W ciągu ostatnich kilku tygodni przeczytałam sporą ilość romansów, thrillerów, książeczek dziecięcych i literatury faktu, stęskniłam się trochę za dobrymi obyczajówkami, które kiedyś bardzo lubiłam czytać. Dziś sięgam po nie zdecydowanie rzadziej, po części dlatego, że mając wybór, wolę zaczytywać się w ckliwych romansach, a po części dlatego, że dobrych powieści obyczajowych jest już naprawdę niewiele. Stale promowane są książki, o szalonych współlokatorkach, albo o
rodzinnych perypetiach, a ja zdecydowanie nie tego szukałam. Z odpowiedzią na moją zachciankę, przyszła "Przystań Nadziei", kiedy zobaczyłam okładkę i opis pomyślałam sobie - tak, to może być dokładnie to, czego szukam!

"- Coś ci powiem. Może pojechałbym z tobą i zajął się tym?
Tracy zamrugała zdziwiona.
- Ale już tyle zrobiłeś. Twoja ocena jest dla nas ważniejsza
niż naprawa rynny.
- No cóż, dwa dobre uczynki to zawsze lepiej niż jeden."

Irene Hannon to dobrze znana za granicą autorka, a mimo to, ja nigdy o niej nie słyszałam, co sprawiło, iż miałam drobne obawy, ale odgoniłam je gdzieś daleko i zatraciłam się w lekturze.
Bohater naszej powieści przyjeżdża do Przystani Nadziei z Chicago, nie oczekuje niczego prócz chwili wytchnienia i spokoju bowiem za sobą zostawił ciężkie przeżycia. Zaraz, gdy dojeżdża na miejsce, czeka na niego niemiła niespodzianka. Okazuje się, że hotel, w którym zarezerwował nocleg, jest zamknięty z przyczyn niezależnych od właścicieli, choć kobieta obiecuje, poszukać dla niego miejsca w innym z miejscowych hoteli, nie przynosi to skutku, gdyż najbliższy wolny pokój znajduje się w innym miasteczku. Michael Hunter nie jest zachwycony wizją pobytu w innym miejscu, bo liczył na urlop właśnie w Przystani, jak się okazuje problem z noclegiem, to nie jedyna niemiła niespodzianka dla turysty, idąc coś przekąsić, wpada na jadącą rowerem kobietę, która wskutek zderzenia boleśnie ląduje na ulicy. Mimo zapewnień rowerzystki, że wszystko jest w porządku, Hunter ma okropne wyrzuty sumienia, zapomina już o burczącym z głodu brzuchu i postanawia chwilę pomyśleć o wszystkich wydarzeniach dnia na ławce, nieopodal oceanu.
W tym samym czasie do miejscowego sprzedawcy tacos podchodzi jego stała klientka, pani Anna zamawia lunch dla siebie i na prośbę sprzedawcy idzie wręczyć paczuszkę z posiłkiem, siedzącemu na ławce Michaelowi, kiedy schyla się, by się przedstawić i wręczyć mu jedzenie, doznaje szoku bowiem turysta, wygląda dokładnie tak, jak pewna osoba z przeszłości kobiety, nie pasuje tu tylko kolor oczu. Po krótkiej wymianie zdań, pani Anna sama siebie nie poznając, proponuje turyście domek, który niegdyś wynajmowała turystom. To właśnie w chwili, kiedy Michael Hunter decyduje się na pobyt w gościnnym domku kobiety, rozpoczyna się cała, piękna historia.


http://www.bookparadise.pl/2018/07/przystan-nadziei-irene-hannon.html

W ciągu ostatnich kilku tygodni przeczytałam sporą ilość romansów, thrillerów, książeczek dziecięcych i literatury faktu, stęskniłam się trochę za dobrymi obyczajówkami, które kiedyś bardzo lubiłam czytać. Dziś sięgam po nie zdecydowanie rzadziej, po części dlatego, że mając wybór, wolę zaczytywać się w ckliwych romansach, a po części dlatego, że dobrych powieści...