Agnieszka Świętek przyzwyczaiła mnie już do tego, że w swoich komiksach, z pozoru skierowanych tylko do dzieci, porusza bardzo trudne tematy. Jej "Obiecanki", gdzie po raz pierwszy odpowiadała zarówno za rysunek, jak i scenariusz, były bardzo mocnym tytułem. Na tyle silnym, że na końcu aż się poryczałem, bo tak mocno grały we mnie emocje. Tym razem nie odpowiada za scenariusz, bo ten na swe barki wziął Sztybor, ale efekt końcowy pierwszego tomu serii "Rufus", też jest mocny. Choć nie doprowadził mnie już do łez. Tematem przewodnim jest natomiast znalezienie swego miejsca w społeczności, w której się obracamy. Autorzy tego komiksu wpadli na bardzo ciekawy pomysł i oparli szkolną rzeczywistość o relację pomiędzy zwierzęcym drapieżnikiem, a ich ofiarą.

Tytułowy Rufus jest wilkiem, który wychował się w domu dziecka. Nikt dotąd nie chciał go adoptować, gdyż jest drapieżnikiem, a na świecie dominują roślinożercy. Rufus od zawsze wzbudzał w innych lęk, choć nie rozumiał dlaczego. Pewnego razu postanowiła go adoptować para owiec, gdyż system opieki uznał, ze maja ku temu predyspozycje. Na problemy nie trzeba było długo czekać, bo szkoła to miejsce gdzie rządzi prawo silnej ręki. Rufus znów nie rozumie czemu budzi lęk, a stawienie się innemu drapieżnikowi, niedźwiedziowi imieniem Stik, tylko zwiększa napięcie.

Komiks idealnie pokazuje, jak stereotypy i odgórnie ustalone przez społeczne poglądy "normy", szufladkują ludzi. Okularnik musi być od razu kujonem, umięśniony dzieciak koksem bez mózgu, ładna dziewczyna pustakiem i tak dalej. Tutaj przedstawiono podobne typy zachowań właśnie za pomocą zwierzaków. Tam też społeczność przypisała im od razu stereotypowe role. Wilk czy niedźwiedź to drapieżniki, a zatem potencjalni szkolni gangsterzy, kameleon umie znikać wtapiając się w otoczenie, a kret jest ślepy. Co jednak, jeśli wcale tak nie jest? W końcu to my decydujemy, jako jednostka, kim chcemy być i na kogo wyrośniemy. Owszem, sporo czerpiemy z otaczających nas wzorców, jednak i tak ostatecznie wszystko zależy od nas samych.

Historia zawarta w tym komiksie nie tylko uczy, ale też zmusza nas do przemyśleń. Jestem ciekaw jak potoczą się dalej losy Rufusa i jego szkolnej paczki oraz przybranych rodziców. Mimo, że ta przygoda jest zamknięta, to możliwości dla całej serii są przeogromne. Do tego mamy bardzo ładną kreskę oraz kolorystykę, która kusi oko. Nie jest to komiks dla każdego dziecka, raczej tych nieco starszych oraz dla ich rodziców. Niemniej warto po niego sięgnąć. Może to nie komiczne przygody zwariowanych Gallów czy zawadiackiego kowboja, ale Rufus ma w sobie ogromną siłę przekazu. I to się liczy.

Agnieszka Świętek przyzwyczaiła mnie już do tego, że w swoich komiksach, z pozoru skierowanych tylko do dzieci, porusza bardzo trudne tematy. Jej "Obiecanki", gdzie po raz pierwszy odpowiadała zarówno za rysunek, jak i scenariusz, były bardzo mocnym tytułem. Na tyle silnym, że na końcu aż się poryczałem, bo tak mocno grały we mnie emocje. Tym razem nie odpowiada za...

bardzo dobry komiks poruszający temat "etykietek" jakie przypinane są ludziom. Odrzucenia. Zaufania. Życia w grupie.
Rufus to wilk, dorastający w domu dziecka, jest nieufny, ma niskie poczucie własnej wartości, jest bardzo samotny. Wbudza strach w innych, bo przecież jest wilkiem - drapieżnikiem, ale wcale tego nie czuje i nie chce krzywdzić innych.

Pewnego dnia w ośrodku pojawiają się rodzice adopcyjni - owce - i postanawiają zdać się na system, który przydziela im Rufusa.

Wilk trafia do szkoły i poznaje inne zwierzęta, terroryzowane przez innego drapieżnika - niedzwiedzia. Ale czy niedźwiedź na prawdę chce krzywdzić innych?

Przekonacie z lektury. Bardzo ciekawie ujęty temat poszukiwania swojego miejsca w grupie, nie poddawania się stereotypom.

Szata graficzna nie do końca mi przypasowała, za to tekst bardzo. Polecam.

bardzo dobry komiks poruszający temat "etykietek" jakie przypinane są ludziom. Odrzucenia. Zaufania. Życia w grupie.
Rufus to wilk, dorastający w domu dziecka, jest nieufny, ma niskie poczucie własnej wartości, jest bardzo samotny. Wbudza strach w innych, bo przecież jest wilkiem - drapieżnikiem, ale wcale tego nie czuje i nie chce krzywdzić innych.

