Słabiutkie. Za długie o 200 stron. Naiwności w opisie polityki korporacji wręcz rażące. Pod względem przewidywania przyszłości anachroniczne nawet dla laika- rzuca się w oczy zwłaszcza brak telefonów komórkowych i Sieć pisana właśnie tak, przez duże S, niepowszednia i niezwykła, taka, jaką mogła wydawać się nam w 1996 roku – w tej wadzie jest akurat pewien urok.
Pomysły są fajne. Choć każdemu, kto przez to przebrnął i kogo poruszył pomysł metawszechświata serdecznie polecam Egana Stan Wyczerpania.
Ale największą wada to monotonność. Nie wynikająca z akcji, której jest sporo, tylko z języka, z tym samym natężeniem emocji, takimi samym dokładnym zdaniami autorka opisuje strzelaninę i jedzenie klusek. Perfekcyjnie przynudza.
4 gwiazdki bo to jednak próba zmierzenia się z ciekawymi pomysłami, bo zaglądałam do sieci, żeby sprawdzić niektóre rzeczy, bo opisy „starożytnych” Hawajów zaostrzały apetyt na więcej.

Słabiutkie. Za długie o 200 stron. Naiwności w opisie polityki korporacji wręcz rażące. Pod względem przewidywania przyszłości anachroniczne nawet dla laika- rzuca się w oczy zwłaszcza brak telefonów komórkowych i Sieć pisana właśnie tak, przez duże S, niepowszednia i niezwykła, taka, jaką mogła wydawać się nam w 1996 roku – w tej wadzie jest akurat pewien urok.
Pomysły...