Motto:
"- Słodzi pani?
- Nie. Mówię prawdę"
(Pani Bukowa)

Nie zachwyciła mnie ta książka. Autorka próbuje tu nobilitować poprzez swój – przyznaję – bardzo dobry styl literacki - ch...we zachowania do poziomu norm akceptowanych przez otoczenie. Temat – jedna siostra przespała się z mężem drugiej siostry i po dwóch latach jej to wyznała – świadczy dla mnie o niedojrzałości bohaterki. Jestem już wprawdzie w wieku emerytalnym, ale nie zapomniałam jeszcze, jak to jest, kiedy jest się młodym i emocje kłębią sie w człowieku. Sama też musiałam podjąć w życiu trudne decyzje, a byłam przy tym młodsza od Niny. Nie ma dla mnie okoliczności usprawiedliwiających typu „no co miała zrobić, jak się zakochała, kiedy on ją tak dobrze rozumiał, a mąż nie” itp. pierdoły. Pewne zachowania są tabu.
Kolejność rzeczy jest taka, że najpierw pojawiają się słowa, potem uczucia, aż na końcu dochodzi do czynów nie do zaakceptowania. To widać też w tej książce - Nina najpierw tylko rozmawia z mężem siostry, potem jedzie z nim w niby niewinną podróż śladami dzieciństwa, aż w końcu zdradza z nim swojego męża i siostrę. Po lince do stryczka czy jakoś tak?
Można się kimś zachwycić od pierwszego spojrzenia, ale żeby się w nim zakochać, trzeba temu zachwytowi dać czas i miejsce, żeby się głębsze uczucia rozwinęły. Czyli z nim przebywać, rozmawiać, być w jego towarzystwie. Jeżeli wiem, że jedna strona nie jest wolna, to kończę znajomość na zachwycie. Jeżeli dopuszczę do tego, że rozwiną się we mnie uczucia, to też na tym etapie mogę skończyć, ale będzie bolało – narazie tylko mnie. Jeżeli od uczuć przejdę do czynów, to obojętnie jaką decyzję później podejmiemy – chcemy być razem albo rozstajemy się – wiele osób zostanie poranionych i nic nie będzie takie, jakie było przedtem. To nie moralizowanie, to bilans zysków i strat, radości i bólu wszystkich zaangażowanych w historię, który należy przeprowadzić. Znam pary, gdzie obydwie osoby były w związkach, obie rozstały się z partnerami i są już dziesiątki lat razem. W ich przypadku bilans zysków wypadł pozytywnie, ale też obie postępowały otwarcie i zakończyły dotychczasowe związki. Wpakowanie się w istniejący związek siostry czy przyjaciółki to zupełnie inna sprawa, to tabu i świadczy o tym, że się nie ma własnych hormonów pod kontrolą i idzie za najniższymi instynktami, choć tłumaczy się to chętnie szlachetnymi pobudkami (chęć pomocy, zrozumienie dla sytuacji drugiej osoby itp).
Także temat przemocy domowej, poruszony przez autorkę, niczego czytelnika nie uczy, nie wskazuje żadnych rozwiazań. Dla mnie – takie nie wiadomo co, przypięte jak przysłowiowy kwiatek do kożucha.
Emocje bohaterow nie udzieliły mi się, pozostałam na ich losy obojętna ( w przeciwieństwie do „Pestki” Anki Kowalskiej, gdzie bohaterce współczułam). Knedler pisze tak jakoś beznamiętnie, że odbieram wszystko neutralnie, jak obraz na odleglym ekranie.
Przed zaliczeniem tej ksiazki do gniota uratował ją tylko dobry styl literacki autorki. Pare razy nawet sie zaśmiałam.
Osobiście nie polecam.

Motto:
"- Słodzi pani?
- Nie. Mówię prawdę"
(Pani Bukowa)

Nie zachwyciła mnie ta książka. Autorka próbuje tu nobilitować poprzez swój – przyznaję – bardzo dobry styl literacki - ch...we zachowania do poziomu norm akceptowanych przez otoczenie. Temat – jedna siostra przespała się z mężem drugiej siostry i po dwóch latach jej to wyznała – świadczy dla mnie o...