Pewnego dnia w...

Kiedy scenarzysta "Drapaka" i autorka "Obiecanek" łączą siły, z góry wiadomo, że efekt tej współpracy okaże się co najmniej dobry. Ponownie dostajemy niemal kreskówkową historyjkę, która aż prosi się o zanimowanie. Mądra rzecz o tym, że to nie nasza powierzchowność nas definiuje, tylko nasze czyny. Czytajcie swoim dzieciom/młodszemu rodzeństwu/chrześniakom/kuzynom itepe i uczcie ich, że mogą być kimkolwiek sobie zapragną. Mniej frustratów będzie na świecie ;).

A tak w ogóle to siedzę sobie na instagramku: instagram.com/polishpopkulture

Kiedy scenarzysta "Drapaka" i autorka "Obiecanek" łączą siły, z góry wiadomo, że efekt tej współpracy okaże się co najmniej dobry. Ponownie dostajemy niemal kreskówkową historyjkę, która aż prosi się o zanimowanie. Mądra rzecz o tym, że to nie nasza powierzchowność nas definiuje, tylko nasze czyny. Czytajcie swoim dzieciom/młodszemu rodzeństwu/chrześniakom/kuzynom itepe i...

Konkurs imienia Janusza Christy, ma za zadanie wyłonienia komiksu, który nie tylko przedstawi ciekawą historię, ale i skłoni młodych czytelników do sięgnięcia po kolejne części, inne słowo pisane, albo do zastanowienia się nad dylematami głównego bohatera.
Laureatem III edycji konkursu jest komiks”Rufus. Wilk w owczej skórze”.

A jest to sympatyczna opowieść o parze owiec, które adoptują wilka. Rufus nie do końca wie, co znaczy być wilkiem, ale wie, że musi się bardzo postarać, aby inne zwierzęta w szkole go zaakceptowały. Zwłaszcza że jest jeden zwierz który uwielbia dręczyć innych. Ale czy wszystko jest takie jak wygląda? Przekonajcie się sami.

Komiks który przede wszystkim uczy tego, że nie ważne kim jesteś, ale jak się zachowujesz.
A także pokazuje nam, czym jest tolerancja i że w drużynie siła. Pozory mylą, wystarczy pozbyć się uprzedzeń, które przecież zaciemniają nam obraz rzeczywistości.

Autorami tego komiksu są Sztybor i Agnieszka Świętek. Narysowano ten komiks tak, że na pewno spodoba się młodym czytelnikom, a personifikacja zwierząt jest od zawsze lubiana. Polecam.

Komiks można nabyć na stronie Wydawnictwa Egmont Polska.

Konkurs imienia Janusza Christy, ma za zadanie wyłonienia komiksu, który nie tylko przedstawi ciekawą historię, ale i skłoni młodych czytelników do sięgnięcia po kolejne części, inne słowo pisane, albo do zastanowienia się nad dylematami głównego bohatera.
Laureatem III edycji konkursu jest komiks”Rufus. Wilk w owczej skórze”.

A jest to sympatyczna opowieść o parze owiec,...

Wilk w owczej skórze :)

Szalenie ciekawy komiks, mocno różniący się od innych komiksów dla dzieci jak na mój gust. Ta odmienność jednak jest bardzo, ale to bardzo pozytywna :) Okazuje się, że - jak widać - i w świecie komiksu można stworzyć coś nowego bazując na wszystkim, co dobrze znane.

Rufus jest wilkiem. Sam jednak nie do końca rozumie, co ten fakt oznacza, nie pojmuje, jakby to powiedzieć, "do czego stworzyła go natura". To mały wilczek tak naprawdę, bez rodziny, nikt jednak nie chce zabrać go z ośrodka adopcyjnego (!). Wszystko zmienia się jednak, kiedy adoptuje go rodzina owiec (!!).

Komiks to przepięknie ziulustrowana opowieść o poszukiwaniu własnego "ja", o tolerancji, stereotypach... To także pretekst do potencjalnej rozmowy z dzieckiem o tolerancji, uprzedzeniach, strachu przed czymś co jest inne. Bardzo fajna lektura. Polecam :)

Więcej na: https://egmont.pl/

Dziękuje Egmont Polska za egzemplarz recenzencki.

Recenzja znajduje się także na moim blogu:
https://cosnapolce.blogspot.com/2018/06/rufus-wilk-w-owczej-skorze-bartosz.html

Wilk w owczej skórze :)

Szalenie ciekawy komiks, mocno różniący się od innych komiksów dla dzieci jak na mój gust. Ta odmienność jednak jest bardzo, ale to bardzo pozytywna :) Okazuje się, że - jak widać - i w świecie komiksu można stworzyć coś nowego bazując na wszystkim, co dobrze znane.

