Jak ubogie jest życie bez domu, bez posiadania tej bazy, azylu spokoju, do którego zawsze można wrócić, poczuć się bezpiecznie i zaznać miłości.

Poszukiwanie swojego miejsca na ziemi poprzez nieustającą wędrówkę może być ekscytujące i podniecające, ale nie ma to jak w domu, gdzieś zawsze ta tęsknota za stabilizacją tkwi w człowieku.

Niezaspokojone żądze, niespełniona miłość i radość z poznania nowego pozostaje tylko wspomnieniem, nie może być sposobem na życie, bo okazuje się ono być puste i nic nie warte.

Pomaganie innym jest dobre, ale nie przeżyjemy życia za kogoś, każdy ma prawo do swoich własnych wyborów i popełniania błędów, za które nie możemy czuć się odpowiedzialni.

Trzy historie, trzy etapy dojrzewania głównego bohatera, który poszukuje czegoś nieuchwytnego i ulotnego, a jednocześnie tak bardzo prozaicznego i przyziemnego do czego sam w końcu się przyznaje.

"Żeby usnąć w obcym pokoju, trzeba wszystko z siebie wyrzucić. a zanim się wszystko wyrzuci, jest się sobą. A kiedy już wszystko wyrzuciłeś, nie ma cię. A kiedy napełni cię sen, nigdy cię nie było".

Polecam

Jak ubogie jest życie bez domu, bez posiadania tej bazy, azylu spokoju, do którego zawsze można wrócić, poczuć się bezpiecznie i zaznać miłości.

Poszukiwanie swojego miejsca na ziemi poprzez nieustającą wędrówkę może być ekscytujące i podniecające, ale nie ma to jak w domu, gdzieś zawsze ta tęsknota za stabilizacją tkwi w człowieku.

Niezaspokojone żądze, niespełniona...

Bardzo dobra opowieść o dorastaniu przez podróż. Kto tego nie przeszedł za młodu, może mieć trudno, ale mnie chwyciło bardzo, zresztą kto nie przeszedł czegoś podobnego? Proza jakby McCarthy'ejowska, tylko zamiast meksykańskiego pogranicza mamy globalne podróżnicze pogranicze ery przedkomórkowej, gdy internet był młody i służył do korespondencji, zaś młodymi kowbojami jest międzynarodowe towarzystwo podstarzałych post-hipisów. Tamta epoka ani młodość już nie wrócą, a takie spotkania, przypadkowe zbiegi okoliczności, tragedie nadające życiu kierunek, gniew w sercu? Dużo emocji, trudno wyrazić.

Wspaniałym literackim patentem jest płynne mieszanie pierwszej i trzeciej osoby narracji oraz sceny obserwacji samego siebie, ilustrujące bardzo celnie spotkania jaźni doświadczającej i pamiętającej.

Bardzo dobra opowieść o dorastaniu przez podróż. Kto tego nie przeszedł za młodu, może mieć trudno, ale mnie chwyciło bardzo, zresztą kto nie przeszedł czegoś podobnego? Proza jakby McCarthy'ejowska, tylko zamiast meksykańskiego pogranicza mamy globalne podróżnicze pogranicze ery przedkomórkowej, gdy internet był młody i służył do korespondencji, zaś młodymi kowbojami...

Bohater powieści udaje się w trzy podróże, na różnym etapie życia, i wszystkie trzy niosą ze sobą rozczarowanie. Natomiast Galgut potrafił tak napisać o tym powieść, że każdy, kto choć raz w życiu próbował uciec od siebie poprzez daleką wyprawę, odnajdzie tu swoją prawdę.

więcej o tej i innych książkach z RPA:
http://kawalekafryki.pl/galgut/

Bohater powieści udaje się w trzy podróże, na różnym etapie życia, i wszystkie trzy niosą ze sobą rozczarowanie. Natomiast Galgut potrafił tak napisać o tym powieść, że każdy, kto choć raz w życiu próbował uciec od siebie poprzez daleką wyprawę, odnajdzie tu swoją prawdę.

więcej o tej i innych książkach z RPA:
http://kawalekafryki.pl/galgut/

Dla osób poszukujących. Takich, którzy nadal mają więcej pytań do życia niż odpowiedzi. Kiedy nie wiesz nadal, czego chcesz i sprawdzasz, czy nie jesteś w tym odosobniony. Od mężczyzny dla mężczyzny -tak chyba najkrócej można scharakteryzować te opowiadania. Jest w nich coś wciągającego...

