Dziwna książka. Niemal tak dziwna, jak sama historia. To mocny thriller psychologiczny. Z dużym nastawieniem na psychologię. Autorka nie szczędzi czytelnikom niemal podręcznikowej wiedzy o narcystycznych, egocentrycznych rodzicach. Mimo iż wiedza ta podana jest w sposób przyjazny, ciekawy i interesujący, to jej nagromadzenie spowalnia akcję, odrywa czytelnika od głównego nurtu. To nie jest złe działanie, ale dla części czytelników może być hamujące. Dla mnie nie było, przynajmniej nie za każdym razem.
Sam zarys fabuły skłania do czytania. Pewnej nocy, na progu domu pojawia się zaginiona trzy lata temu dziewczyna. Pojawia się sama, choć trzy lata temu zaginęła wraz z siostrą. Jej opowieść mrozi krew w żyłach, ale i wywołuje niedowierzanie w dwóch osobach, które zajmowały się ich zaginięciem przed laty. Gdzie leży prawda? Co z opowieści Cass mija się z rzeczywistością? Jaka prawda kryje się za zniknięciem dziewczynek?
Przyznaję, że nie lubię takich książek. Dysfunkcyjne rodziny, zwichrowane relacje między domownikami, zdrady, gry na uczuciach i emocjach, zaburzenia psychiczne uniemożliwiające prawidłowy rozwój i funkcjonowanie rodziny, to nie jest mój ulubiony temat. Zwykle z dużym dystansem podchodzę do takich opowieści.
Tutaj było bardzo podobnie. Jednak sama opowieść Cassy, retrospekcje, rozdziały psychiatry sądowego dr. Abby Winter sprawiają, że wbrew tym dysfunkcjom czytamy dalej. Z zainteresowaniem i ciekawością. I chyba taką nadzieją, że to co zostało opisane, nie jest tak straszne jak nam się wydaje i gdzieś w tym wszystkim znajdziemy odrobię dobra. Znajdziemy? Ja znalazłam i dlatego uważam, że warto przeczytać Śladami Emmy. Warto przeczytać, warto zajrzeć, warto zmierzyć się z tą historią. Warto przypomnieć sobie też o tym, że dzieci bywają świetnymi obserwatorami, ale też manipulantami i choć często nie chcą się uczyć, to tego typu zachowań, reakcji czy emocji uczą się bardzo szybko i zwykle bez problemu.
Bardzo dobry rodzimy tytuł, okładka równie udana.
Zdecydowanie nie jest to książka dla każdego. Nawet nie dla każdego czytelnika lubującego się w kryminałach, sensacji czy thrillerach. Myślę jednak, że będzie miała grono swoich zwolenników. Do których i ja niekiedy, w niektórych fragmentach się zaliczałam. Ale całościowo i tak polecam.

Dziwna książka. Niemal tak dziwna, jak sama historia. To mocny thriller psychologiczny. Z dużym nastawieniem na psychologię. Autorka nie szczędzi czytelnikom niemal podręcznikowej wiedzy o narcystycznych, egocentrycznych rodzicach. Mimo iż wiedza ta podana jest w sposób przyjazny, ciekawy i interesujący, to jej nagromadzenie spowalnia akcję, odrywa czytelnika od głównego...