Colleen Hoover ma w swoim sposobie pisania coś tak niesamowitego, że nie chce się książki odkładać ani na chwilę na bok. Ich magia i mądrość sprawia, że nie kwalifikuję tych powieści jako młodzieżowych. Jak dla mnie nigdy nie jest się za starym na tego typu literaturę.
Książki Hoover urzekają mnie swoim przesłaniem. Nie są cukierkowo głupie, posiadają głębię, która przy zapoznaniu się z całością skłania do myślenia.
"Jestem smutna, zła, rozdrażniona, wszyscy są przeciwko mnie. Nienawidzę swojej rodziny. Tak jest u każdego nastolatka" - myśli Merit. Ale czy na pewno? Zawiłości rodzinne, tajemnice i kłamstwa są powodem wielu rozczarowań i prowadzą do kłótni rozbijających, już i tak znajdują się w trudnym położeniu, rodzinę Vossów. Gdy Merit ma już dość, wszystkie sekrety wychodzą na jaw. Stawiają one całą rodzinę przed trudnym czasem, w którym muszą się zmierzyć z tym, co przez tyle lat ukrywali. I dopiero wtedy zapala się czerwone światło i pojawia się słowo "depresja".
Książka poruszająca trudny temat choroby, ukazująca, że osoba zmierzająca się z nią nie musi mieć cały czas złego samopoczucia. Podoba mi się niebanalność powieści, chęć pokazania trudności życia codziennego, zmagań z chorobą i brakiem akceptacji bliskich. Warto ją przeczytać i zrozumieć inny punkt widzenia.

Colleen Hoover ma w swoim sposobie pisania coś tak niesamowitego, że nie chce się książki odkładać ani na chwilę na bok. Ich magia i mądrość sprawia, że nie kwalifikuję tych powieści jako młodzieżowych. Jak dla mnie nigdy nie jest się za starym na tego typu literaturę.
Książki Hoover urzekają mnie swoim przesłaniem. Nie są cukierkowo głupie, posiadają głębię, która przy...