Wzorcowy, podręcznikowy przykład egotyzmu pisarza. Wzorcowy, podręcznikowy przykład podejścia "jestem genialny i mogę wszystko". Nie może pan. Rozwiązanie fabuły polegające na mega oryginalnym twiście trzeba umieć zrobić, trzeba przemyśleć, wyczuć jego rolę w fabule. To nie jest tak, że autor może sobie po prostu postanowić "zrobię mega oryginalny twist pod koniec i wszystko się tym wyjaśni". Nie, samo takie postanowienie nie wystarczy. Tym bardziej przy takiej skali szarżowania w środkowych partiach tekstu.

Nie rozumiem dlaczego po nader chłodno przyjętej "Czarnej Madonnie" Najpłodniejszy zdecydował się na tak w dużej części podobną konstrukcję fabularną w kolejnej powieści. I tu jest bohater/bohaterka z typu everyman i tu na początku jest niezwykłe zdarzenie będące rewolucją w życiu tej osoby, potem myślenie nad nim, reakcje świata itd. Ale to co tam grało (wbrew większości czytelników uważam tamtą książkę za w miarę udaną) tu robi wrażenie wymyślonego na siłę i tak naprawdę bez pomysłu. W szczególności w ogóle nie czujemy otoczenia, nie czujemy reakcji świata na dramat głównych postaci.

Właśnie, postacie. To, co prawie zawsze było bardzo udane w powieściach Najpłodniejszego. Tu nie wyszły absolutnie. Ludzi z tła nie ma w ogóle. Mamy sześć-siedem osób i tyle. Coś więcej do powiedzenia mają trzy. I nie jest tego co mają do powiedzenia wiele.

Duży kłopot mam z opisaniem tego, jak odebrałem głównego powieściowego psychola. To nie jest tak, że był źle opisany. Czytało się lekko i bez bólu. Ale był opisany był w sposób totalnie nie pozwalający się wczuć w jego sposób myślenia, w to, co odczuwał. Nic nie czułem, nic na mnie nie działało. Tak, właśnie to: nie działał na mnie. Nie czułem tego jego odlotu. To już ta jedna scena szaleństwa tej drugiej osoby robiła większe wrażenie.

Czytało się lekko i szybko, ale to tyle zalet. No ok., jeszcze nawiązania do Platona były dobrze zrobione.

Wzorcowy, podręcznikowy przykład egotyzmu pisarza. Wzorcowy, podręcznikowy przykład podejścia "jestem genialny i mogę wszystko". Nie może pan. Rozwiązanie fabuły polegające na mega oryginalnym twiście trzeba umieć zrobić, trzeba przemyśleć, wyczuć jego rolę w fabule. To nie jest tak, że autor może sobie po prostu postanowić "zrobię mega oryginalny twist pod koniec i...