Fajny komiks. Szybko się czyta. Polecam

Fajny komiks. Szybko się czyta. Polecam

Nic nie jest tym, na co wygląda. Te słowa najlepiej opisują drugi tom serii "Amulet", oczywiście w pozytywnym świetle. Jest o wiele mroczniej, dramatyczniej, a świat Alledii skrywa wiele śmiercionośnych sekretów. Jednym z nich są właśnie tytułowe amulety, skrywające w sobie potężne kamienie magiczne. Niestety to broń obosieczna, bowiem potęga, jak zwykle zresztą, kusi niesamowicie. Emily, jako dziedziczka swego pradziadka, stała się strażniczka klejnotu i szybko odkrywa, ze to co uznawała za dar, jest w istocie klątwą. Jednak w walce z nią nie jest osamotniona, ale towarzyszący jej przyjaciele Silasa, jej pradziadka, sami maja problemy. Jest nim osoba o bardzo mrocznej przeszłości, która pragnie jednej rzeczy. Niszczyć.

Fabuła tego tomu jest o wiele ciekawsza niż poprzedniego, a pierwszy album wciągnął mnie w świat Alledii z miejsca. Kazu Kibuishi, wie jak stopniować napięcie i wydobyć coś nowego z oklepanych schematów. Podaje je nam na każdym kroku, tylko po to aby za chwilę połamać każdy ich element. Wybranka z legend, która ma gdzieś przepowiednie i pragnie tylko uratować matkę. Lisi wojownik, pracujący jako najemnik, nie jest niepokonanym herosem. Magiczne klejnoty dające moc, są w istocie klątwą pragnącą przejąć władzę nad swym gospodarzem. Takich zagrywek jest tutaj masa i to od samego początku tomu. Moja największą ciekawość budzi sam kamień, który związał się z Emily. Dziewczynka w pierwszym tomie miała wybór - pozostawić go, lub przyjąć, a klejnot kusił ją obietnicą uratowania matki. Teraz robi to nada, jeszcze bardziej agresywnie, nie pozostawiając złudzeń co do swoich prawdziwych celów. Ciekawi mnie niezmiernie czym jest w istocie, bowiem wraz z tokiem fabuły, teorii mam coraz więcej, a odpowiedzi żadnych. To jedna z największych tajemnic tego świata, ciekawie skonstruowana i przedstawiona.

Pozostając jeszcze chwilę przy samym opisie świata, to na pochwałę zasługuje miasto Kanalis oraz wyjaśnienie, czemu zamieszkują go humanoidalne zwierzęta. Wątek naprawdę ciekawy, jak dla mnie dość nowy, bowiem z czymś takim jeszcze się nie spotkałem. To samo tyczy królestwa elfów. Z początku myślałem, że mam do czynienia z mrocznymi elfami, lub jakąś ich odmianą. Wyjaśnienie jest jednak o wiele bardziej skomplikowane, przy tym ciekawsze. Dobrze wypada tutaj Król Elfów oraz jego syn Trellis, który zawodzi jego oczekiwania od dawna. Władca nie jest jednak z tych litościwych, zatem przydziela mu "sługę" w osobie mrocznego generała imieniem Luger. Tarcia pomiędzy tą dwójką są zrobione dobrze, a finał nieco mnie zaskoczył.

Nieco ciekawiej wypada Emily, jej młodszy brat Navin i nowo poznany, lisi towarzysz imieniem Leon. Dziewczyna nie ma zamiaru mieszać się w lokalną walkę pomiędzy Królem Elfów, a rebeliantami. Jej celem jest uratowanie matki i nawianie do swego świata wraz z rodziną. Niestety amulet ma tutaj swoje do powiedzenia, co przysparza Emily nie mało kłopotów. Jej młodszy brat jest trochę inny. W końcu stał się kimś, jest potrzebny i ma smykałkę do robotyki, a ta w tym świecie ma się bardzo dobrze. Do tego łączy się z magią, co daje o wiele ciekawsze pole do popisu dla autora. Szybko też zaprzyjaźnia się z Cogsleyem, robotem o dość szorstkim charakterze. Ten duet zaczyna być coraz ciekawszy i wróżę, że w przyszłych tomach rozwinie się dość mocno. Co zaś się tyczy Leona, wojownika-lisa, to ma on swoje własne powody, aby pomagać rodzeństwu. Jest postacią mocno stereotypową, jeśli idzie o świat fantasy, ale niezwykle przykuwającą uwagę. Poza tym parę razy też łamie utarty schemat swego bohatera.

