Ładne uzupełnienie świetnej sagi.

Ładne uzupełnienie świetnej sagi.

Super do przeczytania w ramach pożegnania z sagą ;).

Super do przeczytania w ramach pożegnania z sagą ;).

Jeśli uważnie czytaliście mojego bloga, to pewnie pamiętacie, jak bardzo podobał mi się serial "Stulecie Winnych" (zwłaszcza pierwsze dwa sezony) i jak potem sięgnęłam po książki, które okazały się w porządku, ale bez jakiegoś szczególnego szału. Idąc za ciosem, postanowiłam przygodę z Winnymi kontynuować i sięgnęłam po dodatek do serii, jakim jest książka "Stulecie Winnych. Opowiadania".

Na początek odpowiem na kilka pytań, które mogą pojawić się Wam w głowach, jeśli jesteście zainteresowani całą tą serią. A więc po pierwsze, czy można sięgnąć po te opowiadania, jeśli nie znamy w ogóle wcześniejszych losów rodziny Winnych? Oczywiście można, ale to bez sensu - o ile trzy pierwsze opowiadania są powiązane z Winnymi bardzo luźno, to już wszystkie kolejne wymagają znajomości zarówno fabuły trylogii, jak i wszystkich postaci i biegłości w koneksjach rodzinnych - występuje tu kilka pokoleń i to nie tylko w linii prostej pokrewieństwa. Po drugie - czy można przeczytać te opowiadania, jeśli czytało się jedynie część trylogii albo nawet oglądało cały serial? Niestety według mnie też nie - kilka ostatnich opowiadań to jeden wielki spoiler do trzeciego tomu "Winnych", więc nie ma co psuć sobie zabawy. Ponadto, ostatnie opowiadanie dzieje się kilka lat po zakończeniu trylogii. A serial nie obejmuje praktycznie wcale tego, co się w trzecim tomie działo. Dlatego uczulam, nie spoilerujcie sobie i przeczytajcie najpierw całą trylogię od pierwszej strony aż do ostatniej.

"Stulecie Winnych. Opowiadania" to bowiem pełnoprawny dodatek do serii. Niby da się przeżyć bez znajomości tej książki, ale jednak bardzo dużo rozwija albo dopowiada do głównej akcji. To jest właśnie to, czego od takich dodatków oczekuję, więc jestem bardzo zadowolona z lektury. Miło mi się czytało te opowiadania, o ile w trylogii styl autorki wydawał mi się nieco siermiężny, to tutaj lektura szła gładko i przyjemnie. Dowiadujemy się więcej o losach zarówno bohaterów pobocznych, np. doktora Brzozowskiego czy też adopcyjnych rodziców Łucji, jak i o bohaterach nam dużo lepiej znanych, zwłaszcza tych, których losy po pewnych tragicznych wydarzeniach opisano bardzo szczątkowo (Paweł, Kazimierz, Jeremi). Jedynie wątkiem Kazimierza nie czuję się usatysfakcjonowana, dużo miejsca przeznaczono znajomości mężczyzny z pewną osobą, a kiedy odeszła, karierę Tarasiewicza opisano bardzo szybko i skrótowo. Tak więc w sumie to nie dowiedzieliśmy się, jak właściwie Kazimierz został "królem", a szkoda...

Jak jednak widzicie, plusy w tych opowiadaniach zdecydowanie przeważają. Jakbym miała się do czegoś jeszcze przyczepić, to do ostatniego rozdziału - za dużo postaci, za dużo wątków "o niczym". I jeszcze jedna kwestia - bardzo mi się spodobało, że pojawiły się kolejne bliźniaczki - Maja i Gaja - ale mina mi trochę zrzedła, jak okazało się, że są to zdrobnienia od imion Marianna i Grażyna. Czy znacie jakąś Mariannę, na którą ktoś mówi Maja, albo jeszcze lepiej, Grażynę, na którą mówią Gaja? Bo ja nie, te imiona już dawno funkcjonują jako imiona samodzielne, nie trzeba do ich brzmienia przypisywać jakiejś wielkiej filozofii...

