Na plaży na Wyspie Harris zostaje wyrzucony mężczyzna, który nie pamięta, kim jest, ani co się z nim stało. Okazuje się, że nazywa się Neal Maclean, a oprócz tego dowiaduje się także, że przybył tu pisać książkę ale poza tym w miejscu swojego zamieszkania nie znajduje zbyt wielu rzeczy, które pomogłyby mu się czegoś o sobie dowiedzieć.
Na Wyspie Flannana ponad sto lat temu w tajemniczych okolicznościach zaginęło trzech latarników i dotychczas nie udało się wyjaśnić tej sprawy. Tymczasem zostają tu znalezione zwłoki zamordowanego mężczyzny, a policja podejrzewa Macleana. On sam nie jest pewien swojej niewinności, ponieważ nic pamięta.
W Edynburgu Karen Flemming od dwóch lat nie potrafi się pogodzić z samobójstwem ojca. Niespodziewanie od swojego ojca chrzestnego, który pracował z jej tatą, otrzymuje list po przeczytaniu, którego w dziewczynie rodzi się nadzieja, że mężczyzna wciąż żyje.

Peter May jest pisarzem oraz scenarzystą urodzonym w Glasgow. Zanim jednak zaczął pisać książki, był dziennikarzem odnoszącym sukcesy, ponieważ w wieku 21 lat zdobył tytuł Szkockiego Dziennikarza Roku. Napisał łącznie ponad dwadzieścia powieści kryminalnych, za które zdobył liczne nagrody takie jak Prix Intramuros, Cezam Prix Litteraire Inter CE, a także Prix des Lecteurs. Do tej pory był mi znany tylko z „Na gigancie”, która zrobiła na mnie dobre wrażenie, więc kiedy na naszym rynku pojawiła się jego nowa powieść, postanowiłam po nią sięgnąć.

Styl autora jest lekki i przyjemny w odbiorze, a to w sporej części za sprawą niezwykle malowniczych opisów miejsc. Są napisane w taki sposób, że oczyma wyobraźni widziałam te piękne widoki, a także mam ochotę je odwiedzić. Tę książkę czytało mi się również dobrze za sprawą wciągającej fabuły. Po powyższym opisie można odnieść wrażenie, że te sprawy są od siebie zupełnie oderwane, ale autor tak poprowadził wydarzenia, że z czasem wszystko staje się dla czytelnika jasne, a jednocześnie jest jeszcze bardziej zaintrygowany rozwiązaniem całej zagadki.

„Mówi się, że wszyscy stanowimy sumę naszej pamięci. To ona decyduje o tym, kim jesteśmy. Zabierz człowiekowi jego pamięć, a stanie się pusty w środku. Jak komputer bez oprogramowania.”

Na początku książki uderzyła mnie bezmyślność Neala. Logicznym wydawało by się w jego sytuacji zgłoszenie się na policję, a on jednak tego nie robi i postanawia działać na własną rękę. Miałam problem z poczuciem sympatii dla w moim odczuciu bezmyślnego zachowania. Natomiast jeśli chodzi o Karen to początkowo sądziłam, że przechodzi przez okres buntu typowego dla nastolatki. Szybko jednak okazało się, że za jej zachowaniem stoi coś więcej, a dziewczyna jest zdeterminowana, by poznać prawdę i kibicowałam jej.

Peter May w tej książce pokazuje, że ludzie posiadający władzę bywają zaślepieni pieniędzmi i nie cofną się przed niczym, aby dopiąć swego. Myśl o bogactwie potrafi sprawić, że nie istotne będą wyniki badań, czy tak małe stworzenia jak pszczoły, których wyginięcie miałoby tragiczne skutki dla ludzkości.

„Na szlaku trumien” to bardzo dobry thriller. Trzyma w napięciu, posiada wielowątkową fabułę, nie sposób się przy nim nudzić, a do tego porusza ciekawy temat. Dobrze spędziłam przy nim czas i z pewnością za jakiś czas znowu sięgnę po jakąś książkę tego autora. Polecam!

Na plaży na Wyspie Harris zostaje wyrzucony mężczyzna, który nie pamięta, kim jest, ani co się z nim stało. Okazuje się, że nazywa się Neal Maclean, a oprócz tego dowiaduje się także, że przybył tu pisać książkę ale poza tym w miejscu swojego zamieszkania nie znajduje zbyt wielu rzeczy, które pomogłyby mu się czegoś o sobie dowiedzieć.
Na Wyspie Flannana ponad sto lat temu...