Książka pozytywna, aczkolwiek trudna do zdefiniowania. Początkowo budzi zaskoczenie formą tak bardzo oddającą codzienność autora,wydaje się raczej pozycją nieautobiograficzną w tak dosłownym znaczeniu, raczej spodziewa się powieści osadzonej w tokijskich realiach.
Jednak w trakcie czytania zmienia się punkt widzenia- i zamiast skupiać się na poznawaniu japońskich zwyczajów i kultury codzienności, większą ciekawość budzą dalsze losy gajdzina Marcina i jego przyjaciół :)
Kończąc czytanie czułam smutek, tak jakby ten kończący się japoński okres życia autora bezpośrednio dotyczył mnie. To chyba najlepiej oddaje atmosferę tej książki- swoiste utożsamienie się z piszącym, smutek zmęczenia Japonią i kibicowanie dalszym decyzjom.
Poza tym to pozycja, która jest w stanie dokładnie zapoznać czytelnika z realiami Japonii- wyobcowanie gajdzina (nawet jeśli żyje tam 10 lat) oraz zupełnie inne, niekiedy spartańskie w porównaniu z europejskimi, standardy- powodują zupełnie inne spojrzenie na kraj, który w wielu opiniach uchodzi za najnowocześniejszy pod wszelkimi względami.
Pozycja warta polecenia dla każdego miłośnika Japonii- aby doszło do starcia wyobrażeń z rzeczywistością :)

Książka pozytywna, aczkolwiek trudna do zdefiniowania. Początkowo budzi zaskoczenie formą tak bardzo oddającą codzienność autora,wydaje się raczej pozycją nieautobiograficzną w tak dosłownym znaczeniu, raczej spodziewa się powieści osadzonej w tokijskich realiach.
Jednak w trakcie czytania zmienia się punkt widzenia- i zamiast skupiać się na poznawaniu japońskich zwyczajów...