Cudownie, że powstają tak wspaniałe komiksy dla dzieci. Czytałem go z prawdziwą rozkoszą i rozmarzeniem. Ma "muminkowy" klimat: jest taki ciepły i przytulny (bez migdałowego posmaku melancholii). Z miejsca polubiłem tę delikatną kreskę, którą narysowano bohaterów i świat. Ludzie i dziwne stworki (jakby wprost z wyobraźni Tove Janosson... a jednak wciąż oryginalne). To jest dziecięcy świat i nie ma potrzeby zastanawiać się nad tym, że mała dziewczynka prowadzi hotel... czy chłopiec mieszka sam w lesie. Po co komu takie myśli? To świat w którym dzieci są samodzielne, zaradne a jednocześnie wciąż dziecięce. Pan Leclair przypadnie do gustu każdemu miłośnikowi książek (no jakbym widział siebie). Kaki kradnie większość uwagi. Rozkoszne Nie-Wiadomo-Co, wszędobylskie, bezczelne, skore do zabaw i nieposłuszeństwa. Dostrzegam tutaj delikatną inspiracją mangą. Reakcje Kakiego są przerysowane. Służy też autorom do żartów ;) Genialni są Gburowaci i duża plansza z Zimnym Wiatrem. Komiks niby prosty ale przykuł moją uwagę bezgranicznie. Jeśli miałbym trafić do bajkowego świata i tam zostać - mocno bym się zastanawiał czy ma być to melancholijna Dolina Muminków czy okolice Hotelu Dziwnego. Świetnie dogadałbym się z Celestynem. Wiem kogo bym zabrał do tego świata :)

Cudownie, że powstają tak wspaniałe komiksy dla dzieci. Czytałem go z prawdziwą rozkoszą i rozmarzeniem. Ma "muminkowy" klimat: jest taki ciepły i przytulny (bez migdałowego posmaku melancholii). Z miejsca polubiłem tę delikatną kreskę, którą narysowano bohaterów i świat. Ludzie i dziwne stworki (jakby wprost z wyobraźni Tove Janosson... a jednak wciąż oryginalne). To jest...

Trafił mi się kolejny uroczy świat bajkowy, tym razem świat stworków, z których każdy mnie totalnie rozbraja. Mam dwóch ulubieńców – Pan Snarf, czyli dobry duch hotelu i Pan Leclair, pałający nieujarzmioną miłością do książek.
Pan Zima i Pan Wiosna obleśnie uroczy... bosz te usta! Jest jeszcze Celestyn – przywodzący na myśl Włóczykija, rezolutna Marietta i Kaki – niepocieszony, gdy nie mógł założyć kapci (brak nóg),ale już na nartach śmiga jak szalony 🤣

To pierwszy tom, więc dopiero się rozkręcamy. Mnóstwo tu fajnych szczegółów, mnóstwo koloru. Podarujcie ten komiks dzieciom, w których chcecie rozbudzić pasję czytania – jeżeli to nie zadziała, to chyba nic nie zadziała... :)

Trafił mi się kolejny uroczy świat bajkowy, tym razem świat stworków, z których każdy mnie totalnie rozbraja. Mam dwóch ulubieńców – Pan Snarf, czyli dobry duch hotelu i Pan Leclair, pałający nieujarzmioną miłością do książek.
Pan Zima i Pan Wiosna obleśnie uroczy... bosz te usta! Jest jeszcze Celestyn – przywodzący na myśl Włóczykija, rezolutna Marietta i Kaki –...

Humorystyczny komiks o zwariowanych przygodach stworów i stworków

Humorystyczny komiks o zwariowanych przygodach stworów i stworków

Komiksów dla dzieci nigdy za wiele, szczególnie jeśli ich akcja rozgrywa się w baśniowym świecie. "Hotel Dziwny" to francuska seria, która na swoim rodzimym podwórku cieszy się ogromną popularnością. Teraz zaś dzięki wydawnictwu Kultura Gniewu zawitała do Polski. Na razie opublikowano pierwszy tom, zatytułowany "Przez zimę do wiosny", gdzie tak naprawdę poznajemy głównych bohaterów serii. Są to Marietta, będąca kimś na wzór szefowej tytułowego hotelu, jej pomocnik i przyjaciel, dziwny stworek imieniem Kaki, najbardziej leniwy stróż na świecie w osobie Pana Leclair oraz duch-recepcjonista Pan Snarf. Do tego grona dołącza jeszcze niejaki Celestyn, nie mieszkający co prawda w hotelu, ale przyjaźniący się z cała ta paczką. W ich pierwszym albumie przyjdzie całej grupie odszukać Pana Wiosnę i zmierzyć się z Panem Zimą, który do miłych bywalców lasu zdecydowanie nie należy.

