Z autorką Janice Y. K. Lee jest to moje pierwsze spotkanie, ale odnoszę wrażenie, że jeszcze kiedyś po jej twórczość sięgnę. Ma bardzo ciekawy styl pisania, z którym wcześniej się nie spotkałam. Czułam się trochę tak, jakby jakaś dawno niewidziana przyjaciółka spotkała się ze mną na ploteczkach i opowiadała przy dobrej kawie, co słychać u jej najbliższych albo jakbyśmy trafiły do kina na świetny film.

Zdecydowanie podczas lektury narrator stał z boku całej historii. Bardziej relacjonował to, co się działo, aniżeli wgłębiał się w przeżycia wewnętrzne bohaterów. Starał się wszelki osąd pozostawić nam, czytelnikom - co było bardzo zaskakującym i jednocześnie interesującym doznaniem.

Osobiście uwielbiam książki, których akcja rozgrywa się na Dalekim Wschodzie. Czy czytałam książkę Chelsea Haywood("Biała gejsza), czy naszego rodzimego Marcina Bruczkowskiego("Bezsenność w Tokio"), za każdym razem wyczuwałam w nich pewnego rodzaju wyalienowanie, samotność, momentami bezradność. Te emocje są w nich bardzo intensywne - doznania izolacji, zamknięcia we własnych umysłach... W najnowszej powieści "Emigrantki" Janice Y. K. Lee również można wyczuć takie, niekiedy wręcz dołujących, uczucie.

Autorka skupia naszą uwagę na historii trzech kobiet, które z różnych powodów trafiły do Hongkongu. Mercy, Margaret i Hilary są motorem napędowym całej powieści. To w okół nich głównie skupiamy naszą uwagę i powoli poznajemy ich losy, które w pewnym sensie się splatają w jedną całość. Każda z nich jest inna i dzięki temu widzimy różnice w postępowaniu, w problemach z jakimi muszą sobie poradzić: na tle emocjonalnym, przeżyć wewnętrznych a także wśród najbliższego otoczenia.

Janice Y. K. Lee w bardzo ciekawy sposób ujęła w tej powieści tematykę "emigracji" - treść jakże współczesna co bardzo interesująca. Szczególnie jeśli zdamy sobie sprawę, że emigracja ma miejsce nie tylko w obrębie Europy czy też naszej ojczyzny, ale tak naprawdę jest to problem ogólnoświatowy, z osobistą tragedią pojedynczych jednostek i nie ma znaczenia czy emigrujemy za pieniądzem czy też szukając nowego miejsca na ziemi, gdzie panuje względny spokój. Autorka potrafiła zauważyć, że nawet w krajach, w których ludzie żyją na wysokim poziomie, również ma miejsce emigracja, która niesie za sobą konsekwencje - z jednej strony wyalienowanie na tle społecznym, z drugiej zaś może doprowadzić do pewnego rozluźnienia relacji pomiędzy najbliższymi, która doprowadza do zdrady, braku empatii czy pogubienia się w obcym świecie.

Bardzo podobało mi się w tej powieści, że autorka ukazała trzy punkty widzenia, w postaci odrębnych historii, dzięki czemu można wczuć się w emocje poszczególnych bohaterek.

Również na uwagę zasługuje, że Janice Y. K. Lee nie koloruje rzeczywistości. W "Emigrantkach" jest ona dość brutalna, momentami wręcz dołująca, jednakże bardzo się cieszę, że autorka na siłę nie próbowała stworzyć nam iluzorycznego świata, który z pewnością byłby piękny, ale mijał się z prawdziwym życiem.

Bardzo fajnym zabiegiem było również powolne odkrywanie połączeń - fragmentów z życia każdego wątku, które z czasem układały się w jedną całość.

Nie jest to łatwa książka, trzeba się momentami mocniej skupić, aby zrozumieć jej sens lub aby nic nam nie umknęło podczas czytania, ale właśnie dlatego uważam, że jest warta spędzenia nad nią dłuższej chwili.

więcej: czytamiogladam.pl

Z autorką Janice Y. K. Lee jest to moje pierwsze spotkanie, ale odnoszę wrażenie, że jeszcze kiedyś po jej twórczość sięgnę. Ma bardzo ciekawy styl pisania, z którym wcześniej się nie spotkałam. Czułam się trochę tak, jakby jakaś dawno niewidziana przyjaciółka spotkała się ze mną na ploteczkach i opowiadała przy dobrej kawie, co słychać u jej najbliższych albo jakbyśmy...