A Wy - czy poznaliście się już z rodziną Winnych?

http://arnikaczyta.blogspot.com/2023/09/powrot-do-swiata-rodziny-winnych-abena.html

Jeśli uważnie czytaliście mojego bloga, to pewnie pamiętacie, jak bardzo podobał mi się serial "Stulecie Winnych" (zwłaszcza pierwsze dwa sezony) i jak potem sięgnęłam po książki, które okazały się w porządku, ale bez jakiegoś szczególnego szału. Idąc za ciosem, postanowiłam przygodę z Winnymi kontynuować i sięgnęłam po dodatek do serii, jakim jest książka "Stulecie...

Szkoda, że książki nie było jeszcze , kiedy czytałam trylogię o rodzinie Winnych. Teraz to tak trochę "musztarda po obiedzie". Smutne te opowiadania.

Szkoda, że książki nie było jeszcze , kiedy czytałam trylogię o rodzinie Winnych. Teraz to tak trochę "musztarda po obiedzie". Smutne te opowiadania.

Opowiadania , kolejny tom IV Stulecia Winnych jest dopełnieniem, uzupełnieniem sagi.
Radzę przeczytać zaraz po tomach I-III, gdyż jest to rozszerzenie wątków , szczegółowy opis pewnych wydarzeń. Czytane oddzielnie mogą być źle zrozumiane czy niejasne w treści, wręcz wyrwane z kontekstu. A tak nie jest. Są równie cudowne jak cała saga, wzruszające, wywołujące emocje, przywracające więź z bohaterami. Przypominają raz jeszcze postacie z sagi i ich świat. Pewne sprawy się bardziej naświetlają, inne skądinąd wychodzą na jaw.
Część opowiadań dotyczy członków rodziny Winnych, inne ich przyjaciół lub znajomych.
Jedno opowiadanie jest prawdziwe z życia wzięte, to taki delikates w postaci deseru od autorki.
W każdym razie czas akcji całego zbiorku mieści się w całym stuleciu co saga, a nie tylko w jakimś konkretnym zawężonym okresie.

Polecam dla wszystkich wielbicieli sagi Winnych i fanów autorki.

Opowiadania , kolejny tom IV Stulecia Winnych jest dopełnieniem, uzupełnieniem sagi.
Radzę przeczytać zaraz po tomach I-III, gdyż jest to rozszerzenie wątków , szczegółowy opis pewnych wydarzeń. Czytane oddzielnie mogą być źle zrozumiane czy niejasne w treści, wręcz wyrwane z kontekstu. A tak nie jest. Są równie cudowne jak cała saga, wzruszające, wywołujące emocje,...

Audiobook🥰
W książce "Stulecie Winnych. Opowiadania" znajdziemy osiem historii, które są uzupełnieniem sagi. Powracamy do tak dobrze znanych nam bohaterów, do Brwinowa. Poznajemy bliżej losy oddanego swoim pacjentom doktora Tomasza Brzozowskiego. Możemy dowiedzieć się w jaki sposób mąż Ani, Kazimierz Tarasiewicz został królem warszawskiego półświatka. Co działo się z Jeremim, który po rozbiciu mafii Pruszkowskiej został świadkiem koronnym, oraz z Pawłem, mężem Mani. Możemy przeczytać o Wigilii 1943 roku, która miała tragiczny przebieg i na zawsze zapadła w pamięć bohaterów. Jest też prawdziwy smaczek! Jedna z historii opisanych na kartach tej powieści wydarzyła się naprawdę. To tylko nie które z opowieści. Lektura 4 tomu okazała się taka, jaką się spodziewałam. Autorka maluje słowem i sprawia, że czytamy jak zahipnotyzowani. Z ciekawością zanurzyłam się w lekturze, a było to bardzo przyjemna lektura. Utrzymana na równie wysokim poziomie co pozostałe tomy. Każde z opowiadań jest odrębne i nietuzinkowe. Wszystkie wydarzenia dzieją się na przestrzeni 100 lat. Ałbena Grabowska pisze bardzo ciekawie, wprawia nas w niesamowity klimat. Magiczny powrót w świat Winnych okazał się fascynującą przygodą, pełną wrażeń i emocji. Nie obyło się bez łez. Cudowna, zaskakująca, wzruszająca, mądra, życiowa. Taka właśnie jest książka "Stulecie Winnych. Opowiadania". Z tego miejsca pragnę podziękować Autorce, Ałbenie Grabowskiej, za to, że mogłam cofnąć się w czasie podczas czytania Winnych, ta rodzina wniosła w moje życie tak wiele ciepła, miłości i mądrości życiowej. Ogromnie żałuję, ze to już koniec. Z żalem i ciężkim sercem rozstaję się z bohaterami. Prawdziwa gratka dla tych, którzy znają już ród Winnych, a także dla nowych czytelników. Serdeczne polecam🥰

