Eri jest niezwykłą dziewczynką, która mocno różni się od pozostałych dzieci z wioski. Ma rude włosy i nie boi się lokalnej szeptuchy Maruszy. Chętnie spędza z nią czas, przy okazji dowiadując się wielu ciekawych rzeczy o leczniczych roślinach. Potrafi również porozumiewać się ze zwierzętami, które są jej posłuszne. Wydaje się, ze dziewczynka obdarzona jest pewnymi umiejętnościami, nieco magicznymi, które dobrze byłoby rozwijać pod okiem kogoś, kto się na tym, zna. Dlatego też Eri trafia pod opiekę Maruszy.

Dziewczynka w skupieniu poznaje tajniki wiedzy szeptuszej. Mimo iż większość czasu jest grzeczna i posłuszna, jest tylko dzieckiem. Ciekawym i czasami działającym nierozważnie. I to właśnie te cechy powodują, ze dziewczynka odkrywa skrzętnie skrywaną tajemnicę Maruszy - dziwny, pulsujący ciepłem jajowaty kamień. Wkrótce okazuje się, że to jajo smoka, które szeptucha otacza opieką i pilnuje, by nie wpadło w niepowołane ręce. Ale zły czarnoksiężnik Widukind tylko czyha na możliwość przejęcia jaja. Legenda głosi, że kto będzie przy wykluciu smoka i nada mu imię, stanie się wszechpotężny i będzie mógł władać całym światem. Wkrótce okazuje się, że jakimś sposobem Widukind wyczuł, gdzie może zdobyć jajo. Szeptucha nakłada na Eri ważną misję uchronienia jaja i dostarczenia go do Ewanny, siostry Maruszy. Tam podobno smok ma być bezpieczny.

"Eri i smok" to powieść drogi, z magicznymi elementami i stworzeniami charakterystycznymi dla gatunku fantasy. Niektórzy przyrównują tę historię do tej z "Władcy Pierścieni". Jednak należy pamiętać, że "Eri i smok" przeznaczona jest dla najmłodszego czytelnika. Mimo iż jest to opowieść fantastyczna, tak naprawdę jest bajką. Porusza ważne kwestie, jak przyjaźń, moralność, lojalność, problem z odróżnieniem dobra od zła. Pokazano, że inność i jej piętnowanie potrafi krzywdzić, a to co wydaje się dobre, nie zawsze takim jest.

Eri jest niezwykłą dziewczynką, która mocno różni się od pozostałych dzieci z wioski. Ma rude włosy i nie boi się lokalnej szeptuchy Maruszy. Chętnie spędza z nią czas, przy okazji dowiadując się wielu ciekawych rzeczy o leczniczych roślinach. Potrafi również porozumiewać się ze zwierzętami, które są jej posłuszne. Wydaje się, ze dziewczynka obdarzona jest pewnymi...

Nie jestem docelowym odbiorcą tej lektury i starałam się przymykać oko na elementy, które mi nie odpowiadały. Trzeba jednak mieć na uwadze, że jeśli lektura jest kierowana dla dzieci, nie będzie spełniać wszystkich wymogów dorosłego czytelnika. Ogólnie akcja jest dość typowa - wybrana dziewczynka otrzymuje szczególną misję, od powodzenia której zależą dalsze losy świata. Towarzyszą jej poznani w drodze przyjaciele, którzy nie wahają się pomóc w każdej sytuacji. Pokazana jest tutaj moc przyjaźni, wzajemna troska, waga odpowiedzialności. Poznajemy różne przygody, które przeżywają bohaterowie, jest to opisane w ciekawy sposób.
Niezrozumiałe dla mnie i niepotrzebne jest dla mnie wprowadzenie możliwości przybierania różnych postaci przez bohaterkę, która pojawia się na końcu książki. Według mnie nie zostało to dobrze poprowadzone.

Nie jestem docelowym odbiorcą tej lektury i starałam się przymykać oko na elementy, które mi nie odpowiadały. Trzeba jednak mieć na uwadze, że jeśli lektura jest kierowana dla dzieci, nie będzie spełniać wszystkich wymogów dorosłego czytelnika. Ogólnie akcja jest dość typowa - wybrana dziewczynka otrzymuje szczególną misję, od powodzenia której zależą dalsze losy świata....

