Piotr dochodzi do siebie po wypadku samochodowym, w którym omal nie zginął. Razem z Martą i dziećmi przeprowadzają się do niewielkiej miejscowości Zarzewie. Spełniają swoje marzenie o własnym domu na wsi i cieszą się każdą wspólnie spędzoną chwilą. Poznają również sąsiadów, młode małżeństwo, Darię i Pawła wraz z ich uroczymi córeczkami. Piotr pozostaje jednak nieufny względem swojego sąsiada i zaczyna dyskretnie obserwować Lipskich. Prawda, jaką odkrywa, napawa go przerażeniem i bezsilnością…

Dlaczego ranimy tych, których najbardziej kochamy? Czy miłość jest zdolna, by przezwyciężyć każde zło? Czy każde uczucie warte jest tego, by o nie walczyć? Jak pomóc osobie, która odrzuca nasze wsparcie?

Po pełnym dramatyzmu drugim tomie i niewiadomej co z Piotrem.. z drżącym sercem zasiadłam do lektury ostatniej części. W głowie kłębiły mi się myśli, co jeszcze autorka wymyśli dla swoich bohaterów? Czy wyjdą z tego cało?

W finałowej części jeszcze wyraźniej widać przemianę głównej bohaterki. Po drodze popełniła mnóstwo błędów, zraniła wiele bliskich jej osób, ale ostatecznie zrozumiała co w życiu naprawdę się liczy i stała się kochającą żoną i matką. Natomiast Piotr dalej pozostaje tym odważnym, walecznym, gotowym nieść pomoc mężczyzną.

"Po raz kolejny przekonała się, że można oszukać własną duszę, ale nie serce. Ono zawsze rozpoznawało fałsz i nieszczerość."

Już podczas lektury dwóch poprzednich tomów, zauważyłam iż autorka pięknie kreśli relacje pomiędzy bohaterami. Wszystkie kwestie, wątpliwości, problemy, jakie ich dotyczą rozbiera na czynniki pierwsze. W rezultacie otrzymujemy pełen obraz emocji, uczuć i myśli, które w pełni wyjaśniają czytelnikowi jacy oni są, a przede wszystkim pozwala to na takie zwyczajne przywiązanie się do nich. Wraz z nimi śmiejemy się, kłócimy, boimy, złościmy.

Izabela M. Krasińska poruszyła trudny temat przemocy domowej, zarówno tej fizycznej, jak i psychicznej. Co prawda, o tym problemie mówimy coraz więcej, ale nadal mamy wiele w tym temacie do zrobienia. Myślę że po tej lekturze trochę uważniej będziemy przyglądać się naszym sąsiadom, i że gdy komuś będzie działa się krzywda w porę zareagujemy.

"Można złorzeczyć na podły los albo po prostu podnieść się i iść dalej, w nadziei, że u kresu drogi czeka na nas nagroda za doznane cierpienia."

Wszyscy popełniamy błędy, ważne by wyciągać z nich właściwe wnioski. Historia, której mogłam przypatrywać się na przestrzeni trzech tomów przypomniała mi, że o miłość musimy stale zabiegać, walczyć, nie poddawać się po jednym niepowodzeniu. Musimy nauczyć się wybaczać, a przede wszystkim ze sobą rozmawiać. Uświadomiła mi również to, jak kruche jest ludzkie życie oraz to, że nigdy tak naprawdę nie można poznać drugiego człowieka.

"W obłokach marzeń" to poruszająca, miejscami szokująca i brutalnie ukazująca rzeczywistość powieść o miłości, o problemach małżeńskich, z jakimi muszą mierzyć się bohaterowie i sposobami ich rozwiązania, a także o osamotnieniu, żalu, stracie, bezradności, strachu, pozorach i przemocy domowej. Polecam trylogię dla miłośników obyczajówek i tym, którzy szukają prawdziwego bohatera, który przed niczym się nie ugnie.

Piotr dochodzi do siebie po wypadku samochodowym, w którym omal nie zginął. Razem z Martą i dziećmi przeprowadzają się do niewielkiej miejscowości Zarzewie. Spełniają swoje marzenie o własnym domu na wsi i cieszą się każdą wspólnie spędzoną chwilą. Poznają również sąsiadów, młode małżeństwo, Darię i Pawła wraz z ich uroczymi córeczkami. Piotr pozostaje jednak nieufny...