Kiedy kończyłam czytać drugą część mazurskiej sagi, myślałam, że autorka już niczym nie może zaskoczyć. W końcu uśmierciła jedną z kluczowych osób, która była sensem życia przynajmniej trzech mężczyzn. Trzecia część zaskoczyła mnie pozytywnym zakończeniem, bo w każdej poprzedniej to zakończenie nie było zbyt optymistyczne. Było to pewnie świadome zamierzenie autorki, żeby zachęcić czytelnika do przeczytania dalszych losów Nataniela.
W "Kropli nadziei" autorka nie oszczędziła biedniego Nataniela. W jego życiu ciągle coś się dzieje złego, co załamuje chłopaka. Tym razem został bez dachu nad głową, z małą Emilką i pogrążonym w depresji Mateuszem. Sam, bez środków do życia musi stawić czoła przeciwnością losu. I udaje mu się to, z niewielką pomocą Zosi - lekarza weterynarii.
Tym razem autorka książki postanowiła wynagrodzić wszystkie nieszczęścia swoim bohaterom i zesłać im trochę szczęścia, w postaci miłości. Każdy z nich: Sergiej, Mateusz i Nataniel w końcu odnajdują swoje pokrewne dusze i odnajdują upragniony spokój. Po drodze oczywiści musi się jeszcze wiele wydarzyć, czego nie mogę zdradzić, ale zachęcam do lektury.

Kiedy kończyłam czytać drugą część mazurskiej sagi, myślałam, że autorka już niczym nie może zaskoczyć. W końcu uśmierciła jedną z kluczowych osób, która była sensem życia przynajmniej trzech mężczyzn. Trzecia część zaskoczyła mnie pozytywnym zakończeniem, bo w każdej poprzedniej to zakończenie nie było zbyt optymistyczne. Było to pewnie świadome zamierzenie autorki, żeby...