To jest naprawdę dobra książka. Mądra i mocna, a przy tym nieżerująca na czytelniczej wrażliwości.
Umiejscowiona w czasach powojennej dyktatury w Hiszpanii - ale tym, co znają powojenną historię Polski, wyda się bardzo znajoma.
O tym, jak złe czasy i złe rządy upodlają wszystkich.
Jak to na naszym rynku wydawniczym - tłumaczka zrobiła swoją robotę, ale zabrakło korekty, stąd czasem zdania jak piach między zębami.

To jest naprawdę dobra książka. Mądra i mocna, a przy tym nieżerująca na czytelniczej wrażliwości.
Umiejscowiona w czasach powojennej dyktatury w Hiszpanii - ale tym, co znają powojenną historię Polski, wyda się bardzo znajoma.
O tym, jak złe czasy i złe rządy upodlają wszystkich.
Jak to na naszym rynku wydawniczym - tłumaczka zrobiła swoją robotę, ale zabrakło korekty,...

Po książkę sięgnęłam zupełnie na ślepo, nic o niej nie wiedząc. Ot, kolejny tytuł w Kindle. Całe szczęście, gdyż tym większe było moje zaskoczenie pod koniec lektury.
Współczesna Hiszpania w moich oczach jawi się jako kraj bardzo słoneczny, a ta lektura dobitnie przypomina, że jednak potrafi być również niesamowicie ciemny. Ciemne dusze, ciemna historia, smutek, rozpacz i brak nadziei. I strach, ciągły strach. I to tak całkiem niedawno...
Jeśli ktoś będzie czuł się znużony jej tokiem, powolnością, brakiem akcji, to jednak polecam doczytać ją do końca, naprawdę warto.

Po książkę sięgnęłam zupełnie na ślepo, nic o niej nie wiedząc. Ot, kolejny tytuł w Kindle. Całe szczęście, gdyż tym większe było moje zaskoczenie pod koniec lektury.
Współczesna Hiszpania w moich oczach jawi się jako kraj bardzo słoneczny, a ta lektura dobitnie przypomina, że jednak potrafi być również niesamowicie ciemny. Ciemne dusze, ciemna historia, smutek, rozpacz i...

Byłam zaskoczona jak bardzo ta książka mnie porwała...podobała mi się podwójna - jednoczesna , ale nie 'jednoczasowa" narracja - być może to ona rozbudzała we mnie ciekawość zakończenia historii.

Byłam zaskoczona jak bardzo ta książka mnie porwała...podobała mi się podwójna - jednoczesna , ale nie 'jednoczasowa" narracja - być może to ona rozbudzała we mnie ciekawość zakończenia historii.

Świetny przykład jak zepsuć naprawde dobry temat. Ja wiem, że ostatnio modnie jest pisać umieszczając akcje w przeszłości i aktualnie dla wydarzeń w książce. Ale to trzeba umieć! Umieć zainteresować czytelnika, nie tylko zapożyczonymi faktami historycznymi czy postacią jak w tym przypadku(co też jest modne) ale przede wszystkim fabułą.
Sama postać Pasterki jest fascynująca-zmuszony do życia jako kobieta czując się mężczyzną znajduje zrozumienie dopiero u psrtyzantów.
Ale fabuła-słabo, nudno. Monologi Pasterki opisujące jej życie przeplatające się z jej poszukiwaniem przez psychiatrę i diennikarza są zupełnie niefascynujące.
Zbyt wcześnie ujswniono też, że poszukiwany niebezpieczny bandyta wcale nie jest winny 29 morderstw, zabrakło elementu zaskoczenia, zabrakło wszystkiego.

Świetny przykład jak zepsuć naprawde dobry temat. Ja wiem, że ostatnio modnie jest pisać umieszczając akcje w przeszłości i aktualnie dla wydarzeń w książce. Ale to trzeba umieć! Umieć zainteresować czytelnika, nie tylko zapożyczonymi faktami historycznymi czy postacią jak w tym przypadku(co też jest modne) ale przede wszystkim fabułą.
Sama postać Pasterki jest...

W wielu pozycjach hiszpańskich pisarzy czy też pozycjach pisarzy innych narodowości piszących o Hiszpanii jest coś takiego na wskroś hiszpańskiego. To "coś" jest mi bardzo ciężko precyzyjnie zdefiniować w kilku słowach ale na pewno w skład tego czegoś wchodzi atmosfera siesty, mañana, słońce i wysuszony promieniami słonecznymi krajobraz ale także ludzkie dramaty, mnóstwo przelanej krwi i śmierć. Akcja tych książek zwykle toczy się powoli i sennie, jednak daleka jestem od stwierdzenia, że jest nudna.

Obok książek pasujących do powyższego opisu, wśród których jako pierwsze mogę wskazać Don Kichota Cervantesa, "Bezludny raj" Matute oraz "Drogi do Santiago" Nooteboom'a swoje miejsce znajdzie także historia opisana przez Alicię Gimenez-Bartlett.

"Tam, gdzie nikt cię nie znajdzie" to dość zgrabne połączenie biografii i fikcji. Biograficzne są fragmenty odnoszące się do postaci Teresy Pla Mesenguer - legendarnej Pasterki, partyzantki walczącej z reżimem Franco. Pasterka to postać autentyczna, kobieta i mężczyzna zarazem (z powodu znacznych deformacji narządów płciowych),która raczej z uwagi na brak akceptacji zarówno ze strony rodziny jak i mieszkańców prowincjonalnego miasteczka a nie z powodu przekonań politycznych wybrała los partyzanta. Fikcyjnymi postaciami są natomiast Carlos Infante i Lucien Nourisser, odpowiednio dziennikarz i psychiatra, którzy wyruszają na poszukiwania Pasterki. Spotykają się z dużą niechęcią wręcz wrogością ludzi, którzy przez lata byli zastraszani zarówno przez partyzantów jak i Gwardię Obywatelską, będącą na usługach Franco.

Powieść Alicii Gimenez-Bartlett opowiada o tragicznej i niechlubnej karcie z historii Hiszpanii, z pewnością jednak zwróci uwagę zainteresowanych przeszłością i kulturą Półwyspu Iberyjskiego.

W wielu pozycjach hiszpańskich pisarzy czy też pozycjach pisarzy innych narodowości piszących o Hiszpanii jest coś takiego na wskroś hiszpańskiego. To "coś" jest mi bardzo ciężko precyzyjnie zdefiniować w kilku słowach ale na pewno w skład tego czegoś wchodzi atmosfera siesty, mañana, słońce i wysuszony promieniami słonecznymi krajobraz ale także ludzkie dramaty, mnóstwo...

Niestety chyba tłumaczenie jest dość kiepskie.

Niestety chyba tłumaczenie jest dość kiepskie.