Zgnilizna

Najsłabsza z 3 części. W pozostałych tomach dużym atutem są wykreowane światy. W "Zgniliźnie" akcja rozgrywa się w "naszym" świecie, więc trudno tutaj o kreatywność czy intrygujące opisy. Autorka mogła obrócić to w atut, pokazując jak trudno odnaleźć się w XXI w. komuś, kto nigdy nie zetknął się z technologią, jak nielogicznie czasami działa nasz świat. Moim zdaniem to się jednak nie udało. Większość odkrywania świata przez bohaterów dzieje się poza główną akcją i co najwyżej pojawia się w retrospekcjach albo opowieściach z drugiej ręki. Nowi bohaterowie są zupełnie nijacy, starzy - poza główną bohaterką - zepchnięci na drugi plan, a historia średnio trzyma się kupy. Decyzje podejmowane przez bohaterów są momentami, delikatnie mówiąc, zaskakujące. Książka rozkręca się w zasadzie dopiero w drugiej połowie. Plusem jest pokazanie, że każda historia zależy od narracji (a tę najczęściej prowadzą zwycięzcy) i bez znajomości szczegółów i stanowiska drugiej strony łatwo o wyrobienie sobie nieprawdziwego zdania.

Najsłabsza z 3 części. W pozostałych tomach dużym atutem są wykreowane światy. W "Zgniliźnie" akcja rozgrywa się w "naszym" świecie, więc trudno tutaj o kreatywność czy intrygujące opisy. Autorka mogła obrócić to w atut, pokazując jak trudno odnaleźć się w XXI w. komuś, kto nigdy nie zetknął się z technologią, jak nielogicznie czasami działa nasz świat. Moim zdaniem to się...

Dobrze spożytkowany czas, nie zawiodłam się. Druga część jeszcze lepsza niż pierwsza. Mam nadzieją, że trzecia mnie nie zawiedzie.. Główna bohaterka czasem irytująca, ale mnie się podoba. Polecam

Dobrze spożytkowany czas, nie zawiodłam się. Druga część jeszcze lepsza niż pierwsza. Mam nadzieją, że trzecia mnie nie zawiedzie.. Główna bohaterka czasem irytująca, ale mnie się podoba. Polecam

Fajna. Ciekawe nowe postacie. Hirka super się rozwija i mam ochotę zabić Rimego. Ale książkę szybko się czyta, ma dużo niespodzianek i zwrotów akcji. Bardzo intrygujące światy, istoty i jak wszystko się powolutku łączy i odkrywa. Polecam, a sama łapie za ostatnią część!

Fajna. Ciekawe nowe postacie. Hirka super się rozwija i mam ochotę zabić Rimego. Ale książkę szybko się czyta, ma dużo niespodzianek i zwrotów akcji. Bardzo intrygujące światy, istoty i jak wszystko się powolutku łączy i odkrywa. Polecam, a sama łapie za ostatnią część!

Od pierwszego tomu mam pewien problem z Kruczymi Pierścieniami. Pomysł na świat jest niezwykle ciekawy i oryginalny, brutalny i krwawy nordycki klimat to zdecydowanie strzał w mój gust, fabuła nie jest naiwna, a choć może nie jest napisana wybitnym językiem, to jednak jest to styl, który nie przeszkadza, więc na plus. Owszem, fabuła cierpi na kilka nielogicznych rozwiązań, jednak nie przeszkadzają one w lekturze. Powinnam być więc oczarowana, a jednak jakoś nie mogę się w serię dobrze wgryźć. Bohaterowie niby nie denerwują, a jednak nie potrafią mnie oczarować, a ich losy śledziłam z umiarkowanym zainteresowaniem. I teraz po dobrym, choć niezbyt szałowym pierwszym tomie nagle dostałam w twarz jednym z najbardziej irytujących mnie motywów fantastyki - przenosinami bohaterki ze świata stylizowanego na średniowiecze w nasze współczesne realia. Rozumiem zamysł światów równoległych, ale szczerze męczyłam się, czytając tę część. I znów, nie mogę jej odmówić zalet, które wskazałam wyżej. A jednak czytanie szło mi topornie i bardzo się czołgałam przez historię. Część winy z pewnością ponosi tutaj przesadne rozwleczenie historii o przemyślenia bohaterow, które można by było zamknąć w jednym, dobrze skonstruowanym zdaniu. Ostatecznie zapewne sięgnę po ostatnią część trylogii, w końcu chciałabym zobaczyć jak autorka zamknęła serię i jak skończy się ta opowieść, ale zdecydowanie potrzebuję przerwy od serii. Oby Evna okazała się lepszą książką, niż Zgnilizna.