Rufus jest wilkiem. Sam jednak nie do końca rozumie, co ten fakt oznacza, nie...

Nie wiem, co takiego w sobie ma „Rufus”, ale kiedy córka zobaczyła stos książek wybrała właśnie jego i tylko ten komiks chciała czytać, a pozostałe lektury odłożyła na kolejny dzień. Zwykle musi chociaż przejrzeć. Tym razem było inaczej. Ilustracja na okładce skutecznie przyciągnęła jej uwagę, a wnętrze oczarowało. Piękny, bajkowy świat niczym z amerykańskich kreskówek o Franklinie, ale tu z inną kolorystyką oraz bardziej dorosłą (szkolną) tematyką. Taka okładka musi przyciągać. W środku znajdziemy już bardziej komiksowe, proste ilustracje, które sprawiły, że moja pociecha zniknęła na godzinę w lekturze próbując rozszyfrować losy bohaterów, a następnie kazała mi czytać i tłumaczyć. Od tamtej pory moja sześciolatka po powrocie z przedszkola siada z „Rufusem” na łóżku i po swojemu opowiada przygody bohaterów. A jest to historia piękna i pouczająca: o nieuleganiu stereotypom, tolerancji, poszukiwaniu przyjaciół, akceptacji, miłości. Do tego opowieść bardzo inspirująca i zachęcająca do rozmów o przekonaniach, strachu, otwartości, przemocy.
Sztybor i Agnieszka Świętek wprowadzają nas w świat zwierząt. Na pierwszych stronach poznajemy parę owiec, która pragnie mieć dzieci, ale nie może, dlatego korzysta z możliwości adopcji. Przyszli rodzice boją się, że nie podołają zadaniu, że trafi do nich dziecko, którym nie będą w stanie się opiekować. Sowa – zarządczyni adopcyjna – przekonuje, że na pewno dadzą sobie radę, ponieważ ich system doboru dzieci do rodziców nie zawodzi. Kiedy małżeństwo owiec dowiaduje się, że ich pociechą ma być wilk jest zaniepokojone i przerażone. Zwłaszcza, że widzą go na placu zabaw, kiedy pochyla się nad mniejszą i słabszą dziewczynką… Oddychają ulgą, gdy okazuje się, że chciał jej pomóc, a nie skrzywdzić.
Nowe miejsce zamieszkania, nowa szkoła i rodzice owce to dla Rufusa niezłe wyzwanie. Opiekunowie przyglądają mu się z niepokojem oraz jednoczesnym poczuciem, że mają do czynienia z niezwykłym, ponieważ bardzo wrażliwym wilkiem. Niestety nawiązywanie przyjaźni w szkole nie jest takie łatwe i nasz bohater przechodzi różnego typu kryzysy, stara się zrobić wszystko, aby szkolne realia wyglądały inaczej. Życie uczy go, że albo stosuje się przemoc albo jest się ofiarą; albo jest się drapieżnikiem albo pokarmem dla silniejszego. On jednak nie chce iść tymi utartymi ścieżkami. Pragnie pokonać gatunkowe uprzedzenia. Nie jest to łatwe. Tym bardziej, że inny drapieżnik (niedźwiedź) nie należy do osobników miłych. Codzienne okradanie kolegów ze śniadania sprawia, że czują się bezradni wobec jego przemocy, ale nie potrafią zjednoczyć się i powstrzymać go. Pomysły Rufusa na pokonanie wspólnego wroga też nie działają. Pomaga tylko szczera rozmowa: wilk odkrywa, że jego kolega ma dobre serce i tylko uprzedzenia gatunkowe kształtują w nim potrzebę stosowania przemocy. Dzięki zabiegom Rufusa szkolne życie ulega przemianie: nagle wszyscy chcą się przyjaźnić ze wszystkimi i… dostrzegają, że jako jednostki nie wpisują się w cechy gatunkowe.
„Rufus. Wilk w owczej skórze” to interesujący komiks zachęcający do rozmów o konfliktach, przemocy, odmienności, uprzedzeniach i sposobach wykształcenia w sobie otwartości oraz tolerancji. Piękny, pouczający komiks z estetycznymi i bardzo prostymi ilustracjami z przewagą ciepłych barw.
Zdecydowanie polecam wszystkim dzieciom potrafiącym czytać.

Nie wiem, co takiego w sobie ma „Rufus”, ale kiedy córka zobaczyła stos książek wybrała właśnie jego i tylko ten komiks chciała czytać, a pozostałe lektury odłożyła na kolejny dzień. Zwykle musi chociaż przejrzeć. Tym razem było inaczej. Ilustracja na okładce skutecznie przyciągnęła jej uwagę, a wnętrze oczarowało. Piękny, bajkowy świat niczym z amerykańskich kreskówek o...

Genialny, mądry komiks z przesłaniem. Bardzo różnorodne kolory i ciekawie rysowane zwierzęta.

Genialny, mądry komiks z przesłaniem. Bardzo różnorodne kolory i ciekawie rysowane zwierzęta.