O JEDNEGO ZA DUŻO
Ponoć nie wszyscy przepadają za trójkątami. Ja nie jestem tą osobą, która lubi rzucać ogólnymi stwierdzeniami, bo przecież podczas gdy jedne irytują, drugie są w stanie zafundować mocno emocjonującą przygodę. I tak też właśnie jest w przypadku „Vincent Boys”. Ale zacznijmy od początku. Ashton, czyli główna bohaterka powieści, to dziewczyna z porządnego domu, poukładana, serdeczna, ale niepotrafiąca w pełni cieszyć się życiem, a to za sprawą narzucanych jej zasad krępujących wolność. Bo przecież nie może ktoś na każdym kroku dyktować nam, jak mamy żyć. Sawyer, jej ukochany partner i zarazem przyjaciel z dzieciństwa, to troskliwy, sympatyczny i dobrze wychowany chłopak. Stąd też sytuacja wydaje się bardziej skomplikowana i trudna, aniżeli w przypadku, gdyby autorka postawiła na banalny schemat wkurzającego typa, którego po prostu z przyjemnością chciałoby się kopnąć w tyłek. Jest jeszcze Beau. Ach ten Beau… nogi miękną na samo jego wspomnienie. Niebezpieczny, ale nie chamski, raczej powiedziałabym, że spontaniczny, żywiołowy, także opiekuńczy i czuły. Facet, który wie co zrobić, żeby serducho zabiło szybciej. Może to nie w pełni dojrzały typ, którym zadowolą się dojrzałe czytelniczki, ale tym nastoletnim obwieszczam – uważajcie, żeby nie doszło do Waszego samozapłonu, bo jest gorąco. Ja już co prawda naście lat nie mam, ale Beau udało się rozpalić i mnie.

MIŁOŚĆ (NIE)SZCZĘŚLIWA
Sporo o bohaterach, ale to na nich i na ich obecnej, wystarczająco pogmatwanej sytuacji, skupia się cała historia. Trudne wybory skontrastowane z ulotnymi chwilami, ambitne plany walczące z carpe diem, w końcu stateczność burzona przez chwiejny, ale przyjemny grunt. Tutaj aż kipi od emocji, dialogi wychodzą ze stron i stają się realnymi obrazami, można wyłapać magię wielu chwil i poczuć autentyczny ból, bo przecież nie ma dobrej książki bez momentu załamania. I tylko ja się pytam, dlaczego nie więcej, czemu nie dłużej? Było wszystko, co lubię i co uważam za dobre, więc życzyłabym sobie co najmniej stu stron więcej.

POTAJEMNE SCHADZKI
Pojawiają się opisy scen zbliżeń, może nie jakieś rozległe i wulgarne, ale autorka zarzuca paroma dosadnymi i nieowijającymi w bawełnę określeniami - wszystko w granicach rozsądku. W połączeniu z zakazanym uczuciem, z aurą potajemnych spotkań, w obliczu powrotu do tego, co wbrew pragnieniom, wszystko nabiera intensywności w dwójnasób. Piszę o tej książce w samych superlatywach, ale dosłownie pożarłam ją jednym tchem. Takie historie uwielbiam.

PODSUMOWANIE
O miłości, która nie miała prawa się zdarzyć. O szczęściu, które może istnieć tylko wtedy, kiedy wypływa prosto z serca. O moralnych zasadach, oczekiwaniach, o skrępowanej wolności skontrastowanej z ryzykiem chwili zapomnienia. To wszystko czeka na Was w historii o młodych ludziach i o dojrzewającym uczuciu, w książce „Vincent Boys”.

https://ktoczytaksiazki-zyjepodwojnie.blogspot.com/2018/11/vincent-boys-tom-1-abbi-glines.html#more

O JEDNEGO ZA DUŻO
Ponoć nie wszyscy przepadają za trójkątami. Ja nie jestem tą osobą, która lubi rzucać ogólnymi stwierdzeniami, bo przecież podczas gdy jedne irytują, drugie są w stanie zafundować mocno emocjonującą przygodę. I tak też właśnie jest w przypadku „Vincent Boys”. Ale zacznijmy od początku. Ashton, czyli główna bohaterka powieści, to dziewczyna z porządnego...