Od pierwszego tomu mam pewien problem z Kruczymi Pierścieniami. Pomysł na świat jest niezwykle ciekawy i oryginalny, brutalny i krwawy nordycki klimat to zdecydowanie strzał w mój gust, fabuła nie jest naiwna, a choć może nie jest napisana wybitnym językiem, to jednak jest to styl, który nie przeszkadza, więc na plus. Owszem, fabuła cierpi na kilka nielogicznych rozwiązań,...

Jak dla mnie 2 tom, trzyma poziom. Oczywiście może denerwować kogoś wątek "ekologiczny", ale uważam, że akurat w tej książce jest to "wbudowane" w fabułę, więc nie jest na siłę.

Jak dla mnie 2 tom, trzyma poziom. Oczywiście może denerwować kogoś wątek "ekologiczny", ale uważam, że akurat w tej książce jest to "wbudowane" w fabułę, więc nie jest na siłę.

Po długiej przerwie, przyjemnie było poczytać, co się tam działo u naszej Hirki. Szkoda tylko, że umieszczono ją w naszych realiach, tylko po to by co jakiś czas próbować czytelnikowi przypomnieć jak to sami niszczymy naszą planetę. Męczyło mnie to, dość już wszędzie zieloni się udzielają, więc w książce fantasy chciałabym odpocząć od tych tematów albo żeby chociaż nie było to takie dosłowne, tylko u nas występujące. Mając świat Ym bez problemu można było jakiś inny wymyślić, ale nie... No trudno. Przy okazji świata po drugiej stronie, muszę wspomnieć o postaci Stefana. Dawno nie spotkałam się z tak słabą postacią. Słabe dialogi. Słaby charakter. Ogromnie nie przypadł mi do gustu. Taki nijaki głupek.

Pomimo tego wszystkiego, książka zasługuje, by poświęcić jej te parę godzin na przeczytanie. Zwłaszcza, że ten czas leci bardzo szybko. Akcja jest dynamiczna, ciekawa. Oj ciekawa, bo wreszcie autorka uchyla rąbka historii o Ślepych itp. Były to bardzo ciekawe rozdziały. Do tego na bieżąco pojawiały się wątki z Rime.

Ogółem polecam.

Po długiej przerwie, przyjemnie było poczytać, co się tam działo u naszej Hirki. Szkoda tylko, że umieszczono ją w naszych realiach, tylko po to by co jakiś czas próbować czytelnikowi przypomnieć jak to sami niszczymy naszą planetę. Męczyło mnie to, dość już wszędzie zieloni się udzielają, więc w książce fantasy chciałabym odpocząć od tych tematów albo żeby chociaż nie było...

Wygnanie zawsze jest ciężkim przeżyciem, nawet jeśli dotyczy tylko jednego miasta w Twoim świecie. Co jednak ma powiedzieć dziewczyna, która została wygnana do całkiem innego, nieznanego jej świata?

Hirka opuszcza swój dom i kraj, by zapewnić bezpieczeństwo osobie, którą darzy głębokim uczuciem. Z początku jest dość pozytywnie nastawiona. W końcu kiedyś do niego wróci i wszystko będzie jak dawniej, prawda? Musi tylko wypełnić jedno niemożliwe zadanie, ocalić Rimego i nie zwariować.

