Nie wiem do końca jak wypowiedzieć się o tej części. Czytając ją czułam pewne zniechęcenie, ale z drugiej strony kilka postaci przeszło interesujący character development.

Owen; z nastolatka zakochanego w przyjaciółce zmienił się w oschłego young adult, który porzucił ideały, w które wierzył. Stał się pragmatyczny, konkretny i sprytniejszy. Podobał mi się sposób, w jaki podchodził do Sinii - nie zakochał się od pierwszego wrażenia, tylko podszedł chłodno do tej relacji.

Etayne; ona może nie zmieniła się jakoś szczególnie, ale podobał mi się sposób w jaki okazywała swoją wierność. Tkwiła w nieodwzajemnionej miłości całe lata, a dalej przyjaźniła się z Owenem i nie była w żaden sposób nachalna. Dopiero na łożu śmierci zdradziła mu swoje uczucia i w bardzo ładny, delikatny sposób.

Evie; nie wiem jak ją ocenić. Ułożyła sobie życie z Jago, urodziła dwójkę dzieci i odcięła się od Owena. Mam jednak wrażenie, że nadużywała jego dobroci i doskonale wiedziała o jego uczuciach do niej. W swoim ostatnim liście najlepiej było to widać.

Nie wypowiadam się o Sinii, bo miała debiut w tej części. Była jednak taka miła, że aż mdła.

Pod względem fabularnym ten tom był nieco męczący, ale mimo wszystko bardzo dobrze skonstruowany.

Raczej będę chciała przeczytać kolejne książki, choć niestety nie zostały wydane w Polsce 😭

Nie wiem do końca jak wypowiedzieć się o tej części. Czytając ją czułam pewne zniechęcenie, ale z drugiej strony kilka postaci przeszło interesujący character development.

Owen; z nastolatka zakochanego w przyjaciółce zmienił się w oschłego young adult, który porzucił ideały, w które wierzył. Stał się pragmatyczny, konkretny i sprytniejszy. Podobał mi się sposób, w jaki...

Świetna, najlepsza z całej serii. Wciągnęła mnie bez granic. Były intrygi, była magia, byla wspaniała.

Świetna, najlepsza z całej serii. Wciągnęła mnie bez granic. Były intrygi, była magia, byla wspaniała.

Początkowo miałam problem, żeby wkręcić się w tą część. Może to dlatego, że poprzednie dwie czytałam już dosyć dawno. Z czasem przypomniałam sobie wszystko i zaczęłam na nowo kibicować bohaterom. Owen zrobił się co prawda okropnie zgryźliwy, ale nie przeszkadzało mi to tak bardzo, raczej zaskoczyło. Choć z drugiej strony patrząc na jego życie, nie powinnam się aż tak temu dziwić. Intrygi jak zwykle bardzo mi się podobały. Wszystko było w punkt. Inspiracje legendami arturiańskimi widoczne, ale nie do przesady. Cieszę się, że zakończenie takie, a nie inne :)

Początkowo miałam problem, żeby wkręcić się w tą część. Może to dlatego, że poprzednie dwie czytałam już dosyć dawno. Z czasem przypomniałam sobie wszystko i zaczęłam na nowo kibicować bohaterom. Owen zrobił się co prawda okropnie zgryźliwy, ale nie przeszkadzało mi to tak bardzo, raczej zaskoczyło. Choć z drugiej strony patrząc na jego życie, nie powinnam się aż tak temu...