Audiobook🥰
W książce "Stulecie Winnych. Opowiadania" znajdziemy osiem historii, które są uzupełnieniem sagi. Powracamy do tak dobrze znanych nam bohaterów, do Brwinowa. Poznajemy bliżej losy oddanego swoim pacjentom doktora Tomasza Brzozowskiego. Możemy dowiedzieć się w jaki sposób mąż Ani, Kazimierz Tarasiewicz został królem warszawskiego półświatka. Co działo się z...

Audiobook.
,, Stulecie Winnych. Opowiadania" to jak dla mnie rewelacja, praktycznie podobało mi się każde z opowiadań chociaż kilka się wyróżniało.
Świetny i wysoki poziom, fajnie wkomponowało się w całokształt Stulecia Winnych.
Polecam.

Audiobook.
,, Stulecie Winnych. Opowiadania" to jak dla mnie rewelacja, praktycznie podobało mi się każde z opowiadań chociaż kilka się wyróżniało.
Świetny i wysoki poziom, fajnie wkomponowało się w całokształt Stulecia Winnych.
Polecam.

Niezmiernie ucieszyłam się, że po trylogii “Stulecie winnych” ponownie spotkam się z bohaterami sagi, tym razem w czwartym tomie “Stulecie winnych. Opowiadania”. Przyznam jednak, że nieco się rozczarowałam. Niby rozwinięto tu pewne kwestie, które w poprzednich tomach autorka tylko nieśmiało zasygnalizowała, niby mamy rozbudowane perypetie niektórych bohaterów, nie mniej jednak odniosłam wrażenie, że ten czwarty tom został napisany nieco na siłę, na fali popularności tamtej trylogii.

Mamy okazję poznać tutaj dosyć szczegółowo losy niektórych postaci, jak na przykład lekarza Tomasza Brzozowskiego i jego żony Karoliny. Śledzimy również interesującą historię miłości Tadeusza Krasnodębskiego i jego małżonki. Możemy się wreszcie dowiedzieć w jaki sposób pierwszy mąż Ani, Kazimierz został królem podziemnego światka, jak wyglądała jego droga od postrzelenia go (gdzie cudem uszedł z życiem) do wejścia na szczyty w burdelowej hierarchii. Podobnie ma się sprawa z życiorysem męża Mani – Pawła, który wyjechał do Szwajcarii. Wreszcie możemy się przekonać co tam robił, jak sobie radził. No i w końcu wątek Jeremiego Wiśniewskiego, który został świadkiem koronnym i los rzucił go do Francji. Z przyjemnością śledziłam jego życiorys i mogę śmiało powiedzieć, że po burzliwym epizodzie z mafią, powstał jak Feniks z popiołów i stał się zupełnie innym człowiekiem. Czy udało mu się jeszcze kiedykolwiek spotkać swoją ukochaną Julię? Tego nie zdradzę. Przewijał się w tej książce także wątek Mani i Ani, w którym to zaciekle rywalizowały o Pawła, a Mania zionęła zazdrością i miała żal do siostry, że odbiła jej ukochanego. Końcówka książki powalająca (podobnie jak w tomie trzecim) i chwytająca za serce.

