam co powinniśmy o tym myśleć. Jak bardzo to złe, tragiczne i w ogóle. Nie twierdzę, że prostytutki nie da się zgwałcić - oczywiste jest, że zmuszenie jakiejkolwiek kobiety do prostytucji, płatnej w monecie czy żywności, jest formą gwałtu. Zarazem z wywodów autorki wynika, że Niemcy w ogóle nie próbowali zmuszać do prostytucji tzw. zwykłych kobiet (przepraszam za rozróżnianie),nie urządzali łapanek, w których wybieraliby ładne nastolatki i wysyłali je do oficerskich burdeli. A przecież nie wahali się tak postępować w wielu innych sytuacjach.

Jeśli spojrzymy na kontekst, czyli trwającą najbrutalniejszą wojnę w dziejach ludzkości, to nagle okazuje się, że mamy tutaj z wielkiej burzy mały deszcz. Osoby zainteresowane tematem Holokaustu mogłyby tutaj podpowiedzieć jak Niemcy traktowali Żydówki w obozach zagłady, gdzie były zmuszane do zaspokajania seksualnie swoich oprawców i morderców własnych rodzin. Można by tutaj wspomnieć o milionach ludzi, którzy w wyniku łapanek byli wywożeni do pracy niewolniczej na terenie Rzeszy lub do robót związanych z obsługą front. I listę da się ciągnąć, wszak Hitler miał na sumieniu naprawdę dużo ofiar. Jeśli autorka chciała udowodnić, że kobieca prostytucja przymusowa w czasie okupacji była jedną z tych wielkich tragedii, to się to jej nie udało, a nawet osiągnęła efekt przeciwny.

Oceniłbym tę pozycję wyżej gdyby nie rozjechany rejestr. Bez silenia się na ciągłe podkreślanie i ocenianie sytuacji prostytuowanych kobiet nijako w oderwaniu od przekazanych faktów, mogłaby to być niezła, acz niewielka monografia. Nawet jako reportaż - mogłoby to być przedstawione inaczej. Tak aby fakty mówiły za siebie. Tutaj za fakty mówi autorka. Nie umniejszam jej pracy i zaangażowania, jednak to nie jest udana pozycja.

Byłem rozczarowany tą pozycją. Spodziewałem się znaczącego poszerzenia horyzontów a otrzymałem... właściwie sam nie wiem co. Może po części próbę ludzkiego spojrzenia na problem (nawet dość udaną),może próbę jakiejś systematyzacji zjawiska (umiarkowanie udaną). Na pewno nie jest to monografia sensu stricto, raczej jakiś szczątkowy reportaż. Samo w sobie to nie jest złe....

Bardzo dobra książka opowiadająca o niepopularnym i ukrywanym fakcie historycznym, jakim była prostytucja (często przymusowa) podczas II wojny światowej. Kobiety nierzadko zmuszane do tej profesji, jeśli nie wprost to przez głód i drastyczne warunki życia, otacza nimb niesmaku oraz historycznej ciszy. Po wojnie były pozbawiane praw ofiar Zagłady jako "jednostki asocjalne", pozbawiane prawa do odszkodowania, często upokarzane przez otoczenie i poniżane. Opisy są drastyczne. Młode kobiety pozbawiano praw, mimo nieco lepszych warunków niż przy innej obozowej pracy były bite i torturowane, zwodzone pracą w tzw. puffach rzekomym zwolnieniem z obozu co nigdy nie następowało. Poniżane przez mężczyzn, poniżane przez uważające się za bardziej moralne pozostałe współwięźniarki. Po wojnie pokryte ciszą. Relacje są wstrząsające, bardzo bolesne, przeplatane są relacjami pozostałych współwięźniów, czasem również korzystających z ich usług. Lektura pełna historycznych faktów, statystyk, liczb, brutalnych opisów, wykluczenia i odrzucenie tych nieszczęśliwych kobiet, wręcz pozbawiania ich prawa do bycia ofiarami. Lektura skłaniająca do głębokich refleksji jak świat wymaga by ofiara była zawsze moralnie czysta bo inaczej nie może mieć praw ofiary i ma prawo być poniżana przez innych.