Świat, do którego trafia, jest umierający. Nie czuje Evny, jedzenie jest bez smaku, a zamieszkujący go ludzie są co najmniej nieprzyjemnie do niej nastawieni. Hirka utknęła w świecie bezogoniastych otoczona z jednej strony łowcami ludzi, a z drugiej martwo urodzonymi. W dodatku kruk, z którym się tu przeniosła, coraz gorzej się czuje. Gdy podczas jej ucieczki Kuro dosłownie eksploduje, a z jego brzucha wynurza się martwo urodzony jest przerażona. Mimo wszystko postanawia mu pomóc, jest w końcu częścią świata, w którym żyła. Potwierdzeniem, że to wszystko nie było jedynie wymysłem wyobraźni ale wydarzyło się naprawdę.

Ta decyzja może nieść ze sobą okropne konsekwencje.

W między czasie Hirka dowiaduje się więcej o swoim pochodzeniu. I choć kiedyś te wiadomości mocno by nią wstrząsnęły, tak teraz wydaje się po prostu godzić z nimi. W końcu już wcześniej wiedziała, że nie jest aetlingiem, że jest odmieńcem.

"Zgnilizna" to druga część trylogii Kruczych Pierścieni Siri Pettersen. Autorka zabiera nas w fantastyczną podróż do, wydaje się, znanego nam świata. Jednak wydarzenia, których jesteśmy uczestnikami, są równie niezwykłe i pełne swoistej magii jak w pierwszym tomie. Razem z Hirką odkrywamy tajemnice, które się za nią ciągną i towarzyszymy jej w pokonywaniu kolejnych przeszkód, z którymi się styka. I choć nie wszystko dzieje się tak, jak powinno, ostatecznie dziewczyna ma spore szanse na powodzenie w wyznaczonym sobie celu.

Jednak żeby się przekonać, co rzeczywiście się zdarzy, musicie sami sięgnąć po tę książkę. Jeżeli lubicie fantastykę i barwne postacie to bardzo zachęcam Was do sięgnięcia po tę trylogię ♥️

Wygnanie zawsze jest ciężkim przeżyciem, nawet jeśli dotyczy tylko jednego miasta w Twoim świecie. Co jednak ma powiedzieć dziewczyna, która została wygnana do całkiem innego, nieznanego jej świata?

Hirka opuszcza swój dom i kraj, by zapewnić bezpieczeństwo osobie, którą darzy głębokim uczuciem. Z początku jest dość pozytywnie nastawiona. W końcu kiedyś do niego wróci i...

Druga część cyklu "Krucze pieścienie", czy na pewno tak dobra jak pierwsza?
Przyznam się Wam na wstępie, że w całym tym zamęcie jaki jest po świętach nie miałam czasu na zrobienie ambitnej sesji tej książki. Są to zlepki przypadkowych fotek, ale nie jestem przecież profesjonalną fotografką. Książka mi się podobała, ale byłam nią lekko rozczarowana już na samym początku. Najbardziej tym, że zakochałam się w świecie Ym, a w drugiej części akcja przenosi się do realnego świata. Niektórzy bohaterowie trafiają do Nowego Yorku (w międzyczasie też są w innych miejscach) oraz czytamy o pospolitych rzeczach takich jak samochody, komórki i inne. Jakoś mi to nie pasowało, świat jaki stworzyła autorka w pierwszej części był niesamowity, więc brakowało mi tego tutaj.