Dla osób poszukujących. Takich, którzy nadal mają więcej pytań do życia niż odpowiedzi. Kiedy nie wiesz nadal, czego chcesz i sprawdzasz, czy nie jesteś w tym odosobniony. Od mężczyzny dla mężczyzny -tak chyba najkrócej można scharakteryzować te opowiadania. Jest w nich coś wciągającego...

Książka ta nie przypadła mi do gustu. Nie ma w niej akcji, ciekawych zdarzeń; dopiero w 3 części " Opiekun" zaciekawiła mnie historia Anny, choć była bardzo smutna.

Książka ta nie przypadła mi do gustu. Nie ma w niej akcji, ciekawych zdarzeń; dopiero w 3 części " Opiekun" zaciekawiła mnie historia Anny, choć była bardzo smutna.

Ciekawa, inna.
Czytając ją zwalniamy tempo życia.
Nie ma w niej akcji, wielu wątków, jest spokój, wyciszenie, czasem nuda, a jednocześnie coś nie pozwala odłożyć tej książki, coś każe nam dotrwać do końca.

Ciekawa, inna.
Czytając ją zwalniamy tempo życia.
Nie ma w niej akcji, wielu wątków, jest spokój, wyciszenie, czasem nuda, a jednocześnie coś nie pozwala odłożyć tej książki, coś każe nam dotrwać do końca.

Kiedy przeczytałam informację, że książka była dwukrotnie nominowana do nagrody Bookera od razu wiedziałam, iż nie będzie to zwyczajna lektura. I rzeczywiście powieść "W obcym pokoju" odbiega swoją formą od przyjętych kanonów, a i jej treść jest dość osobliwa.

Powieść składa się z trzech odrębnych części - opowiadań, rozdziałów zatytułowanych "Naśladowca", "Kochanek" i " Opiekun", które łączy osoba narratora, utożsamianego z samym autorem. Damon Galgut jest południowoafrykańskim pisarzem, który ma w swoim dorobku kilka powieści i sztuk teatralnych. Swoją pierwszą książkę napisał w wieku siedemnastu lat.

Wszystkie te historie opowiadają o zamiłowaniu autora do podróży, które stanowią esencję jego życia. Te liczne wędrówki po Afryce, Indiach i Europie mają jeszcze jeden cel - poszukiwanie swojego miejsca na ziemi. Każda z nich to również pewne zadanie do wykonania, inna rola do spełnienia - naśladowcy, kochanka i opiekuna. Na swojej drodze outsider i introwertyk Damon napotyka ludzi, którzy, podobnie jak on, przemieszczają się z miejsca na miejsce, a proza codziennego dnia zamienia się u nich w rutynę ciągłej wędrówki, która zostaje sprowadzona do bardzo przyziemnych spraw jak: jedzenie, spanie, transport, ale także zmęczenie, nuda i oczekiwanie.

Jak kończą się te wszystkie kosztowne eskapady? Czy pozwolą znaleźć Damonowi to, czego poszukuje?

Powieść Damona Galguta ma dość specyficzny i szczególny wymiar. Każde z opowiadań przybiera formę kazania. Tradycyjne dialogi odbiegają od ogólnie przyjętego układu. Narracja wzbudza niepewność i niepokój. Poprowadzona w przeważającej części w trzeciej osobie pozwala narratorowi na przekazywanie możliwie jak najwięcej wspomnień i wrażeń ze swoich wędrówek. Co ciekawe nie znajdziemy tu barwnych opisów afrykańskiej przyrody i otaczających krajobrazów. W to miejsce otrzymujemy garść wewnętrznych przemyśleń bohatera, jego osobistych przemian, wątpliwości i rozterek. Mimo oszczędnego stylu, braku ozdobników, wprowadzenia elementów naturalistycznych każda opowieść Damona trzyma czytelnika w niesłabnącym napięciu, by na koniec spowodować w jego duszy prawdziwą burzę emocji. Autor zwraca uwagę na takie aspekty życia jak dominacja, walka o przywództwo, podporządkowanie, następnie miłość do drugiego człowieka i wstrzymywane do granic możliwości pożądanie, a w końcu przyjaźń, odpowiedzialność za drugą osobę i poświęcenie.