Te wszystkie elementy składają się na ciekawy świat fantasy, gdzie magia i technika łączą się w interesujący sposób. Dodając do tego udany rysunek oraz kolory, które jednak czasami mogły być trochę mroczniejsze, dostajemy świetną historię dla młodzieży. W praktyce miażdży wszelkie książki z tej kategorii z wampirami, wirusami czy wilkołakami. Nie ma tutaj bzdur jakie uświadczymy w "Więźniu labiryntu", albo "Igrzyskach ognia". Nic nie jest do końca prawe lub złe, a wiele osób chowa przed głównymi bohaterami oraz czytelnikiem, sporo sekretów. Dzięki temu komiks czyta się przyjemnie, a historia zapada w pamięci.

Nic nie jest tym, na co wygląda. Te słowa najlepiej opisują drugi tom serii "Amulet", oczywiście w pozytywnym świetle. Jest o wiele mroczniej, dramatyczniej, a świat Alledii skrywa wiele śmiercionośnych sekretów. Jednym z nich są właśnie tytułowe amulety, skrywające w sobie potężne kamienie magiczne. Niestety to broń obosieczna, bowiem potęga, jak zwykle zresztą, kusi...

Druga część przygód dwójki dzieci i ich matki w dziwnym świecie, gdzie rządzą złe elfy, a dziewczynka okazuje się być strażniczką potężnego amuletu.
Tym razem mamy sporo akcji, wyjaśnia się sprawa z mamą dzieci, a amulet odkrywa swoje prawdziwe oblicze. Tytuł tej części nie jest bezpodstawny.

Przepiękna kreska, przyjemna przygoda, komiks wciąga. Z pewnością to fajna rozrywka nawet dla tych nieco starszych ;)

Druga część przygód dwójki dzieci i ich matki w dziwnym świecie, gdzie rządzą złe elfy, a dziewczynka okazuje się być strażniczką potężnego amuletu.
Tym razem mamy sporo akcji, wyjaśnia się sprawa z mamą dzieci, a amulet odkrywa swoje prawdziwe oblicze. Tytuł tej części nie jest bezpodstawny.

Przepiękna kreska, przyjemna przygoda, komiks wciąga. Z pewnością to fajna...

Nadszedł czas na przedstawienie kolejnej pozycji przywiezionej z tegorocznych Targów Książki w Warszawie – tym razem są to pierwsze dwa tomy komiksowej serii ,,Amulet” – ,,Strażniczka” i ,,Klątwa Strażniczki” od Planety Komiksów. Zapraszam do wspólnej przygody w magicznej krainie Alledii.

Od tragicznego wypadku samochodowego w którym zginął ojciec Emily i Navina minęły dwa lata, teraz dzieci wraz z matką przenoszą się do dawnej rodzinnej posiadłości by zacząć wszystko od nowa, jednak przekraczając progi nowego domu nikt nie spodziewa się, że to dopiero początek niesamowitej przygody, która zaprowadzi ich do nowego świata rodem z powieści fantasy.

Wszystko zaczyna się, gdy Emily w dawnej pracowni swojego pradziadka znajduje amulet, którego zostaje tytułową strażniczką. Magiczny artefakt poza niezwykłą mocą sprowadza na ich rodzinę zagrożenie, wiele osób pragnie bowiem zdobyć jego moc dla siebie. Matka Emily i Navina zostaje uprowadzona do niezwykłej krainy Alledii, a dzieci ruszają jej na ratunek, jednak, jak zapewne wszyscy się domyślacie, zapoczątkuje to całą lawinę wydarzeń, która zwiąże losy rodzeństwa z nowym światem.

Akcja ,,Amuletu” rozkręca się początkowo dość wolno, czytelnika czeka dłuższe wprowadzenie pozwalające zapoznać się z losami rodziny i relacjami panującymi między rodzeństwem i ich matką. Dopiero gdy bohaterowie trafią do Alledii całość nabiera rozmachu i od lektury ciężko się oderwać, dlatego zaczynając swoją przygodę z ,,Amuletem” zdecydowanie warto zaopatrzyć się od razu w dwa pierwsze tomy – bowiem dopiero pod koniec pierwszego akcja nabiera tempa, by później nie zwalniać już ani na chwilę.

Główne skrzypce w historii grają Emily i Navin, choć na razie to głównie dziewczynie poświęcana jest większość uwagi – jako młoda strażniczka potężnego artefaktu Emily nieustannie kusi korzystanie z jego mocy, jednak ma ona swoją cenę – amulet wciąż próbuje przejąć kontrolę nad swym właścicielem. Wątek Navina z pewnością zyska na znaczeniu w kolejnych tomach, bowiem już teraz autor daje sygnały iż młodszy z rodzeństwa będzie miał do odegrania istotną rolę. Z resztą nie jest on odosobnionym przypadkiem, autor nie odkrywa wszystkich kart pozostawiając czytelnika w niewiedzy budując klimat niepewności i tajemnicy. Nie możemy być też pewni intencji wszystkich postaci – osobiście wyjątkowo zaintrygował mnie wątek elfickiego księcia (w ,,Amulecie” elfy nie sprawiają miłego wrażenia jak szybko się przekonacie),który początkowo zdawał się być kreowany na ,,tego złego” – jednak czy rzeczywiście taka jest jego rola? Z biegiem akcji zaczęłam w to wątpić.

