Z Holly Bourne spotykałam się po raz pierwszy i jednoznacznie muszę stwierdzić, że autorka ma bardzo przyjemny styl pisania, dzięki czemu książkę czyta się w zaskakująco szybkim tempie. Akcja goni akcję, tempo jest wartkie i nie można się przy niej nudzić. Fabuła jest ładnie zawiązana, nie znalazłam też żadnych rażących błędów. Mamy tu równowagę pomiędzy narracją a dialogami, co uważam za ogromną zaletę każdej powieści.

Narrator jest pierwszoosobowy, dzięki czemu mamy dostęp do przemyśleń głównej bohaterki, co też uważam za swoisty plus, ponieważ w niektórych sytuacjach można było zrozumieć motywy jakimi kierowała się Audrey, ale...

Przez to, że mamy dostęp do przemyśleń głównej postaci, uważam że jest ona najsłabszym ogniwem tej powieści. Mamy tutaj przykład typowej, brytyjskiej nastolatki, która próbuje się odnaleźć w otaczającym ją świecie. Problemy w domu znajdują swoje ujście w jej codziennym postępowaniu. Rozwód rodziców czy załamanie psychiczne matki sprawiają, że dziewczyna próbuje uciec od trosk i zmartwień do pracy - kina, gdzie spędza większość wieczorów. Problemy rodzinne jak i krzywdzące postępowanie ze strony jej byłego chłopaka, zostawiają szramę na psychice. Audrey próbuje na nowo otworzyć się przed płcią brzydką, jednak poprzez przeszłe doświadczenia ma niewątpliwy problem z zaufaniem.

I teraz moglibyście pomyśleć gdzie są te minusy głównej bohaterki - już tłumaczę i przechodzę do meritum.

Holly Bourne stworzyła bardzo nierówną postać, która z jednej strony podnosi się z kolan emocjonalnych, z drugiej zaś jej niektóre rozważania sprawiają, że nie wiadomo do końca czy się śmiać czy płakać - są bardzo niedojrzałe i dziecinne. Z początku bardzo mnie drażniły, pod koniec chyba w końcu wyczułam komizm sytuacji i po prostu się z nich śmiałam.

Jej wybory również dają nam wiele do myślenia - pakować się w nowy związek z chłopakiem, który pali trawkę oraz nie do końca ma pomysł na siebie i swoje życie, a do tego wszystkiego ma opinię bawidamka?

Odnosiłam przez większość lektury wrażenie, że autorka stworzyła postać z jednej strony idealną: piękną, seksowną i utalentowaną dziewczynę, której pod powierzchnią warstwa emocjonalnej dojrzałości była na poziomie dwunastolatki i to było dość przykre patrząc na całą historię.

Nie mówię, że "To zdarza się tylko w filmach" jest złą książką, bo jest to słodko-gorzka historia, w której znajdziemy wątki miłości, przyjaźni, odnajdowania się w nowej rzeczywistości, ale też samotności, próby łatania ran... Jest to książka specyficzna, która może się spodobać niejednej nastolatce ze względu na poruszane w niej problemy oraz tematykę.

Na szczęście autorka postanowiła nie iść drogą większości młodzieżówek i zakończenie może nas wprowadzić w pewne zaskoczenie, co uważam za ogromny plus. Było niesztampowe, dość niespotykane, dzięki czemu dało się wyczuć cynizm sytuacji, który towarzyszył głównej bohaterce przez całą powieść.

Więcej: czytamiogladam.pl

Z Holly Bourne spotykałam się po raz pierwszy i jednoznacznie muszę stwierdzić, że autorka ma bardzo przyjemny styl pisania, dzięki czemu książkę czyta się w zaskakująco szybkim tempie. Akcja goni akcję, tempo jest wartkie i nie można się przy niej nudzić. Fabuła jest ładnie zawiązana, nie znalazłam też żadnych rażących błędów. Mamy tu równowagę pomiędzy narracją a...