Historia, jaką przedstawia Kelly Barnhill, opiera się na dobrze znanym schemacie – konfrontacji dobra ze złem. Autorka jednak z nienaganną finezją pokazała, że nawet utarte ścieżki mogą nieść za sobą coś nietuzinkowego. Sposób, w jaki pisarka buduje poszczególne elementy nadaje powieści kolorytu i baśniowego wydźwięku. Snując pozornie infantylną powieść, Kelly Barnhill w przejmujący i urzekający sposób dotyka istotnych spraw, a wyjątkowość tej opowieści została zamknięta w pięknie i mądrości jaka z niej płynie.

Już sam pomysł na niebanalne uniwersum przykuwa uwagę. Po jednej stronie barykady jest posępna, duszna i ponura kraina, w której nie ma miejsca na radość i beztroskę. Tutaj smutek i cierpienie wiedzie prym, a promyki szczęścia szybko zasłaniają ciemne chmury. Druga strona zaś należy do enigmatycznego lasu, który pod osłoną mroku kryje w sobie magię, a tą można dostrzec wszędzie – w każdym szczególe.

Akcja utworu rozwija się powoli, acz intryguje już od pierwszych stron. Można pomyśleć, że przedstawienie różnych torów narracyjnych, w książce dedykowanej młodszym czytelnikom, będzie zadaniem karkołomnym, jednak Kelly Barnhill poradziła sobie doskonale. Idealna proporcja pomiędzy lirycznym językiem, swobodnym stylem, chwilami mroczną i oniryczną atmosferą, dodatkowo pobudza wyobraźnię, a prostota i przekaz tekstu są zdecydowanymi walorami powieści.

Solidnym filarem, bez którego wszystkie fabularne fundamenty ległyby w grach, są bohaterowie – barwni, charakterystyczni, plastyczni. Każda postać zmaga się z własnym piętnem; każdy ma własną historię, która summa summarum fascynuje.

Amerykańska pisarka wygrywa znaną melodię, lecz przerabia ją na własny sposób, tworząc dzieło wyjątkowe od którego nie sposób się oderwać. Autorka nie boi się manipulować pozorami, pcha wyobraźnię na nieznane, nieszablonowe tory, podsyca ciekawość. „Dziewczynka, która wypiła księżyc” jest powieścią o pokonywaniu wyboistych dróg w poszukiwaniu własnego „ja”; to opowieść o bogatej i złożonej tkance prawdy; to historia, która bada krawędzie kłamstwa i wszystkich jego odnóg; aż wreszcie to opowieść o poświęceniu, sile miłości i magii.

Historia, jaką przedstawia Kelly Barnhill, opiera się na dobrze znanym schemacie – konfrontacji dobra ze złem. Autorka jednak z nienaganną finezją pokazała, że nawet utarte ścieżki mogą nieść za sobą coś nietuzinkowego. Sposób, w jaki pisarka buduje poszczególne elementy nadaje powieści kolorytu i baśniowego wydźwięku. Snując pozornie infantylną powieść, Kelly Barnhill w...