W tym tomie, który kończy trylogię, jest jeszcze więcej tego, za co pokochałam tę serię - czyli intrygi, tajemnice, spiski oraz naprawdę dobrze skonstruowane postaci. Przyznam, że przemiana głównego bohatera - Owena, strasznie mi się nie podobała. Stał się zgryźliwy, sarkastyczny, taki niesympatyczny. Podczas siedmiu lat pomiędzy drugim a trzecim tomem, zdecydowanie zbyt mocno upodobnił się do króla Severna. Natomiast już bezpośrednio w "Królewskim Zdrajcy" pracował nad charakterem i koniec końców powrócił do bycia lepszą wersją siebie.
W tej części pojawia się również więcej magii, mitów i legend. Sam autor przyznał, że inspiracją dla niego były między innymi legendy arturiańskie. Te nawiązania bardzo przypadły mi do gustu ❤
Cała seria jest zdecydowanie warta polecenia każdemu, kto ma ochotę na przyjemne fantasy. Warto również zaznaczyć, że pomimo tego, że w Polsce nie wydano kolejnych części, ta pierwsza trylogia tworzy pewną całość i spokojnie można zakończyć na "Królewskim Zdrajcy".

W tym tomie, który kończy trylogię, jest jeszcze więcej tego, za co pokochałam tę serię - czyli intrygi, tajemnice, spiski oraz naprawdę dobrze skonstruowane postaci. Przyznam, że przemiana głównego bohatera - Owena, strasznie mi się nie podobała. Stał się zgryźliwy, sarkastyczny, taki niesympatyczny. Podczas siedmiu lat pomiędzy drugim a trzecim tomem, zdecydowanie zbyt...

Zakochałam się w tej serii. Jest napisana prosto ale nie zanudza. Polecam każdemu.

Wie ktoś czy planowane jest wydanie kolejnej serii?

Zakochałam się w tej serii. Jest napisana prosto ale nie zanudza. Polecam każdemu.

Wie ktoś czy planowane jest wydanie kolejnej serii?

Bardzo wciągająca.

Bardzo wciągająca.

Zaczęłam ją czytać z nadzieją, że naprawdę jest najlepsza z tych trzech tomów. Niestety się myliłam, bo jest tak samo przeciętna, jak poprzedniczki.

Zacznę od tego, że sam pomysł jest rewelacyjny. Niestety, historia jest opowiedziana bardzo monotonnym językiem, przez co musiałam się zmuszać, aby sięgnąć po kolejny rozdział. Dosłownie przy tej książce zasypiałam. Moją niechęć potęgowała też obecność długich opisów i rozmyśleń Owena, czyli głównego bohatera.

Co się tyczy samego Owena to nadal go nie lubię. W dalszym ciągu jak dla mnie to jest postać bez wyrazu i charakteru. Momentami irytowało mnie też to, jak każdy uważa go za bystrego. Nie musiał silić się na nic odkrywczego, po prostu mówi cokolwiek.

Kolejna sprawa, która ciągnie się u mnie przez wszystkie trzy tomy - ciągle nie do końca rozumiałam relacji między królestwami (kto z kim walczy, z kim jest w sojuszu - nie mam pojęcia) oraz nie pamiętam nazw krain i imion większość bohaterów. Tych co pojawiają się w każdym tomie jakoś pamiętałam, ale postaci epizodyczne, które są raz na dwieście stron to dla mnie zagadka.

Zapomniałabym o największym hicie tej części, czyli rozmowie o strategii doświadczonego oficera z ośmiolatkiem. Oczywiście, przecież trzeba się go poradzić, bo pewnie się zna.

Książka zła nie jest, ale mnie przerosła. Osoby, które zrozumieją kto przeciwko komu walczy, będą bawiły się lepiej niż ja.

Zaczęłam ją czytać z nadzieją, że naprawdę jest najlepsza z tych trzech tomów. Niestety się myliłam, bo jest tak samo przeciętna, jak poprzedniczki.

Zacznę od tego, że sam pomysł jest rewelacyjny. Niestety, historia jest opowiedziana bardzo monotonnym językiem, przez co musiałam się zmuszać, aby sięgnąć po kolejny rozdział. Dosłownie przy tej książce zasypiałam. Moją...

Świetna seria fantasty dla młodzieży. Dwór królewski, intrygi, zdrady, król, który nie powinien zasiadać na tronie, truciciele, szpiedzy, magia, a w tle legenda, która jest przekazywana od dawien dawna i właśnie zaczyna się spełniać.

