"Widziała w śniegu własne ślady. W pewnym sensie dawało jej to poczucie bezpieczeństwa. Wtedy przynajmniej wiedziała, że istnieje."

Zupełnie szczerze - byłam przerażona tym co zastanę w tym tomie. Prawie nigdy nie czytam opisów książek traktując je jak spoilery, a poza tym lubię tę niewiadomą, którą odkrywam już od pierwszych stron, zakłócona jedynie przez sam tytuł powieści. Dlatego z trwogą sięgnęłam po drugi tom przekonana, że autorka napewno nie rzuci Hirki do świata współczesnego, bo (cytuję własne myśli) "strzeli sobie w stopę, to byłaby istna katastrofa!", więc nastawiłam się na coś w stylu średniowiecza, gdzie główna bohaterka będzie poznawać nie aż tak odmienny świat od Ym. Możecie sobie wyobrazić jak nisko szczęka mi opadła, kiedy spełnił się najgorszy scenariusz.

Współczesność. Samochody, telefony komórkowe, plastik... chciało mi się płakać. W duchu przeklinałam dzień w którym usłyszałam o tej trylogii, która okaże się największym rozczarowaniem roku, wszystko zostanie za przeproszeniem spieprzone przez głupie posunięcie Siri Pettersen... ale ku mojemu totalnemu oszołomieniu - wcale tak nie było!
Wypadło to naprawdę genialnie! Może troszeczkę Hirka zbyt łatwo przystosowała się do nowego świata zwłaszcza w kwestii opanowania języka w prawie zaledwie pół roku, ale kto to wie do czego jest zdolny umysł aby osiągnąć niemal niemożliwe? W każdym razie wcale mi to nie przeszkadzało. Chłonęłam stronę za stroną coraz bardziej rozpływając się w bogactwie fabuły, niespodziewanych zwrotach akcji, unikalności bohaterów i wielkiej zagadce - kto jest tak naprawdę po właściwej stronie sporu? Kto sieje zniszczenie, a kto próbuje zapobiec wojnie? Nic nie jest do końca jasne, wszystko może się zdarzyć i juz nie mogę sie doczekac finału tej historii - oby zwaliło mnie z nóg!

Gorąco polecam!

"Widziała w śniegu własne ślady. W pewnym sensie dawało jej to poczucie bezpieczeństwa. Wtedy przynajmniej wiedziała, że istnieje."

Zupełnie szczerze - byłam przerażona tym co zastanę w tym tomie. Prawie nigdy nie czytam opisów książek traktując je jak spoilery, a poza tym lubię tę niewiadomą, którą odkrywam już od pierwszych stron, zakłócona jedynie przez sam tytuł...