Damon Galgut stworzył nieszablonową historię, z której można wyciągnąć wiele wniosków. Służy ona przemyśleniu i przeanalizowaniu tego, co w życiu naprawdę ma znaczenie, nie zapominając, że:

„Żeby usnąć w obcym pokoju, trzeba wszystko z siebie wyrzucić. A zanim się wszystko wyrzuci, jest się sobą. A kiedy już wszystko wyrzuciłeś, nie ma cię. A kiedy napełni cię sen, nigdy cię nie było”.

Polecam

Kiedy przeczytałam informację, że książka była dwukrotnie nominowana do nagrody Bookera od razu wiedziałam, iż nie będzie to zwyczajna lektura. I rzeczywiście powieść "W obcym pokoju" odbiega swoją formą od przyjętych kanonów, a i jej treść jest dość osobliwa.

Powieść składa się z trzech odrębnych części - opowiadań, rozdziałów zatytułowanych "Naśladowca", "Kochanek"...

Ulga - oto co poczułam po zakończeniu lektury tej książki. Niestety, nie wniosła ona nic do mojego życia. Jej bohater jest dziwny, dziwnych spotyka też ludzi na swojej drodze. Owszem, są opisy podróży i miejsc odwiedzanych w trakcie jej trwania, ale nie są one tak porywające jak miałyby świadczyć opisy na okładce. No cóż, przeczytane, zapisane, odfajkowane.

Ulga - oto co poczułam po zakończeniu lektury tej książki. Niestety, nie wniosła ona nic do mojego życia. Jej bohater jest dziwny, dziwnych spotyka też ludzi na swojej drodze. Owszem, są opisy podróży i miejsc odwiedzanych w trakcie jej trwania, ale nie są one tak porywające jak miałyby świadczyć opisy na okładce. No cóż, przeczytane, zapisane, odfajkowane.

http://wolepoczytac.blogspot.com/2014/07/damon-galgut-w-obcym-pokoju.html

http://wolepoczytac.blogspot.com/2014/07/damon-galgut-w-obcym-pokoju.html

Od czasu do czasu lubię sięgać po książki nieznanych mi pisarzy, bo inaczej mam wrażenie, że obracam się ciągle w tym samym kręgu nazwisk.
Tak się stało i w tym wypadku. Damon Galgut to pisarz z RPA.
Ta książka to trzy opowiadania o tytułach: „Naśladowca”, „Kochanek” i „Opiekun” - w takie role wciela się główny bohater wobec osób spotkanych podczas swoich podróży. Każde z nich jest opisem przebytej podróży do innego kraju, próbą nawiązania kontaktu i stworzenia bliższej relacji z poznanymi osobami. Niestety próby te okazują się nieudane. Przeszkody są różne: brak porozumienia, zgodności charakterów, obawa przed bliskością, nałóg, śmierć.
Dla Damona podróż nie jest, jak dla większości z nas, sposobem na poznanie nowych krajów i kultur. Ciągła gorączka pcha go naprzód, chce pozbyć się uczucia samotności, wyobcowania, by po powrocie poczuć chociaż namiastkę domu, którego nie potrafi sobie stworzyć.
Z książki przebija samotność głównego bohatera, którą potęguje melancholia pustych pokoi hotelowych. W czasie podróży zawiera wiele znajomości, jednak żadna z nich nie przekształciła się w głębszą więź.
To eteryczna opowieść o samotności, tęsknocie i niespełnionych pragnieniach, o poszukiwaniu miłości i swojego miejsca na ziemi, które można nazwać domem.

Od czasu do czasu lubię sięgać po książki nieznanych mi pisarzy, bo inaczej mam wrażenie, że obracam się ciągle w tym samym kręgu nazwisk.
Tak się stało i w tym wypadku. Damon Galgut to pisarz z RPA.
Ta książka to trzy opowiadania o tytułach: „Naśladowca”, „Kochanek” i „Opiekun” - w takie role wciela się główny bohater wobec osób spotkanych podczas swoich podróży. Każde z...