Opowiadania

"My tu przed wojną dobrze wszyscy żyliśmy w naszym Brwinowie, bogaci z biednymi, Polacy z Żydami też. Szanowaliśmy się wzajemnie. Przyszła wojna i z ludzi wyszły bestie."

Jest to cytat z jednego z kilku opowiadań zawartych w książce. Książka opowiada o losach rodziny Winnych i osób z ich otoczenia. Miałam już przyjemność czytać jedną z książek Ałbeny Grabowskiej i bardzo mi się podobała, z tą książką jest podobnie.

Chociaż nie przeczytałam sagi Stulecia Winnych zabrałam się za opowiadania (swoją drogą ja zawsze zabiorę się za coś od końca :)). Uwielbiam klimat w jakim pisze autorka. Czytając poszczególne opowiadania przeżywałam wszystkie historie razem z bohaterami. Współczułam i wzruszałam się razem z nimi. Jakbym czytając oglądała film w swojej głowie i była obserwatorem wszystkich wydarzeń.

Trudno jest mi opisać fabułę książki, ponieważ każde opowiadanie opisuje inną historię.

Nie ukrywam, że nie jest to lekka lektura jeśli nie przeczytało się najpierw sagi. Przynajmniej tak mi się wydaje. Ale myślę, że jak zabiorę się sagę to będzie już mi prościej odnaleźć się w losach bohaterów, bo już będę wiedziała co i jak.

Zdecydowanie czuję się zachęcona do lektury wszystkich części Stulecia Winnych a styl pisania autorki jak najbardziej trafia w mój gust!

"My tu przed wojną dobrze wszyscy żyliśmy w naszym Brwinowie, bogaci z biednymi, Polacy z Żydami też. Szanowaliśmy się wzajemnie. Przyszła wojna i z ludzi wyszły bestie."

Jest to cytat z jednego z kilku opowiadań zawartych w książce. Książka opowiada o losach rodziny Winnych i osób z ich otoczenia. Miałam już przyjemność czytać jedną z książek Ałbeny Grabowskiej i bardzo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest to moja pierwsza przygoda z piórem autorki i mogę zaznaczyć, że zakochałam się w jej klimatyczności. Uwielbiam, kiedy w powieściach opisuje się dawne czasy, gdyż mieli oni swój specyficzny język. Autorka doskonale wtopiła się nim w obszar czasowy, gdzie kobiety nie miały tyle wolności jak teraz. Szacowało je poświecenie i oddanie. Pani Ałbena w opowiadaniach zwraca nam uwagę na fakt, iż wiele rzeczy nie dzieje się bez przyczyny. Nie ma przypadków, a jedynie pewne sploty wydarzeń, które mają na celu naprowadzenie nas na własny los.
Bardzo podoba mi się klimat powieści i opisy wszelkiego rodzaju uczuć, jakie targają bohaterami. Książka ukazuje nam miano przeróżnych rodzin, gdzie ważna była opieka nad drugim człowiekiem. Pełna uczuć i przeświadczeń, że jeśli tylko chcemy, będziemy mogli w życiu zaznać prawdziwego szczęścia.
Czytając ją przeżywamy wszystkie sceny razem z bohaterami. Jakby sterowała nami, że gdy jest smutno, to i my odczuwamy to uczucie intensywnie. Troski bohaterów dzielimy wspólnie i radujemy się, kiedy u nich gości szczęście.
Strasznie wciągająca. Czytałam ją gdzie tylko mogłam, gdyż nie potrafiłam pozostawić niedoczytanego rozdziału. Czułam, jakby wszystkie sceny działy się ze mną.
W książce nie ma niczego przesadzonego. Jest historia i jesteśmy my. Reszta świata nie ma do nas dostępu.
Autorka pokazuje nam jak żyli ludzie podczas pierwszej i drugiej wojny światowej. Mogliśmy ujrzeć te okropne czasy i dramatyczne sceny. Wtedy mnie nachodziły myśli, że nie doceniamy tego, co teraz mamy. Historie bardzo intensywne, które zapadają w pamięć na długo.
Ja nie czytałam całej sagi, a jedynie jej czwartą część, lecz z tego, co spostrzegłam, to ta książka jest jakby uzupełnieniem wcześniejszych powieści. To się czuje, że zanim powstało jedno z opowiadań, było jeszcze coś wcześniejszego, co bardziej by nas wprowadziło do losów bohaterów. Ja kwituję ją jako przedsmak deseru. Zdecydowanie polecam starszej młodzieży i dorosłym, którym się wydaje, że obecny świat jest zły.