Bardzo dobra książka opowiadająca o niepopularnym i ukrywanym fakcie historycznym, jakim była prostytucja (często przymusowa) podczas II wojny światowej. Kobiety nierzadko zmuszane do tej profesji, jeśli nie wprost to przez głód i drastyczne warunki życia, otacza nimb niesmaku oraz historycznej ciszy. Po wojnie były pozbawiane praw ofiar Zagłady jako "jednostki...

Potworne losy wrzuconych w wir wojennej zawieruchy kobiet. Nie wiem, jak można coś takiego przeżyć i nie popaść w obłęd.

Potworne losy wrzuconych w wir wojennej zawieruchy kobiet. Nie wiem, jak można coś takiego przeżyć i nie popaść w obłęd.

Powtórzenia i niedomówienia, a temat bardzo ważny!

Powtórzenia i niedomówienia, a temat bardzo ważny!

W "Przemilczanych" Joanna Ostrowska burzy mity utrwalające fałszywy obraz seksualnych pracownic przymusowych na terenie okupowanej Polski. Jak wynika z dokumentu wcale nie była to "łatwiejsza" droga przetrwania. Zjawisko obozowych domów publicznych, a szerzej temat przemocy seksualnej z okresu okupacji został niejako wyparty z pamięci II wojny światowej. To pociągało za sobą brak relacji ofiar. Ta książka przełamuje milczenie i destygmatyzuje ofiary. Wartą przeczytania, choćby po to, by uznać cierpienie ofiar. I choć biografie tych kobiet nie są ich wiernym świadectwem, bo w większości przypadków pochodzą od innych osób, to śmiem twierdzić, że nie są "nieistotnym wyjątkiem" a prawdziwymi ofiarami i - odważę się na użycie tego słowa - niemymi bohaterkami.
Nie jest to książka na dwa wieczory...

W "Przemilczanych" Joanna Ostrowska burzy mity utrwalające fałszywy obraz seksualnych pracownic przymusowych na terenie okupowanej Polski. Jak wynika z dokumentu wcale nie była to "łatwiejsza" droga przetrwania. Zjawisko obozowych domów publicznych, a szerzej temat przemocy seksualnej z okresu okupacji został niejako wyparty z pamięci II wojny światowej. To pociągało za...

Autorka podejmuje przemilczany przez większą część autorek i autorów temat, uzupełniając stan wiedzy o naszej trudnej przeszłości. Przydałoby się coś takiego o kobietach w podziemiu w trakcie II wojny światowej i tuż po.

Autorka podejmuje przemilczany przez większą część autorek i autorów temat, uzupełniając stan wiedzy o naszej trudnej przeszłości. Przydałoby się coś takiego o kobietach w podziemiu w trakcie II wojny światowej i tuż po.

Książka trudna, bardzo męcząca, bardziej dla badaczy niż zwykłych zjadaczy. Dużo faktów z różnych raportów, numerków, brak opisów i samych tytułowych historii przemilczanych wykorzystywanych ludzi. Czasami miałam wrażenie że czytam ta samą stronę w kółko. Adresy domów publicznych, przenoszenie bezimiennych kobiet, daty. Bardzo smutne że właściwie żadna narracja świadków się nie zachowała a samych cierpiących nie uznawano za ofiary holokaustu. Wydaje się że temat książki to piekło które już na zawsze zostanie przez historię zapomniane.

Książka trudna, bardzo męcząca, bardziej dla badaczy niż zwykłych zjadaczy. Dużo faktów z różnych raportów, numerków, brak opisów i samych tytułowych historii przemilczanych wykorzystywanych ludzi. Czasami miałam wrażenie że czytam ta samą stronę w kółko. Adresy domów publicznych, przenoszenie bezimiennych kobiet, daty. Bardzo smutne że właściwie żadna narracja świadków się...