Ten niejako uzupełniający tom, dopisany dopiero po tych trzech główny jest nieco słabszy od tamtych, trochę chaotyczny, ale da się jeszcze poczuć ten brwinowski klimat, chociaż akcja książki toczy się również między innymi w Szwajcarii i Francji. Uważam, że dla osób, które przeczytały trylogię, ta powieść jest lekturą obowiązkową, bo wyjaśnia kilka kwestii, które w poprzednich częściach pojawiły się tylko cząstkowo.

Niezmiernie ucieszyłam się, że po trylogii “Stulecie winnych” ponownie spotkam się z bohaterami sagi, tym razem w czwartym tomie “Stulecie winnych. Opowiadania”. Przyznam jednak, że nieco się rozczarowałam. Niby rozwinięto tu pewne kwestie, które w poprzednich tomach autorka tylko nieśmiało zasygnalizowała, niby mamy rozbudowane perypetie niektórych bohaterów, nie mniej...

Ciekawe uzupełnienie niektórych wątków głównego cyklu. Z dużą przyjemnością wróciłam do Brwinowa.

Ciekawe uzupełnienie niektórych wątków głównego cyklu. Z dużą przyjemnością wróciłam do Brwinowa.

Te opowiadania to piękne dopełnienie trylogii “Stulecie Winnych”. Z jednej strony bardzo żałuję, że nie przeczytałam jej wcześniej, bo po tak długiej przerwie musiałam odświeżyć sobie pewnych bohaterów i zdarzenia. Z drugiej cieszę się ogromnie, że jeszcze raz dane mi było spotkać się z tą rodziną i wejść do ich niezwykłego świata. Jak już kiedyś wspominałam, czytając “Stulecie Winnych” czuję się jakbym wracała do domu...

Książka składa się z kilku opowiadań dotykających różnego czasu i bohaterów. Cofniemy się do Wigilii w 1943 roku i jej dramatycznego zakończenia, Poznamy losy Kazimierza- męża Ani, ukochanego Julii- Jeremiego czy ostatniego sylwestra Anny. Jak zwykle nie brakuje emocji, zdarzeń ściskających za serce i decyzji, które wniosą wiele dobra i zła do rodziny Winnych.



Ta saga jest bardzo bliska memu sercu i zajmuje ważne miejsce w moim czytelniczym życiu. Autorka wprowadza czytelnika w świat rodziny, w której dzieją zwykłe i niezwykłe zdarzenia, jedne pokolenia ustępują miejsca drugim, ktoś się rodzi, ktoś umiera, ktoś płacze ze szczęścia, kto inny ociera łzy smutku. Wiele tu tajemnic, rodzinnych sekretów, a także miłości, ciepła i wyjątkowości. Wszystko na tle historycznych zdarzeń, które wpływają na losy bohaterów i w pewien sposób kształtują i zmieniają ich życie.

Kto pozna Winnych, nie będzie chciał kończyć tej przygody, a jednocześnie będzie pędził przez strony tej opowieści by chłonąć jak najwięcej i najszybciej. Winni są po prostu wyjątkowi... :)

Te opowiadania to piękne dopełnienie trylogii “Stulecie Winnych”. Z jednej strony bardzo żałuję, że nie przeczytałam jej wcześniej, bo po tak długiej przerwie musiałam odświeżyć sobie pewnych bohaterów i zdarzenia. Z drugiej cieszę się ogromnie, że jeszcze raz dane mi było spotkać się z tą rodziną i wejść do ich niezwykłego świata. Jak już kiedyś wspominałam, czytając...