Zawsze, gdy pojawiają się dworskie intrygi i próby obalenia króla jestem od razu na tak 😅 uwielbiam takie historie. Spiski, obmyślanie strategii, przebiegłość bohaterów, a między tym troszkę miłości i magia, którą obdarzeni są nieliczni i każdy ma inny dar.

Szczerze polecam, nie jest to wymagająca lektura, ale można miło spędzić przy niej czas.

Świetna seria fantasty dla młodzieży. Dwór królewski, intrygi, zdrady, król, który nie powinien zasiadać na tronie, truciciele, szpiedzy, magia, a w tle legenda, która jest przekazywana od dawien dawna i właśnie zaczyna się spełniać.

Zawsze, gdy pojawiają się dworskie intrygi i próby obalenia króla jestem od razu na tak 😅 uwielbiam takie historie. Spiski, obmyślanie...

Ostatni tom serii ma miejsce 7 lat po wydarzeniach z drugiego tomu. Tu czuć jak nasz bohater zmęczony jest ciągłą walką, intrygami, tajemnicami i udawaniem kogoś kim wcale nie chce być. Staje się zgorzkniały i sarkastyczny, ale też nie do przesady.

Na pewno nie kupuję postaci Sini, o której wspomina drugi tom, a w tym bohaterkę już poznajemy osobiście. Szczerze to przeszkadzała mi ta postać, choć wcale nie ma za zadanie wzbudzać negatywnych uczuć to jednak mnie na swój sposób irytowała.

W trzecim tomie rozdziały poprzedzały listy dwóch bohaterek i choć czytało się to znacznie lepiej od wstawek z drugiego tomu to jednak uważam, że wpisy z dziennika Manciniego były najlepsze.

Wpadło mi w oko parę nieścisłości i błędów, ale jeśli ktoś miałby się mnie zapytać co to było, to nie umiałabym powiedzieć ponieważ od razu odrzuciłam je na bok, nie zaprzątając sobie nimi głowy. Tak dobrze mi się czytało tą książkę, że nie miałam ochoty psuć sobie radości z czytania.
Serie definitywnie jest serią roku. Jestem mega z niej zadowolona i na pewno zamierzam do niej wrócić. Polecam.

Ostatni tom serii ma miejsce 7 lat po wydarzeniach z drugiego tomu. Tu czuć jak nasz bohater zmęczony jest ciągłą walką, intrygami, tajemnicami i udawaniem kogoś kim wcale nie chce być. Staje się zgorzkniały i sarkastyczny, ale też nie do przesady.

Na pewno nie kupuję postaci Sini, o której wspomina drugi tom, a w tym bohaterkę już poznajemy osobiście. Szczerze to...

Po lekturze Córki złodzieja straciłam już nadzieję na to, że kolejne tomy będą podtrzymywały poziom pierwszej części. Bo, jak pisałam, druga część mnie wymęczyła i zostawiła po sobie niesmak. Nie spodziewałam się, że Królewski zdrajca wynagrodzi mi wszystkie krzywdy, jakich zaznałam i będzie tak dobrą książką.

Owen Kiskaddon stał się pełnoprawnym oficerem, a także zdobył ogromne zaufanie króla Severna. Jednak młody mężczyzna nie jest już tak ślepo w niego zapatrzony i wymyśla kolejne plany na to, jak pozbawić okrutnego władcy korony. W końcu trafia się idealna okazja, aby tego dokonać, a niespodziewanie u boku Owena staje piękna sojuszniczka. Czy uda im się pokonać Severna i przywrócić pokój w Królewskim Źródle? Czy też może ziemia zabarwi się kolorem krwi niewinnych ludzi?

Jeszcze zanim otworzyłam tę książkę, zaczęłam bić się z myślami. Zastanawiałam się, czy znowu się nie rozczaruję i co zrobię, jeśli tak się stanie. Jeff Wheeler postanowił mnie jednak zaskoczyć i pokazać, na co go tak naprawdę stać. Dzięki temu została mi przywrócona wiara w sens tej serii.