Książka i przygoda, która pochłonie dzieci, młodzież i dorosłych. Piękna historia, piękna baśń opowiedziana prostym językiem. Wyruszyłam na wędrówkę wraz z Eri - wędrówkę, z której nie chciałam wracać. Poznałam i
pokochałam Kołatka, Bajazego, Wergiliusza. Urzekły mnie ilustracje, są takie jakie pamiętam z książek swojego dzieciństwa. Moja ocena 10/10

Książka i przygoda, która pochłonie dzieci, młodzież i dorosłych. Piękna historia, piękna baśń opowiedziana prostym językiem. Wyruszyłam na wędrówkę wraz z Eri - wędrówkę, z której nie chciałam wracać. Poznałam i
pokochałam Kołatka, Bajazego, Wergiliusza. Urzekły mnie ilustracje, są takie jakie pamiętam z książek swojego dzieciństwa. Moja ocena 10/10

Bardzo przyjemna, pięknie wydana książka fantasy dla dzieci w słowiańskim klimacie. Ja jestem zauroczona postacią Eri, lekko mrocznym klimatem i całą fabułą. Czytając należy mieć jednak na uwadze, że to książka dla dzieci! Dlatego nie można jej porównywać z książkami dla dorosłych.

Bardzo przyjemna, pięknie wydana książka fantasy dla dzieci w słowiańskim klimacie. Ja jestem zauroczona postacią Eri, lekko mrocznym klimatem i całą fabułą. Czytając należy mieć jednak na uwadze, że to książka dla dzieci! Dlatego nie można jej porównywać z książkami dla dorosłych.

Całkiem ładnie napisane fantasy dla dzieci. Tytułowa Eri dostaje od znajomej szeptuchy Maruszy bardzo trudne zadanie. Ma zaopiekować się smoczym jajem i nie dopuścić aby wpadło w ręce złego czarownika, Widukinda. Dziewczynka wraz z grupą przykaciół wyrusza w daleką i pełną przygód podróż.
Mamy tutaj walkę dobra ze złem. Mamy dzielną dziewczynkę, która pokonując strach, dokonuje ważnych rzeczy. Mamy smoki i magiczne krainy. Ale akcja jakoś nie do końca mnie wciągnęła. Mam wrażenie, że już coś podobnego czytałam. Coś prawie jak Tolkien, ale to "prawie" robi ogromną różnicę.

Całkiem ładnie napisane fantasy dla dzieci. Tytułowa Eri dostaje od znajomej szeptuchy Maruszy bardzo trudne zadanie. Ma zaopiekować się smoczym jajem i nie dopuścić aby wpadło w ręce złego czarownika, Widukinda. Dziewczynka wraz z grupą przykaciół wyrusza w daleką i pełną przygód podróż.
Mamy tutaj walkę dobra ze złem. Mamy dzielną dziewczynkę, która pokonując strach,...