Naszych milusińskich poznajemy w momencie gdy przybywają do hotelu pierwsi goście. Niestety z niewyjaśnionych powodów nadal panuje zima, przez co personel nie wybudził się jeszcze z długiego snu. Nie mając zapasów, opału i nie wiedząc gdzie zniknął Pan Wiosna, podejrzenia padają na Pana Zimę, który słynie z okrucieństwa. Legendy głoszą, że to przerażająca istota, która zamraża każdego kto się do niego zbliży. Pozostawiając hotel pod opieką Pana Snarfa, czwórka przyjaciół rusza na poszukiwania Pana Wiosny, nie zdając sobie sprawę jakie fantastyczne przygody przyjdzie im przeżyć.

Sama historia jest ciekawa, szczególnie z punktu młodszego dziecka, choć i starszemu opowieść może przypaść do gustu. Mamy tutaj do czynienia z zamkniętą historią, do tego dość rozbudowaną jeśli idzie o watki poboczne. W tym wszystkim autorzy umiejętnie przedstawili nam każdą z głównych postaci oraz jaką role pełni w hotelu. Czytelnicy poznają też kilka naprawdę cudacznych stworzeń, choć tylko mała część będzie przedstawiona z nazwy oraz wspomniane będzie jej pochodzenie. Mamy tu głównie do czynienia z bardzo baśniowymi istotami, które w kilku miejscach przypominały mi stworzenia z słynnej Doliny Muminków.

Taki zabieg bardzo mi się podobał ponieważ jestem wielkim fanem fińskich trolli i lubię powracać do książek o nich oraz serialu anime. Mimo pewnych podobieństw, "Hotel dziwny" to zupełnie inny świat, rządzący się swoimi prawami. Dlatego podczas lektury komiksu nie ma się wrażenia kopiowania Muminków, a jedynie widać nawiązania do ich uniwersum. W tym momencie należy bardzo pochwalić Katherin Ferrier za pracę nad rysunkiem. Co prawda maczała też palce przy scenariuszu, za który odpowiadał głównie jej mąż Florian, ale jej głównym zajęciem był rysunek oraz kolory. Na tym polu należy ją bardzo pochwalić za swoją pracę, bo nie tylko przykuwa oko z daleka, ale całość jest bardzo czytelna i często pełna szczegółów.

Pierwszy tom "Hotelu Dziwny" to bardzo udana lektura dla dzieci i fanów tego typu baśni. Bohaterowie są bardzo różnorodni, od leniwego stróża nocnego po wiecznie głodnego i ciekawskiego pomocnika imieniem Kaki. Zresztą ta dwójka często pakuje naszych bohaterów w kłopoty oraz dostarcza czytelnikom masy śmiechu. Nie powiem aby komiks powalił mnie na kolana, jednak czytało mi się go bardzo przyjemnie i zachęcił mnie do tego aby ponownie sięgnąć po książki Tove Jansson. Chętnie będę dalej śledził przygody tej niesfornej paczki, licząc na naprawdę zwariowane przygody i szersze przedstawienie świata w którym znajduje się tytułowy hotel.

Komiksów dla dzieci nigdy za wiele, szczególnie jeśli ich akcja rozgrywa się w baśniowym świecie. "Hotel Dziwny" to francuska seria, która na swoim rodzimym podwórku cieszy się ogromną popularnością. Teraz zaś dzięki wydawnictwu Kultura Gniewu zawitała do Polski. Na razie opublikowano pierwszy tom, zatytułowany "Przez zimę do wiosny", gdzie tak naprawdę poznajemy głównych...

Bardzo przyjemne dla oka.

Bardzo przyjemne dla oka.

Świetnie narysowany komiks dla dzieci, trochę w duchu Muminków.

Świetnie narysowany komiks dla dzieci, trochę w duchu Muminków.

