Jak mi po tej książce tęskno do Japonii...! I jak się cieszę, że mogłam zobaczyć Tokio w innych czasach niż opisuje to autor. Choć przeczytałam wiele reportaży o tym kraju, to żaden nie był tak... uroczy. Nie miał tej studenckiej melancholii, tego klimatu ani takich sympatycznych dialogów.

Jestem pełna podziwu za wytrwałość i te 10 lat spędzonych w miejscu, które uparcie nie akceptuje kulturowej odmienności.

Bardzo spodobała mi się ta lekka forma biograficznej powieści przygodowo-dokumentalnej i cieszę się, że znalazły się w niej szczere zapiski o wzdychaniu do Japonek i relacje z innymi ludźmi. Pan Marcin jawi się jako osoba pełna humoru, przyjacielska i lekko zwariowana - z kimś takim chętnie wyruszyłoby się na wakacje.

Jak mi po tej książce tęskno do Japonii...! I jak się cieszę, że mogłam zobaczyć Tokio w innych czasach niż opisuje to autor. Choć przeczytałam wiele reportaży o tym kraju, to żaden nie był tak... uroczy. Nie miał tej studenckiej melancholii, tego klimatu ani takich sympatycznych dialogów.

Jestem pełna podziwu za wytrwałość i te 10 lat spędzonych w miejscu, które uparcie...

Ogromne rozczarowanie. Słaba literacko, miałka, wymęczona tak przez autora jak i przeze mnie. Dużo historyjek, które nie miały większego zaczepienia w całej "fabule". Bardzo dużo seksismu ze strony autora. Autor miał nam opowiedzieć o Japonii, ale ta książka jest o nim i jego nieco za dużym ego z bardzo okrojoną wiedzą o Japonii jako kraju u kulturze. Do tego autor myśli, ze jest zabawny. A nie jest.

Ogromne rozczarowanie. Słaba literacko, miałka, wymęczona tak przez autora jak i przeze mnie. Dużo historyjek, które nie miały większego zaczepienia w całej "fabule". Bardzo dużo seksismu ze strony autora. Autor miał nam opowiedzieć o Japonii, ale ta książka jest o nim i jego nieco za dużym ego z bardzo okrojoną wiedzą o Japonii jako kraju u kulturze. Do tego autor myśli,...

Zaczęło się fajnie, ciekawie, ale... zdecydowanie za mało Japonii, a za dużo seksizmu (!) i głupkowatych żarcików.

Zaczęło się fajnie, ciekawie, ale... zdecydowanie za mało Japonii, a za dużo seksizmu (!) i głupkowatych żarcików.

Byłam mega oczarowana książką jako nastolatka. Teraz, w 2023 roku, przeczytałam ją ponownie, a mam pierwsze wydanie. Choć niektóre informacje się przedawniły, to na to akurat nie patrzę. Co mnie razi w książce to sposób w jaki jest wszystko opisane. Seksizm i roszczeniowość Polaka w obcym kraju.

Byłam mega oczarowana książką jako nastolatka. Teraz, w 2023 roku, przeczytałam ją ponownie, a mam pierwsze wydanie. Choć niektóre informacje się przedawniły, to na to akurat nie patrzę. Co mnie razi w książce to sposób w jaki jest wszystko opisane. Seksizm i roszczeniowość Polaka w obcym kraju.

Nie mogłem się oderwać od tej książki . Największe wrażenie na mnie zrobiły opisane relacje z mieszkańcami Japonii oraz ich tradycje i stosunek do "białego ".to wspaniały opis różnych przeżyć i sytuacji w tak odległym kraju w którym jednak nawet zwykły wieśniak zna Chopina.

Nie mogłem się oderwać od tej książki . Największe wrażenie na mnie zrobiły opisane relacje z mieszkańcami Japonii oraz ich tradycje i stosunek do "białego ".to wspaniały opis różnych przeżyć i sytuacji w tak odległym kraju w którym jednak nawet zwykły wieśniak zna Chopina.

Książka nie jest szczególnie aktualna, lecz przygody autora są godne pozazdroszczenia. Zaprawdę może posłużyć jako wprowadzenie do japońskiego świata, który posiada również pewne trudności. Autor sam doświadcza miażdżących tragedii, mimo tego cechuje się inteligencją oraz wytrwałością.
Humorystyczna książka przygodowa, która pozwala częściowo zapoznać się z japońską kulturą.

