Wystawiając ocenę, postanowiłem, że będzie to nie tylko ocena ostatniej części serii (nota bene najdłuższej), ale również ocena cyklu jako całości, której poświęciłem woje ostatnie 4 miesiace czytelniczego życia. I tutaj trzeba przyznać i oddać hołd autorowi, bo jest to rzecz wybitna. Mnogość wątków, spójność i logika świata, przekonująca naukowa fantastyka wpleciona w fabułę, sama historia, poziom literacki, fakt, że Hyperion był tylko wstępem do czegoś większego i lepszego, a także sami bohaterowie: Enea i Raul, bardzo autentyczni i, co tu dużo pisać, sympatyczni, składają się na książkę znakomitą i ocierającą się o arcydzieło literackie i kanon s-f. Dawno, albo nigdy, nie spotkałem się z tak dobrze wykreowanym uniwersum. Opisy planet, statki z napędem Hawkinga, SI, Technocentrum, cybrydy, Archanioły, Dzierzba... wszystko, co zaserwował nam tutaj Dan Simmons to majstersztyk i najbardziej autentyczna fikcja naukowa, z jaką do tej pory przyszło mi obcować. Owszem, nie jest to książka idealna, na pewno można by ją nieco odchudzić, momentami wiało nudą, nie podobały mi się np. wątki buddyjskie na Tien Szanie. Ale wszystko to wybaczam autorowi, bo jako całokształt wypada to naprawdę bardzo dobrze i zapada w pamięć.

Wystawiając ocenę, postanowiłem, że będzie to nie tylko ocena ostatniej części serii (nota bene najdłuższej), ale również ocena cyklu jako całości, której poświęciłem woje ostatnie 4 miesiace czytelniczego życia. I tutaj trzeba przyznać i oddać hołd autorowi, bo jest to rzecz wybitna. Mnogość wątków, spójność i logika świata, przekonująca naukowa fantastyka wpleciona w...