Ta trzecia ostatnia części nie jest już tak szalona, jak dwie poprzednie, ale nie oznacza to, że autorka przypiłowała pazurki - wręcz przeciwnie, ze swoją powieścią wkrada się w łaski czytelnika podstępnie, a nawet zdradliwie. Zaczyna się bardzo spokojnie, a wręcz sielankowo i nic nie zapowiada nadchodzącej katastrofy. Towarzystwo, które skupiło się wokół Vernona zdaje tkwić w dekadenckim letargu od jednej konwegencji do kolejnej.
Cóż nic bardziej mylnego, albowiem Despentes świetnie rozumie i definiuje bolączki współczesnego świata i wokół nich toczy się cala fabuła.
Zamachy terrorystyczne, uchodźcy oraz to wszystko z czym musi uporać się współczesny świat determinują bohaterów tej powieści. Faceci wyrastają z krótkich spodenek i dojrzewają do wyrażenia swoich poglądów, które już nie są skazone poprawnościa polityczną. Przestają obowiązywać jakiekolwiek zasady.
Despendes nie jest pisarka, która swoją powieść kieruje przeciwko, pokazuje jedynie jakie są konsekwencje nieprzemyślanych i lekkomyślnych zachowań polityków, nie boi się pokazać, jak pod wpływem tragicznych wydarzeń we Francji zmieniają się wydawałoby się nienaruszalne imponderabilia. Z jednej strony wpuszcza się do kraju ludzi o odmiennych wyznaniach, a z drugiej strony wpycha się ich do gett nie dając szansy na prawdziwą integrację. A zatem nie ma co się dziwić gdy zaczyna się bunt i niechęć do każdego. Despentes jest nie tylko dobrą obserwatorką, ale też świetnie posługuje się współczesnymi kodami, które są bliskie nie tylko młodzieży, ale tez i tym wszystkim, którzy ciągle jeszcze pamiętają Johnnego Bravo i dlatego tak dobrze czyta się tę powieść.

Ta trzecia ostatnia części nie jest już tak szalona, jak dwie poprzednie, ale nie oznacza to, że autorka przypiłowała pazurki - wręcz przeciwnie, ze swoją powieścią wkrada się w łaski czytelnika podstępnie, a nawet zdradliwie. Zaczyna się bardzo spokojnie, a wręcz sielankowo i nic nie zapowiada nadchodzącej katastrofy. Towarzystwo, które skupiło się wokół Vernona zdaje...