Moim dzieciom i mi komiks bardzo się podobał. Szkoda, że taki krótki!

Moim dzieciom i mi komiks bardzo się podobał. Szkoda, że taki krótki!

Hotel dziwny - Zabawna, kolorowa historyjka, idealna dla najmłodszych czytelników. Ma w sobie coś zarówno z „Muminków”, jak i z „Domu dla zmyślonych przyjaciół pani Foster”. Przeczytałem z zainteresowaniem, choć jestem na ten komiks o jakieś dwadzieścia lat za stary ;).

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Hotel dziwny - Zabawna, kolorowa historyjka, idealna dla najmłodszych czytelników. Ma w sobie coś zarówno z „Muminków”, jak i z „Domu dla zmyślonych przyjaciół pani Foster”. Przeczytałem z zainteresowaniem, choć jestem na ten komiks o jakieś dwadzieścia lat za stary ;).

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

„Hotel Dziwny. Przez zimę do wiosny” to pierwszy tom bardzo ciekawie zapowiadającej się serii komiksowej dla młodych czytelników. Już od pierwszego spojrzenia na okładkę – z intrygującymi, rezolutnymi postaciami, z nutką tajemnicy i dreszczyku niebezpieczeństwa – wiedziałam, że to będzie dobra lektura. Jest tu wszystko, czego potrzeba: barwni, sympatyczni bohaterowie, przygoda, zagadka, humor, wartka akcja i pozytywne zakończenie. Mam już swoje lata, ale przeczytałam komiks jednym tchem. Historia jest prosta, lecz zajmująca. Kapitalne ilustracje przykuwają wzrok, a dziwacznych bohaterów nie da się nie pokochać.

Warto sięgnąć po tę pozycję, bez względu na wiek. To naprawdę dobry, uroczy komiks. Idealny dla młodych czytelników, a dla dorosłych ciekawa odskocznia od poważniejszych lektur.

Koniecznie przeczytajcie, choćby kilka stron, by poczuć ten niezwykły klimat, wsiąknąć w dziwny świat niesamowitych stworzeń, fantastycznych przygód, magicznych miejsc i pysznych ciastek. Nie oderwiecie się od lektury aż do ostatniej strony!

Pełna recenzja na blogu: http://www.kulinarnaczytelnia.pl/2017/09/byle-do-wiosny-ferrier.html

„Hotel Dziwny. Przez zimę do wiosny” to pierwszy tom bardzo ciekawie zapowiadającej się serii komiksowej dla młodych czytelników. Już od pierwszego spojrzenia na okładkę – z intrygującymi, rezolutnymi postaciami, z nutką tajemnicy i dreszczyku niebezpieczeństwa – wiedziałam, że to będzie dobra lektura. Jest tu wszystko, czego potrzeba: barwni, sympatyczni bohaterowie,...

W kategorii "czuję w sobie dziecko" oceniam na "klawo i pół na dziesięć"!

A złotą pionę przybijam autorom za:
- ilustracje - niemal w każdej kryje się jakiś psikus, więc warto zajrzeć we wszystkie zaułki,
- ciekawą historię - opowiedzianą z takim polotem, że przy końcu nie poczułam rozczarowania (choć można domyśleć się finału, ja, pochłonięta przygodą, ani razu nie miałam potrzeby zgadywania go),
- żarty, które (mnie) śmieszą,
- postaci, jakie sama chciałabym wymyślić (weźmy takie kasendrole - stworki, które przekazują tylko złe wieści),
- sentymentalny powrót do "Muminków" i "Domu dla zmyślonych przyjaciół Pani Foster".

Anegdota prowadzącej: kupiłam tę książkę w prezencie dla małoletniej bratanicy, chciałam tylko sprawdzić, czy wszystkie strony tak ładnie zadrukowane i skontrolować treści "rodzicielsko" ;) A teraz to już nie wiem, czy oddam bez oporu.

W kategorii "czuję w sobie dziecko" oceniam na "klawo i pół na dziesięć"!

A złotą pionę przybijam autorom za:
- ilustracje - niemal w każdej kryje się jakiś psikus, więc warto zajrzeć we wszystkie zaułki,
- ciekawą historię - opowiedzianą z takim polotem, że przy końcu nie poczułam rozczarowania (choć można domyśleć się finału, ja, pochłonięta przygodą, ani razu nie miałam...