,,Amulet” korzysta z wielu schematów, które od lat sprawdzają się zarówno w komiksach, jak i książkach, grach czy filmach. Tragiczne wydarzenia popychające bohaterów do zmiany dotychczasowego życia, niezwykłego odkrycia prowadzącego do nowego świata, przepowiednię według której dzieci odegrają istotną dla magicznej krainy rolę, magiczne artefakty, złego władcę, zalążek rebelii i wiele, wiele innych elementów na które natykaliśmy się nie raz i nie dwa w różnych tytułach. Mimo tego lektura ,,Amuletu” nie nudzi, a wręcz przeciwnie. Kazu Kibuishi wykorzystuje tradycyjne już w fantastyce schematy w bardzo udany sposób tworząc historię w której każdy się odnajdzie, a która jednocześnie intryguje i sprawia, że czytelnik chce się dowiedzieć co będzie dalej.

Pod względem wizualnym ,,Amulet” prezentuje się bardzo ładnie. Z jednej strony projekty postaci cechuje pewna prostota przywodząca na myśl kreskówki dla dzieci czy pozycje studia Ghibli, z drugiej strony tła potrafią zachwycać swoim bogactwem i poruszać wyobraźnię czytelnika – zarówno w przypadku baśniowych i bardzo kolorowych lokacji, jak i tych mrocznych, niebezpiecznych i tajemniczych miejsc, których także nie zabraknie w trakcie wędrówki bohaterów.

,,Amulet” to komiks skierowany do młodszych czytelników, jednak także starsi miłośnicy komiksów mogą się przy nim dobrze bawić – w szczególności mówię tu o rodzicach, którzy zdecydują się na zakup historii wykreowanej przez Kazu Kibuishiego dla swoich pociech. ,,Amulet” bowiem za swoje główne przesłanie stawia pokazanie siły rodzinnych więzi i jako taki stanowi fantastyczną rozrywkę dla całej rodziny.

https://koszzksiazkami.pl/amulet-tomy-1-2-recenzja/

Nadszedł czas na przedstawienie kolejnej pozycji przywiezionej z tegorocznych Targów Książki w Warszawie – tym razem są to pierwsze dwa tomy komiksowej serii ,,Amulet” – ,,Strażniczka” i ,,Klątwa Strażniczki” od Planety Komiksów. Zapraszam do wspólnej przygody w magicznej krainie Alledii.

Od tragicznego wypadku samochodowego w którym zginął ojciec Emily i Navina minęły dwa...

Pierwszy tom „Amuletu” to nadspodziewanie dobra, skierowana do młodszego czytelnika opowieść przygodowa, której autor czerpie z klasycznych motywów i przerabia je na własną modłę. Kazu Kibuishi okazał się twórcą zorientowanym w popkulturze, a co istotniejsze – stworzył fabułę, która przykuwa uwagę odbiorcy. „Strażniczka” całkiem dobrze sprawdziła się jako otwieracz, który nakreślał podstawowe zasady rządzące światem przedstawionym. Teraz nadszedł czas na głębsze wejście w magiczną krainę Alledii.

Emily i Navin, wraz z załogą swojego ruchomego domu, wyruszają w podróż do miasta Kanalis. Młodzi bohaterowie muszą znaleźć lekarza, który będzie wiedział, w jaki sposób uratować ich matkę. Kobieta zapadła w śpiączkę po ugryzieniu przez wielkiego pajęczaka. Plany chce im pokrzyżować król elfów, dla którego złapanie dziewczyny władającej tajemniczym amuletem staje się punktem honoru – gdy tego dokona, zdobędzie olbrzymią władzę i może być w stanie samodzielnie rządzić całą Alledią. Bohaterowie spotykają na swojej drodze niespodziewanych sojuszników, którzy mogą pomóc im w wypełnieniu zadania.

