truskaweczka1.blogspot.com

Pani Cherry to niezaprzeczalnie jedna z moich ulubionych pisarek. Wydaje mi się, że przeczytałam każdą jej ukazaną do tej pory książkę i na żadnej się nie zawiodłam. Poza rytmem w niczym nie odbiega od reszty jej historii, autorka cały czas utrzymuje niezwykle wysoki poziom i nadal niesamowicie potrafi zaciekawić czytelnika. W swojej najnowszej powieści postawiła na przyjaźń dwojga nastolatków, obojga niezwykle zakochanych w muzyce. Ona piękna i popularna, zadająca się ze śmietanką towarzyską, ale wcale tego nie pragnąca. Zmuszana przez matkę do śpiewania innego gatunku niż ten, który naprawdę kocha i do chodzenia na liczne zajęcia dla urozmaicenia swoich zdolności, dziewczyna wcale nie czuje się szczęśliwa. Pewnego dnia na rogu ulicy słyszy przepiękną melodię, a jego wykonawcę musi poznać. Zauważa drobnego i szczupłego chłopca, który w swoją grę wkłada całe serce. Urzeka tym Jasmine, a między nimi nawiązuje się przyjaźń. Trzeba tu zaznaczyć, że chociaż brzmi to dosyć banalnie, to wykonanie wcale takie nie było. Autorka wplotła w ich relację sporo nowości i nie banalności nawet w tych wątkach banalnych. Brzmi to dosyć dziwnie, ale tak właśnie jest z panią Cherry. Nawet w tych dla niektórych schematach potrafi znaleźć siebie i swój styl, tym samym wciągając czytelnika w stworzony świat.

Przepraszam za chaotyczność tej recenzji, ale książka ta wywołała we mnie tyle emocji, że ciężko mi ją w jakikolwiek sposób ugryźć. O samej fabule nie muszę nic dodawać. Nawet jeśli dla niektórych jest to coś powtarzającego się niejednokrotnie, to warto wiedzieć, że na tym koniec minusów. Wbrew pozorom to naprawdę ciekawa historia, a jej tempo jest zaskakująco dobre. Idealne do każdej sytuacji, tak, aby czytelnik nie był w stanie oderwać się chociażby na minutę.

Drugą sprawą są bohaterowie, którzy no cu tu dużo pisać, byli genialni. Od razu zaznaczę: u żadnego nie zauważyłam nawet jednej wady. Owszem, czasami zdarzały się sytuację, które nie przypadały mi do gustu i wtedy od ich zachowania mogłabym oczekiwać czegoś innego, ale nie o to chodzi. Na stworzoną dla nas historię oni byli idealni. Po prostu idealni i nic dodać nic ująć. Cieszę się, że zarówno Jasmine, jak i Eliotta miałam możliwość poznania.
Jeżeli chodzi o bohaterów pobocznych to sytuacja jest podobna. Każde z nich wykreowane oddzielnie tworzyło cudowną całość. Zupełnie inne charaktery, ale pasujące do siebie w chwilach niepowodzenia. Cudeńko.

Niestety znalazłam też ogrooooomny minus w tej historii. I pomijam tu fakt, że okładka nijak miała się do fabuły, ale jest tak cudowna, że jestem w stanie jej to wybaczyć. Chodzi mi o epilog. Jak ja nienawidzę, wręcz nie cierpię, kiedy na sam koniec słodkość wylewa mi się oczami. Wiecie o czym mówię? Ileś lat później i wiadomo... Słodycz, słodycz, słodycz. Z żalem, ale nie mogę dać maksa.

Fani autorki wiedzą, że w swoich historiach lubi ona dawać piękne i życiowe rady. Jeżeli to lubicie, to śmiało sięgajcie, i w tej książce tego nie zabraknie.

Poza rytmem to cudowna, piękna i wzruszająca historia. Autorka stworzyła wspaniałych bohaterów, a od nich, ich problemów i szczęścia, nie sposób było się oderwać. Żałuję, że tę lekturę mam już za sobą, ale jestem pewna, że jeszcze kiedyś po nią sięgnę bo naprawdę warto.

truskaweczka1.blogspot.com

Pani Cherry to niezaprzeczalnie jedna z moich ulubionych pisarek. Wydaje mi się, że przeczytałam każdą jej ukazaną do tej pory książkę i na żadnej się nie zawiodłam. Poza rytmem w niczym nie odbiega od reszty jej historii, autorka cały czas utrzymuje niezwykle wysoki poziom i nadal niesamowicie potrafi zaciekawić czytelnika. W swojej najnowszej...