Jest to moja pierwsza przygoda z piórem autorki i mogę zaznaczyć, że zakochałam się w jej klimatyczności. Uwielbiam, kiedy w powieściach opisuje się dawne czasy, gdyż mieli oni swój specyficzny język. Autorka doskonale wtopiła się nim w obszar czasowy, gdzie kobiety nie miały tyle wolności jak teraz. Szacowało je poświecenie i oddanie. Pani Ałbena w opowiadaniach zwraca nam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Uzupełnienie kilku wątków ze Stulecia Winnych, takie dotłumaczenie co i kto. Dobór opisanych epizodów trochę dziwny, ale całość ciekawa. Tylko dla tych, którzy przeczytali całą sagę.

Uzupełnienie kilku wątków ze Stulecia Winnych, takie dotłumaczenie co i kto. Dobór opisanych epizodów trochę dziwny, ale całość ciekawa. Tylko dla tych, którzy przeczytali całą sagę.

Pokaż mimo to

Dużo lepszy język niż w sadze. Aż za szybko skończyło się czytać 🙂

Dużo lepszy język niż w sadze. Aż za szybko skończyło się czytać 🙂

Pokaż mimo to

Trylogia "Stulecie Winnych" pozostawiła po sobie na tyle dobre wspomnienia, bym sięgnęła po "Opowiadania". Jest to dobre uzupełnienie losów rodu z Brwinowa, które na pewno warto przeczytać. Zwłaszcza, że nie są one jedynie ciągiem dalszym poprzednich tomów, a raczej dopowiedzeniem tego, co trylogia pozostawiła w niepewności. Choćby w jaki sposób Kazimierzowi, mężowi Ani Winnej, udało się przeżyć postrzał, a do tego osiągnąć taką pozycję w mieście. I co działo się z Pawłem, gdy Kazimierz załatwił mu ucieczkę do Szwajcarii.
Początek książki wydaje się mało powiązany z poprzednimi tomami "Stulecia", ale nie zrażajcie się, wreszcie pojawiają się nasi lubiani bohaterowie :)
Polecam!

Trylogia "Stulecie Winnych" pozostawiła po sobie na tyle dobre wspomnienia, bym sięgnęła po "Opowiadania". Jest to dobre uzupełnienie losów rodu z Brwinowa, które na pewno warto przeczytać. Zwłaszcza, że nie są one jedynie ciągiem dalszym poprzednich tomów, a raczej dopowiedzeniem tego, co trylogia pozostawiła w niepewności. Choćby w jaki sposób Kazimierzowi, mężowi Ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla mnie to zbędny dodatek, który wnosi niewiele do historii rodu Winnych.

Dla mnie to zbędny dodatek, który wnosi niewiele do historii rodu Winnych.

Pokaż mimo to

Cieszę się, że autorka dopowiedziała pewne wątki z "Trylogii". Miło było spędzić z rodziną Winnych chwilę dłużej. Zazdroszczę tym, którzy są cały czas przed lekturą "Stulecia".

Cieszę się, że autorka dopowiedziała pewne wątki z "Trylogii". Miło było spędzić z rodziną Winnych chwilę dłużej. Zazdroszczę tym, którzy są cały czas przed lekturą "Stulecia".

Pokaż mimo to

Opowiadania stanowią doskonałe dopełnienie całego cyklu. To tutaj poznajemy prawdziwe zakończenie sagi.

Opowiadania stanowią doskonałe dopełnienie całego cyklu. To tutaj poznajemy prawdziwe zakończenie sagi.

Pokaż mimo to

Znowu w Brwinowie! A to ci niespodzianka. Myślałam, że się już nie spotkamy. A tu: Ałbena nadal uwodzi i czaruje opowiadaniami. Mimo że formy krótsze, ten sam klimat, te same postaci, sentymentalny powrót do starych historii, dopełnienie innych, domknięcie otwartych wątków, wyjaśnienie epizodów potraktowanych po macoszemu. Skąd wziął się lekarz w Brwinowie? Jak Kazimierz stał się Królem Warszawy? Jak potoczyło się pomafijne życie Jeremiego? Co się działo z Pawłem przez wszystkie lata? Jak wyglądała pamiętna wigilia 1943 roku? Oraz przede wszystkim wzruszający epilog do całości. I kilka innych opowiadań dla ciekawskich i głodnych wiadomości o Winnych.
Czwarta, nieoczekiwana część „Stulecia Winnych” to jak dobry deser po trzydaniowym obiedzie. Dopełnia, sprawia przyjemność, pozostawia dobry smak.

Znowu w Brwinowie! A to ci niespodzianka. Myślałam, że się już nie spotkamy. A tu: Ałbena nadal uwodzi i czaruje opowiadaniami. Mimo że formy krótsze, ten sam klimat, te same postaci, sentymentalny powrót do starych historii, dopełnienie innych, domknięcie otwartych wątków, wyjaśnienie epizodów potraktowanych po macoszemu. Skąd wziął się lekarz w Brwinowie? Jak Kazimierz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dopełnienie całej trylogii. Warto sięgnąć.

Dopełnienie całej trylogii. Warto sięgnąć.

Pokaż mimo to