Książka nie jest szczególnie aktualna, lecz przygody autora są godne pozazdroszczenia. Zaprawdę może posłużyć jako wprowadzenie do japońskiego świata, który posiada również pewne trudności. Autor sam doświadcza miażdżących tragedii, mimo tego cechuje się inteligencją oraz wytrwałością.
Humorystyczna książka przygodowa, która pozwala częściowo zapoznać się z japońską kulturą.

Moje wejście w kulturę wschodu. Trochę już przeterminowana, ale wciąż niezapomniana podróż, do której uwielbiam wracać

Moje wejście w kulturę wschodu. Trochę już przeterminowana, ale wciąż niezapomniana podróż, do której uwielbiam wracać

Zacznę od tego czego nie „kupuję” w książkach opisujących kraje z perspektywy odwiedzającego je cudzoziemca. Nie lubię, gdy pierwszy plan opowieści zajmuje właśnie ów rzeczony cudzoziemiec. Gdy jest to scena jednego aktora, wszystkowiedzącego, autorytarnego, oceniającego. Chciałabym aby autor zachęcił mnie do sprecyzowania mojego własnego poglądu na dany temat, niech pokarze mi kraj, ludzi, kulturę, historię, obyczajowość bez kpiny i niewybrednych żarcików, niech opisze co widzi, co czuje, czego doświadcza, bez kategoryzowania, bez podziału na dobre i złe. A jeśli już kusi się na oceny, to niech je chociaż uzasadni czy wskaże szerszy kontekst swojego poglądu. No i szowinizm, w moim odczuciu jest niewybaczalny.

Marcin Bruczowski utrudnia mi poznanie Tokio. Mogę tylko zdać się na niego i iść jego śladem, po wybranych przez niego ścieżkach i spotykać lekko ograniczonych Japończyków. Zawstydzonych kombinatorów, lekceważących swój czas i czas innych, niemrawych, rozwlekłych nierobów. Na szczęście jest w Japonii cała rzesza zbawczych obcokrajowców, którzy wskazują autochtonom drogę ku świetlanej przyszłości. A wśród nich moi rodacy, tak, stanowczo jest wiele znakomitych polskich wzorców, które należy Japończykom przekazać, najlepiej na siłę. Celowo przesadzam, ale wywołuje u mnie gęsią skórkę sposób w jaki Marcin Bruczkowski opisuje swój pobyt w Kraju Kwitnącej Wiśni.

Zacznę od tego czego nie „kupuję” w książkach opisujących kraje z perspektywy odwiedzającego je cudzoziemca. Nie lubię, gdy pierwszy plan opowieści zajmuje właśnie ów rzeczony cudzoziemiec. Gdy jest to scena jednego aktora, wszystkowiedzącego, autorytarnego, oceniającego. Chciałabym aby autor zachęcił mnie do sprecyzowania mojego własnego poglądu na dany temat, niech...

Zaczęło się interesująco, i myślałam, że będę dobrze się bawić z tą książką, jednocześnie poznając Japonię. Niestety im dalej tym gorzej - w połowie miałam już dość samego autora i tych żarcików przy każdej możliwej okazji. Ewidentnego seksizmu też już nie dało się dłużej ignorować, a Japonia to raczej (odległe) tło niż temat przewodni.

Zaczęło się interesująco, i myślałam, że będę dobrze się bawić z tą książką, jednocześnie poznając Japonię. Niestety im dalej tym gorzej - w połowie miałam już dość samego autora i tych żarcików przy każdej możliwej okazji. Ewidentnego seksizmu też już nie dało się dłużej ignorować, a Japonia to raczej (odległe) tło niż temat przewodni.

Świetna książka. Dzięki niej można poznać realia zamieszkania w kraju kwitnącej wiśni. Każda przygoda ma swoje dobre i złe strony. Chociaż ta historia uświadomiła mi, że nie chciałabym zamieszkać w Japonii, a jedynie ją zwiedzić. Pozycja napisana z dozą humoru, lekka do przyswojenia, można się z niej czegoś nauczyć. Bardzo lubię takie książki! Zamierzam przeczytać również tę o Singapurze.

Świetna książka. Dzięki niej można poznać realia zamieszkania w kraju kwitnącej wiśni. Każda przygoda ma swoje dobre i złe strony. Chociaż ta historia uświadomiła mi, że nie chciałabym zamieszkać w Japonii, a jedynie ją zwiedzić. Pozycja napisana z dozą humoru, lekka do przyswojenia, można się z niej czegoś nauczyć. Bardzo lubię takie książki! Zamierzam przeczytać również...