Posiadanie niezwykłych umiejętności zwykle bywa w mniejszym lub większym stopniu nieświadome, a z czasem staje się też uciążliwe. Zwłaszcza w czasach zagrożenia zawładnięcia świata przez zło. „Eri i smok” to opowieść o takich właśnie bohaterach, którzy w pewien sposób posiadają nietypowe cechy, które uniemożliwiają im zwykłe życie. Czasami te cechy są wrodzone, ale też nie zabraknie nabytych, pokazujących jak bardzo otoczenie oraz towarzyszące im wydarzenia potrafią zmienić naszą osobowość. Wszyscy na pozór delikatni, a jednak zostali wciągnięci w bardzo ważną i niebezpieczną misję wymagającą od nich sprytu, wiedzy oraz determinacji. Być może zadanie może się udać tylko dzięki dziecięcej, naiwnej wierze w jej powodzenie.
Historia zaczyna się dość prosto: główna bohaterka, Eri nie jest typową dziewczynką. Zamiast bawić się z innymi dziewczynkami, stroić lalki woli biegać do lasu budzącego strach w mieszkańcach osady, rozmawiać ze zwierzętami, pod kierownictwem szeptuchy Maruchy poznawać zioła, odkrywać sposoby leczenia chorób. Jej rodzice na te wizyty patrzą z niepokojem, jakby przeczuwając, że ta znajomość odbierze im córkę. A później nadchodzi właśnie dzień, kiedy wysłana do wiedźmy dziewczynka zostaje wysłana z misją. Musi zanieść smocze jajo Ewannie, siostrze Maruszy i pilnować, aby po drodze nie wpadło w ręce Widukinda. Nie byłoby w tym nic trudnego, gdyby nie to, że pragnący zdobyć niezwykły skarb mężczyzna nie był potężnym czarodziejem pragnącym zawładnąć całym światem. Do tego celu potrzebuje posiadane przez Eri jajo, z którego ma się wykluć smok. Stworzone dzięki jego mocy żelazne Wuki ruszają za uciekającymi. Wyprawa jest trudna i pełna niebezpieczeństw, ale po drodze bohaterzy znajdą wiele życzliwych magicznych istot. Ucieczka przed zagrożeniem to wyścig z czasem oraz demaskowanie manipulacji zdesperowanego czarnoksiężnika, a także analizowanie czy można własne szczęście i bezpieczeństwo narażać dla dobra świata, czy można dbać o własny interes kosztem innych ludzi.
Wyprawa Eri tylko pozornie wydaje się prosta. Dziewczynka się spieszyć, aby czarnoksiężnik nie był świadkiem narodzin smoka i nie mógł nadać mu imię, pozwalające na zdobycie nieograniczonej władzy nad smokiem, który w złych rękach może być niebezpiecznym narzędziem pozwalającym na zapanowanie nad całym światem. Motyw znany z książki Johna Ronalda Reuela Tolkiena „Władcy Pierścieni”, którą opowieść bardzo przypomina, ale jest dużo krótsza, posiada szybszą akcję, mniejsze opisy przyrody i żeńskiego bohatera. W książce brytyjskiego pisarza Frodo dostaje pierścień od wuja prowadzącego niezwykłe życie. Tu przyszywana ciotka opiekunka daje dziewczynce cenny dar, który trzeba pilnować. Od przejęcia go przez przedstawicieli złych sił zależą losy całego świata, w którym spotkamy majki, skrzaty, krasnale, ogry, dzikie smoki i wiele innych, niezwykłych istot.
Poza ważną misją „Eri i smok” porusza ważną kwestię dostosowania się do otoczenia, tradycji, rodzinnych misji, uzdolnień, Dzięki temu poznamy mężnego gnoma Kołatka, skrzata Bajazego, dobrodusznego zbója - poetę Wergiliusza oraz szlachetnego błędnego rycerza Kokietko, chcącego polować na smoki, ale w ostateczności decydującego się na ich chronienie. Każdy z tych bohaterów w jakiś sposób nie wpisuje się w społeczne oczekiwania i przez to zostają skazani na tułaczkę.
„Eri i smok” to przede wszystkim powieść dla dzieci kochających niezwykłe, okraszone magią przygody. Dla starszego czytelnika będzie to powieść pełna literackich tropów, dzięki czemu mimo prostej fabule nie jest nudna. Znajdziemy tu w interesujący sposób przerobione motywy z baśni, legend i mitologii (od wiedźm, wodników, skrzatów, przez ogry, smoki, czarnoksiężników, żelazne wilki). Doświadczony czytelnik rozpozna tu motywy zaczerpnięte z „Don Kichota”, greckiej i słowiańskiej mitologii opowiadającej o bóstwach i opiekunach przyrody, baśni i legend zawierających opowieści o smokach i przywołanie dawnego wierzenia w moc imienia, dzięki któremu możemy nadać przedmiotowi rzeczy. Sięgający do pradawnych czasów, obecna w pismach starożytnych filozofów wiara w moc nadanego imienia jest tu głównym motywem napędzającym akcję. Do tego znajdziemy tu sprawdzony i obecny w mitologii motyw walki zła o przejęcie dominacji nad dobrem. Wyszukiwanie tych odwołań w powieści Jacka Inglota sprawia, że lektura jest także interesująca dla dorosłych czytelników. Piękny i prosty język, niedługie rozdziały, przejrzysta akcja sprawiają, że lekturę z powodzeniem można czytać przedszkolakom i uczniom nauczania początkowego. Dzięki żywemu językowi, czytanie na głos przygód Eri jest bardzo przyjemne. Wielkim plusem wśród wielu powieści przygodowych jest to, że tu mamy dziewczęcą bohaterkę śmiało wyruszającą na bardzo ważną misję. Inną zaletą jest poruszenie kwestii wykluczenia niektórych bohaterów z ich rodzinnych społeczeństw. To może być dobrym punktem do dyskusji o normach, ich znaczeniu w socjalizacji, wykluczeniu oraz pomoże pokazać, że nie zawsze ogólnie przyjęte zasady są dobre.
„Eri i smok” to powieść o prostej fabule doskonale sprawdzającej się w przypadku młodych czytelników. Książkę wzbogacono niewielka ilością subtelnych ilustracji pozwalających wyobrazić sobie to, co znajdziemy w czasie czytania oraz będących miłym wzbogaceniem tekstu. Zdecydowanie polecam.

