„ (…) Lecz jeśli czegokolwiek nauczyły go lata, które sam za sobą zostawił, to tego, że często próżno szukać sensu. Że padają nawet najpotężniejsi i najlepsi. Ró1)nież najmniejszym i najbardziej niewinnym brutalnie przerywa się gromadzenie słoi życia.”

Po wydarzeniach kończących I tom, tj. „Zawisłe psy”, duński żołnierz Niels Oxen żyje i pracuje pod fałszywą tożsamością wzaciszu Jutlandii. Wydaje się, że jest tutaj doskonale ukryty przed światem, jednak to wcale nie powoduje, że Oxen traci czujność. Skrywa sekret, który trzyma go jeszcze przy życiu. W międzyczasie jego była partnerka Margarethe Frank próbuje ustalić miejsce pobytu Oxena, i zupełnie nieświadomie wskazuje tym samym trop ścigającym go ludziom. Po raz kolejny będzie musiał stanąć do walki nie tylko o własne życie, ale także o dobre imię. Czy po raz kolejny uda mu się uciec przed zagrażającym mu niebezpieczeństwem?

Z całą pewnością Jensen potrafi utrzymać napięcie od początku do końca. Już po przeczytaniu I tomu wiedziałam, że autor jeszcze nie jeden raz mnie zaskoczy i na całe szczęście się nie zawiodłam. Co mi się bardzo podobało – dostajemy tutaj nieco bardzo rozszerzony obraz samego Oxena. Poznajemy jego przeszłość, skrywane dotąd emocje, problemy z jakimi musi radzić sobie w związku z chorobą PTSD – między innymi utratę rodziny, a przede wszystkim syna którego bardzo mu brakuje.
W przeciwieństwie do „Zanim zawisły psy”, tutaj tempo powieści utrzymuje się od pierwszych do ostatnich stron na stałym poziomie, akcja goni akcje, a Jensen serwuje nam jedną tajemnicę za drugą, przez co fabuła tej części jest na tyle fascynująca i interesująca, że naprawdę bardzo ciężko oderwać się od książki. Dodając do tego wątek polityczny, powiązania wojska i policji, a także niewyobrażalne sumy pieniężne otrzymujemy naprawdę bardzo dobry kryminał. Jak dla mnie jest to zdecydowanie lepsza i mocniejsza część od poprzedniej i chętnie dowiem się jak zakończy się historia Oxena w ostatniej –kończącej trylogię części.

„ (…) Lecz jeśli czegokolwiek nauczyły go lata, które sam za sobą zostawił, to tego, że często próżno szukać sensu. Że padają nawet najpotężniejsi i najlepsi. Ró1)nież najmniejszym i najbardziej niewinnym brutalnie przerywa się gromadzenie słoi życia.”

Po wydarzeniach kończących I tom, tj. „Zawisłe psy”, duński żołnierz Niels Oxen żyje i pracuje pod fałszywą tożsamością...