Czwarta wersja 14 kwietnia 2037 roku to zmyślna historia kryminalna. Jest sprawa, jest śledztwo odkrywające warstwy rzeczywistości szczypiące Emilię jak przy obieraniu cebuli. Jest w końcu zmyślny i nieoczywisty sposób na ukrycie ładunku mającego jeśli nie rozsadzić, to przynajmniej solidnym kopem zamieszać w Polsce 4.0.

Podążając za strumieniem zdarzeń czytelnik musi jednak co chwilę pokonywać systemową wszeteczność i nie znające granic bezeceństwa (żeby nie powiedzieć nieokiełzane porubstwo) Wielkiej Zmiany. Jakby krajem zawładnęły odmóżdżające chucie, a wizją 4.0 dla Polski była Hedonia w układach jednorodnych. To rozdęty, wynaturzony klon Demolibu z wersji 3.0 niestety. Przytłacza i spłyca to silnie intrygę mordu założycielskiego polskiej wolności, a przecież miało być tak, jak w Apostezjonie (Trylogia: Wir pamięci. Rozpad połowiczny. Mord założycielski).

Warszawa palona ogniem słonecznej ekokalipsy obłożona gdzie się tylko da perowskitem, alternatywne ścieżki ukrywające przechodniów przed Wielkim Bratem, oczniaki i smarciaki, a gronowce podstawową komórką społeczną. Takie będą nasze miasta już za 15 lat? Tego chcemy, takiej wolności, czy w ogóle chcemy takiej przegiętej i pogiętej Wielkiej Zmiany? Społecznie wątpię mimo całego otaczającego nas dziś badziewstwa A.D. 2023 jakkolwiek spiski prawo- i lewo-skrętne już tak niewiarygodnymi wcale nie są. Potrzebna nam wizja 5.0 bez zadęcia, ani (cytaty za Mediami Społecznościowymi) prawacka, ani lewacka. I nie jest nią Jagiellonia skrywająca w podtytule mniej lub bardziej eksponowaną hegemonię Najjaśniejszej Rzeczpospolitej. Przyszłość to środowisko, klimat, przeludnienie, zrównoważenie, współpraca, technologie i Kosmos. To będą parametry wytyczające przyszłość Świata i Polski w wersji n.0.

Przeczytałem tę wizję 4.0 jednakowoż tak jak wiele innych nie dla egzaltacji futuryzowaniem. Przeczytałem dla spojrzenia w wielość możliwych przyszłości, z których opisania powinna brać się mądrość drogi wybranej i tych niewybranych. Kusiło mnie też rozpoczęcie lektury od posłowia Autora, ale to tchórzostwo zwalczyłem i do czego namawiam. Podpowiem tylko, że Autor jest świadom niedoskonałości dzieła, ale usilnie stara się nas przekonać o tym, że właśnie do rąk naszych oddał ostatnią twarz Światowida, bo jak wiadomo ma on ich tylko 4. I w to też nie wierzę. Jak każdy taki byt ma wiele twarzy, więc wersja 4.0 nie powinna być ostatnią.

Czwarta wersja 14 kwietnia 2037 roku to zmyślna historia kryminalna. Jest sprawa, jest śledztwo odkrywające warstwy rzeczywistości szczypiące Emilię jak przy obieraniu cebuli. Jest w końcu zmyślny i nieoczywisty sposób na ukrycie ładunku mającego jeśli nie rozsadzić, to przynajmniej solidnym kopem zamieszać w Polsce 4.0.

Podążając za strumieniem zdarzeń czytelnik musi...