Doktor nauk humanistycznych w zakresie historii (Wydział Historyczny UJ),absolwentka Instytutu Sztuk Audiowizualnych UJ, Katedry Judaistyki UJ i Gender Studies UW. Studiowała również produkcję filmową i telewizyjną na PWSFTviT w Łodzi. Wykładała m.in. w Katedrze Judaistyki UJ, na Gender Studies UW i na Studiach polsko-żydowskich IBL PAN. Zajmuje się tematyką związaną ze zjawiskiem przemocy seksualnej w trakcie II wojny światowej i zapomnianymi ofiarami nazizmu. Krytyczka filmowa i selekcjonerka Krakowskiego Festiwalu Filmowego. Pracowała jako dramaturżka przy spektaklach teatralnych Małgorzaty Wdowik i Marty Ziółek. Obecnie studiuje również hebraistykę na Wydziale Orientalistycznym UW. Mieszka w Warszawie.
Bardzo dobrze napisana książka na podstawie dogłębnego researchu. Autorka porusza ważny temat różowych trójkątów w obozach koncentracyjnych, który do tej pory w Polsce był skrzętnie maskowany, przemilczany lub niechciany. Opowieść o queerowej, niełatwej historii, dla której nie było miejsca ze względu na "zbyt mały procent" czy też "problem", który dotyczyl Niemców, a nie Polaków.
Mimo że hlnie jest typ książki po, który azwyczaj sięgam, to muszę przyznać, że poszerza horyzonty i pozwala na nieoczywiste spojrzenie na ludzi, nie ważne pp której stronie barykady.
Książka trudna, bardzo męcząca, bardziej dla badaczy niż zwykłych zjadaczy. Dużo faktów z różnych raportów, numerków, brak opisów i samych tytułowych historii przemilczanych wykorzystywanych ludzi. Czasami miałam wrażenie że czytam ta samą stronę w kółko. Adresy domów publicznych, przenoszenie bezimiennych kobiet, daty. Bardzo smutne że właściwie żadna narracja świadków się nie zachowała a samych cierpiących nie uznawano za ofiary holokaustu. Wydaje się że temat książki to piekło które już na zawsze zostanie przez historię zapomniane.