Fenomenalna i absolutnie przerażająca wizja świata. W niektórych momentach miałam wrażenie, że świat o którym mówi Huxley jest tuż-tuż, na wyciągnięcie ręki i że zanim się obejrzymy, wszyscy będziemy wesoło hasać w kolorowych, syntetycznych ubrankach (lub zupełnie bez nich) po ukwieconych łąkach somatycznych wizji. Wiele z tego, o czym pisał autor przecież już się zaczęło spełniać: "każdy należy do każdego" to wszak naczelna zasada XXI wieku, kiedy to prywatność i wstyd są odkładane do lamusa i zakrywane białymi prześcieradłami, jako coś, czego nigdy nie powinno być, coś nienaturalnego. A warunkowanie hipnopedyczne? Teraz odbywa się po prostu na jawie: zalew informacji z mediów, od znajomych bliższych i dalszych oraz z każdego wręcz rogu ulicy niepostrzeżenie zaszczepia w naszych mózgach określone idee.
Postać Dzikusa jest niezwykła. Bojownik o wolność, w swej walce przeciwko całemu światu z góry skazany na porażkę, jednak z uporem (tu zwykłam pisać "godnym lepszej sprawy", ale doprawdy nie wyobrażam sobie lepszego celu, który mógłby przyświecać beznadziejnej walce) drąży sprawę, nie poddaje się, nie porzuca nadziei, że coś uda mu się zmienić. Jego marzenia o "Tamtym Świecie" zostały obrócone w proch, a on nie może sobie z tym poradzić. Tak tragiczna postać musi mieć odpowiednio tragiczny koniec.
Na uwagę zasługuje także Mustafa Mond. Ten charakter okazuje się być więcej niż zaskakujący. Pokazuje także, że kiedy już wydaje ci się, iż wszystko sobie poukładałeś i wiesz co jest dobre, a co złe - świat nie jest wyłącznie czarno-biały, a każdy medal ma dwie strony.
"Nowy wspaniały świat" to powieść przerażająca i dająca do myślenia. Nie sposób odmówić jej siły przekazu. Choć wydarzenia nie mkną jak szalone, a większość książki zajmują przemyślenia bohaterów i ich rozmowy, nie da się nazwać tej pozycji nudną. Warto ją przeczytać i przemyśleć - może na nowo poustawiać kilka spraw w głowie, tym razem we właściwej kolejności.

Fenomenalna i absolutnie przerażająca wizja świata. W niektórych momentach miałam wrażenie, że świat o którym mówi Huxley jest tuż-tuż, na wyciągnięcie ręki i że zanim się obejrzymy, wszyscy będziemy wesoło hasać w kolorowych, syntetycznych ubrankach (lub zupełnie bez nich) po ukwieconych łąkach somatycznych wizji. Wiele z tego, o czym pisał autor przecież już się zaczęło...