Bohaterowie w tej części jakoś szczególnie się nie zmieniają. Hirka nadal jest dziarską dziewczyną, która wytrwale realizuje swoje cele. Za wszelką cenę stara się zapomnieć o swojej skrytej miłości do Rimego, ale finalnie i tak poświęca mu każdą wolną chwilę. Myśli o nim i pragnie go uratować od niebezpieczeństw, które stawia im nowa sytuacja. Dodatkowo dowiaduje się wiele o sobie, o tym kim jest, skąd pochodzi oraz kto jest jej biologicznym ojcem. Powiem Wam, dzieje się! Z kolei Rime przez większość książki znajduje się w Ym, gdzie próbuje przetrwać w towarzystwie Rady, która niejednokrotnie życzy mu wszystkiego, co najgorsze. Przestaje być rozpuszczonym młodym księciem i nagle musi podjąć kilka bardzo trudnych decyzji. Losy bohaterów nie zanudzają, miło się czyta od początku do końca, nie spotkałam się z fragmentem, w którym był "utknęła z nudów".


Akcja trzyma się w całej książce. Wcale nie dziwię się cytatowi z okładki, że "cykl ma szansę stać się dla literatury fantasy tym, czym dla kryminału stały się książki Larssona, Nesbo i Lackberg". O ile nie czytam kryminałów, to wiem, że są to bestsellerowi autorzy, więc i tutaj widoczna jest szansa na sukces tych książek. Myślę, że wyobraźnia Siri Pettersen, jej lekkie pióro i świetnie stworzony świat jeszcze długo będzie na listach Top.

W "Zgniliźnie" podobało mi się też bardzo to, jak autorka splotła ze sobą wszystkie wątki. Każdy temat, który wcześniej wydawał się tylko wspomniany, mało istotny- teraz przeradza się w coś więcej. Poznajemy intrygi i spiski. Nasi bohaterowie nagle wydają się małymi istotkami w wielkim świecie.

Najbardziej w tej części irytowała mnie nowa postać łowcy, czyli Stefan. Raz wydawał się tym dobrym, raz tym złym. Ciągle miotał się ze swoim zachowaniem przez co wprowadzał nieład i jakiś chaos. W sumie poza tym, że wprowadzał Hirkę w nowy świat i był jej pewnego rodzaju łącznikiem z pewnymi postaciami, to nic nie wniósł do książki. Mam nadzieję, że autorka w trzeciej części nie robi z niego jakiegoś głównego bohatera, który nagle ma wpływ na najważniejsze wydarzenia.


Jeżeli chodzi o praktyczne punty wydania to książka ma mniej stron, niż pierwsza część (521, a pierwsza miała 644). Ta skromna różnica ma sens, ponieważ wydaje mi się, że gdyby była dłuższa to akcja za bardzo by się rozciągnęła i mogłaby być napisana trochę na siłę. Okładka jak zwykle fenomenalna, fajnie zrobiona i zaprojektowana grafika. Dziób, który widzimy na przodzie jest jednym z ważniejszych wątków książki, a więc po raz kolejny jest to wskazówka do tego, o czym będzie akcja naszej lektury. Mapa kolejny raz była mało czytelna (jest tam mapa Europy, więc była dla mnie ona logiczna w odbiorze zapewne tylko dlatego, że po prostu sama znam mapę tego obszaru).

Książkę polecam każdemu, ponieważ wyznacza nowy, ciekawy nurt fantastyczny. Jest nieszablonowa i wciągająca.

Druga część cyklu "Krucze pieścienie", czy na pewno tak dobra jak pierwsza?
Przyznam się Wam na wstępie, że w całym tym zamęcie jaki jest po świętach nie miałam czasu na zrobienie ambitnej sesji tej książki. Są to zlepki przypadkowych fotek, ale nie jestem przecież profesjonalną fotografką. Książka mi się podobała, ale byłam nią lekko rozczarowana już na samym początku....

Kruczy dziób.

Kruczy dziób.

Pierwszy tom był świetny. Drugi... powinien chyba nosić nazwę "Greta Thunberg i łowcy wampirów". Zmiana otoczenia stanowczo nie służy. Jest nudno, na tyle, że porzuciłam w trakcie.

Pierwszy tom był świetny. Drugi... powinien chyba nosić nazwę "Greta Thunberg i łowcy wampirów". Zmiana otoczenia stanowczo nie służy. Jest nudno, na tyle, że porzuciłam w trakcie.