Pierwszy tom serii wprowadzał w świat przedstawiony, drugi zaś stanowi jego wyraźne rozwinięcie. Akcja „Klątwy strażniczki” w ogóle nie wykracza poza magiczną krainę i nie wraca do naszej rzeczywistości. Kibuishiemu nie brakuje na szczęście wyobraźni, realia, w których rozgrywa się akcja, są odpowiednio plastyczne i zaludniają je różnorodni mieszkańcy. Na kolejnych kartach czytelnik spotka między innymi ludzi, których klątwa zamienia powoli w zwierzęta, roboty, elfy, czy też gadające drzewa. Menażeria jest doprawdy kolorowa i różnorodna. Autorowi udało się przy tym uchronić swoje dzieło od chaosu – ta mnogość postaci nie przesłania głównej linii fabularnej, jest za to wzbogacającym całość dodatkiem.

W drugim tomie „Amuletu” ponownie nie brakuje akcji, cały tom jest nią wręcz wypełniony. Z jednej strony to zabieg zrozumiały – młody odbiorca przywykł do tego, że dzieje się dużo, szybko i intensywnie, z drugiej jednak, przydałoby się nieco więcej miejsca na refleksję, podkreślenie roli przyjaźni i rodziny w tej wielkiej przygodzie. Owszem, takie sceny także tu występują, ale są niejako przykryte nawałem wizualnych atrakcji. W tym konkretnym aspekcie nie zaszkodziłoby, gdyby autor zdecydował się na więcej łopatologii – wszak to komiks adresowany do dzieci i aspekt wychowawczy powinien być wciąż bardzo istotny.

Młodsi odbiorcy zapewne z miejsca polubią tę serię, jednak czy podobnie może być także z bardziej doświadczonymi czytelnikami? Myślę, że jak najbardziej. Z myślą o nich Kazu Kibuishi przygotował kilka interesujących nawiązań do znanych dzieł kultury popularnej, że wspomnę chociażby o treningu młodej władczyni amuletu, który jako żywo przypomina perypetie Luke’a Skywalkera na Dagobah, czy o stworach entopodobnych. Te mrugnięcia okiem są przy tym dobrze wkomponowane w opowieść, nie wysuwają się na pierwszy plan, stanowiąc jedynie smaczek, dzięki któremu lektura jest ciekawsza. Podobać się może również fakt, że autor zdecydował się znacząco poszerzyć mitologię świata przedstawionego – dowiadujemy się, jaka sytuacja polityczna panuje w Alledii, poznajemy fragmenty miejscowych legend, a wreszcie prawdę o tym, o co właściwie toczy się walka. Taki zabieg pozwala o wiele bardziej zaangażować się w opowieść, a o to przecież chodzi.

Trudno napisać coś nowego o warstwie wizualnej „Klątwy Strażniczki”. Rysunki ponownie są dosyć proste i kreskówkowe, co widać zwłaszcza w przypadku twarzy głównych bohaterów – ich usta i nosy to zazwyczaj jedynie kreski, z kolei oczy niebezpiecznie zbliżają się do tego co, nieco uogólniając, możemy spotkać w mangach. Warto zwrócić uwagę na fakt, że Kibuishi stara się już w ilustracjach pokazać czytelnikowi kto jest dobry, a kto zły, co widać przede wszystkim w postaciach elfów, które już na pierwszy rzut oka są mroczne i drapieżne (na dobrą sprawę mocno kojarzą się z wampirami). „Jak cię widzą, tak cię piszą” – od reguły z tego przysłowia na razie nie ma na łamach „Amuletu” odstępstw;kto wygląda obrzydliwie, ten z pewnością jest zły, a komu dobrze z oczu patrzy, nijak nie może okazać się draniem.

Kontynuacja „Strażniczki” to bez wątpienia komiks udany. Ci, do których ten tytuł jest w pierwszej kolejności adresowany, powinni znaleźć przy lekturze kilka chwil intensywnej i wciągającej rozrywki. Kazu Kibuishi umiejętnie rozwija świat przedstawiony i udowadnia, że umie pisać w całkiem zajmujący sposób. W kategorii komiksu dla dzieci „Klątwa Strażniczki” prezentuje się naprawdę okazale i jestem spokojny o to, że kolejne tomy utrzymają ten sam poziom.


Recenzja do przeczytania także na moim blogu - https://zlapany.blogspot.com/2017/08/amulet-tom-2-klatwa-strazniczki-recenzja.html
oraz na łamach serwisu Szortal - http://szortal.com/node/12502

Pierwszy tom „Amuletu” to nadspodziewanie dobra, skierowana do młodszego czytelnika opowieść przygodowa, której autor czerpie z klasycznych motywów i przerabia je na własną modłę. Kazu Kibuishi okazał się twórcą zorientowanym w popkulturze, a co istotniejsze – stworzył fabułę, która przykuwa uwagę odbiorcy. „Strażniczka” całkiem dobrze sprawdziła się jako otwieracz, który...