Główny bohater jeszcze bardziej zyskał w moich oczach. Choć już wcześniej pokazał swoją dojrzałość i inteligencję, to tym razem postanowił zerwać z siebie łatkę ulubieńca Severna. Polubiłam go jeszcze bardziej, choć nie wiem, czy jest to możliwe. Oczywiście, niektóre jego decyzje wzbudzały we mnie niedowierzanie i myślałam sobie “czemu on jest tak głupi?”. Jednak teraz, po skończeniu tej powieści wiem, że te dość dziwne pomysły prowadziły go do ogromnego sukcesu.

Evie, która jest najlepszą przyjaciółką Owena, zaczęła mnie z kolei irytować. Wyszła za mąż i stała się w pełni dojrzałą młodą kobietą, która również ma prawo głosu w istotnych sprawach. Jednak jej zachowanie względem Owena wydawało mi się trochę nielogiczne. Z jednej strony sama odrzuca jego zaloty i udowadnia, jak mocno kocha swojego męża. Z drugiej jednak strony widocznie boli ją to, że Owen spędza dużo czasu z królewską trucicielką, a później i z Sinią. Zdecydowanie straciła w moich oczach.

Pojawiła się tutaj nowa bohaterka, która z miejsca skradła moje serce. Sinia wydaje się okrutną władczynią, która na nic nie parzy przychylnym okiem i rządzi swoim terenem twardą ręką. Jednak w rzeczywistości jest to sympatyczna, kochana i bardzo ciepła kobieta, której nie sposób nie lubić. Przy tym potrafi być również stanowcza, co jeszcze bardziej sprawia, że Sinia to jedna z moich ulubionych bohaterek tej serii.

Jestem szczerze zachwycona tym, jak świetnie autor poprowadził akcję powieści oraz jak ciekawie przedstawił politykę, która rządzi całym królestwem. Dawno nie dałam porwać się aż tak fantastyce, a po lekturze Królewskiego zdrajcy zauważyłam, jak bardzo za tym tęskniłam. Choć książka jest bardzo dobrze napisana i okrutnie wciągająca, to jednak pewne wątki zostały moim zdaniem zbyt szybko rozwiązane. Myślę, że gdyby Jeff Wheeler pociągnął je kilka stron dalej, świetnie zbudowałby napięcie, a sama książka zyskałaby na jakości.

Trzeci tom serii Królewskie Źródło jest zdecydowanie najlepszym jak do tej pory. Po drugim tomie czułam rozczarowanie, po skończeniu tego czuję radość i niecierpliwość. Bardzo chciałabym już dowiedzieć się, co autor wymyślił w kontynuacji i mam nadzieję, że będzie mi dane zaspokoić swoją ciekawość. Nie jestem w stanie znaleźć więcej wad tej książki, więc to chyba mówi samo za siebie.

Jeżeli tak jak ja, poczuliście niedosyt i frustrację płynącą z rozczarowania po lekturze Córki złodzieja, to koniecznie sięgnijcie po Królewskiego zdrajcę. Wynagradza on wszystkie niedociągnięcia z nawiązką. Mam też nadzieję, że w Polsce już niedługo zostaną wydane kolejne książki z tej serii.

http://www.oksiazkachinietylko.pl/2020/02/510-krolewski-zdrajca-jeff-wheeler.html#

Po lekturze Córki złodzieja straciłam już nadzieję na to, że kolejne tomy będą podtrzymywały poziom pierwszej części. Bo, jak pisałam, druga część mnie wymęczyła i zostawiła po sobie niesmak. Nie spodziewałam się, że Królewski zdrajca wynagrodzi mi wszystkie krzywdy, jakich zaznałam i będzie tak dobrą książką.

Owen Kiskaddon stał się pełnoprawnym oficerem, a także zdobył...