Posiadanie niezwykłych umiejętności zwykle bywa w mniejszym lub większym stopniu nieświadome, a z czasem staje się też uciążliwe. Zwłaszcza w czasach zagrożenia zawładnięcia świata przez zło. „Eri i smok” to opowieść o takich właśnie bohaterach, którzy w pewien sposób posiadają nietypowe cechy, które uniemożliwiają im zwykłe życie. Czasami te cechy są wrodzone, ale też nie...

Historia sama w sobie nie jest zła, prosta, niewymagająca, skierowana raczej do młodszych dzieci. Opowieść o dzielnej dziewczynce, na którą nałożono trudną i niebezpieczną misję, a w której to pomagają jej inni bohaterowie. UWAGA SPOILER :D Oczywiście drużyna ma różne przygody, a wszystko dobrze się kończy. Może uczyć małych czytelników, jak radzić sobie z problemami i dlaczego warto wierzyć w przyjaźń i bezinteresowną pomoc.
Niestety - może to przez skrzywienie czytelnicze, dla mnie jakoś za bardzo przygody małej Eri przypominały najsłynniejszą podróż dzielnego hobbita i Drużyna Pierścienia. Niewątpliwie widać, że autor również czytał "Władcę Pierścieni" i stworzył swoją opowieść, bardzo dużo powielając. Każdego z bohaterów "Eri i smok" można by odnaleźć w epopei Tolkiena, po prostu różnią się tylko imionami i płcią czy rasą. Tak samo w przypadku miejsc i zdarzeń - również jakoś dziwnie znajome.
W sumie nie ma się czemu dziwić - na pewno wielu, młodszych od mistrza z Wielkiej Brytanii pisarzy czerpało garściami z jego prac i pewnie w różnych innych opowieściach fantasy można znaleźć te zapożyczenia. Przez to jednak historie te tracą na oryginalności i są po prostu wtórne.
Fajnie, że w "Eri i smok" dodano ilustracje, pokazujące głównych bohaterów, szkoda że są czarno-białe, ale zawsze coś.

Historia sama w sobie nie jest zła, prosta, niewymagająca, skierowana raczej do młodszych dzieci. Opowieść o dzielnej dziewczynce, na którą nałożono trudną i niebezpieczną misję, a w której to pomagają jej inni bohaterowie. UWAGA SPOILER :D Oczywiście drużyna ma różne przygody, a wszystko dobrze się kończy. Może uczyć małych czytelników, jak radzić sobie z problemami i...

Fantasy dla początkujących

Fantasy dla początkujących

Hmmm... Książka nudna. W ogóle mnie nie wciągnęła.

Hmmm... Książka nudna. W ogóle mnie nie wciągnęła.

Książke czyta się szybko i niestety szybko się zapomina. Lekka, przyjemna lekturka na kilka wieczorów z herbatą

Książke czyta się szybko i niestety szybko się zapomina. Lekka, przyjemna lekturka na kilka wieczorów z herbatą