Trudna książka.
Spore fragmenty to fakty, miejsca, liczby - takie trochę "opisy przyrody", których nie lubi się czytać.
Za to historie i doświadczenia kobiet, ofiar seksualnej pracy przymusowej, potworne. Potworne bo przemocowe podczas wojny, a po wojnie albo przemilczane albo napiętnowane.

Trudna książka.
Spore fragmenty to fakty, miejsca, liczby - takie trochę "opisy przyrody", których nie lubi się czytać.
Za to historie i doświadczenia kobiet, ofiar seksualnej pracy przymusowej, potworne. Potworne bo przemocowe podczas wojny, a po wojnie albo przemilczane albo napiętnowane.

Czytelnikom przyzwyczajonym do fabularyzowanych opowieści sensacyjnych z obozem koncentracyjnym w tle i zakazanym romansem w centrum książka ta może wydawać się zbyt sucho napisana.
Rzeczywistość przymusowych pracownic seksualnych była brutalna, brudna, obłożona wstydem i cierpieniem. Osoby parające się prostytucją przed wojną zostały zmuszone do pracowania w instytucjach kontrolowanych przez okupanta, a kobiety idące po prostu ulicą narażone na łapankę, w wyniku której wbrew swojej woli zostawały pracownicam seksualnymi. Autorka przytacza wszystkie materiały, do jakich udało mu się dotrzeć. Istniejące relacje świadków różnią się pewnymi elementami, co nie ułatwia w odtworzeniu pełnego obrazu obozowych puffów. Zeznań samych ofiar jest niewiele - zachowane dokumenty można policzyć na palcach jednej ręki.

Same ofiary nie chciały rozmawiając o swoich przeżyciach, wybierając ukrywanie się i milczenie. Ta książka może im oddać głos jedynie w symboliczny sposób: niemal wszystkie - jeśli już nie wszystkie - przymusowe pracownice seksualne odeszły już z tego świata. Po krótkim okresie otwartości opowiadania o wszelkich krzywdach doznanych podas wojny, temat wykorzystywania seksualnego stał się zbyt niewygodny, nie pasował do narracji o heroicznym cierpieniu narodu. Tabuizowanie tematu wykształciło wiele mitów i przyczyniło się do utrwalenia fałszywych stereotypów o funkcjonowaniu domów publicznych. Przyczyniło się do tego powstanie literatury spod znaku nazi-exploitation i skandalizacji zjawiska, by książki przyciągnęły uwagę i dobrze się sprzedały.

Polecam, jeśli macie przestrzeń na dowiedzenie się o krzywdach, jakie może wyrządzić człowiek człowiekowi. To nie jest lektura, przy której można się odprężyć i popijać herbatkę. 8/10, a po więcej moich recenzji zapraszam na bookstagrama @panika.wka

Czytelnikom przyzwyczajonym do fabularyzowanych opowieści sensacyjnych z obozem koncentracyjnym w tle i zakazanym romansem w centrum książka ta może wydawać się zbyt sucho napisana.
Rzeczywistość przymusowych pracownic seksualnych była brutalna, brudna, obłożona wstydem i cierpieniem. Osoby parające się prostytucją przed wojną zostały zmuszone do pracowania w instytucjach...

Ogromny szacunek dla autorki za podjęcie tematu.

Niestety, przeciętnemu czytelnikowi książki nie mogę polecić za względu na akademicki styl i język, jakim jest napisana. Tym, którzy nie studiowali gender — na uczelni bądź we własnym zakresie — problem sprawi wszechobecna w książce terminologia typowa dla zagadnienia.

Pozycja ewidentnie przeznaczona dla czytelników profesjonalnie zajmujących się tematem, szary człowiek z ulicy, który chciałby po prostu poszerzyć horyzonty, zwyczajnie w niej utonie.

Ogromny szacunek dla autorki za podjęcie tematu.

Niestety, przeciętnemu czytelnikowi książki nie mogę polecić za względu na akademicki styl i język, jakim jest napisana. Tym, którzy nie studiowali gender — na uczelni bądź we własnym zakresie — problem sprawi wszechobecna w książce terminologia typowa dla zagadnienia.

Pozycja ewidentnie przeznaczona dla czytelników...