Temat wilka w literaturze przewija się od wieków. Prowadzono mnóstwo badań w oparciu o które powstało wiele publikacji, a niejednokrotnie posiłkowano się nimi pisząc rozmaite powieści. Wilki od zawsze wzbudzają skrajne emocje, od podziwu i fascynacji, po nienawiść i żądzę krwi, nie inaczej było w tym przypadku. Cały wachlarz emocji towarzyszył mi podczas czytania "Wilczycy". Będąc osobą wyjątkowo wrażliwą na krzywdę zwierząt miałam pewne obawy sięgając po tę książkę. Jednak autor przekazał czytelnikowi bardzo rzetelny reportaż, precyzyjnie i obiektywnie wprowadzając go w temat, nie oceniając działań żadnej ze stron uczestniczących w sporze, co czyni go profesjonalnym i wiarygodnym. Jednocześnie treść jest zaserwowana na tyle przystępnie i ciekawie, że całość czyta się jak dobrą powieść przygodową. Hmm... może nie do końca jak powieść. Nie ukrywam, że czytałam tę książkę bardzo długo, jak na jej stosunkowo niewielką objętość (całość liczy sobie nieco ponad 300 stron). Nie odkładałam jej na dłużej, niż jeden dzień, ale czytałam najwyżej po jednym rozdziale na raz. Myślę, że przyczyna była jedna - chęć dokładnego przeanalizowania i zrozumienia treści, jako że książka nie należy do najłatwiejszych i wymaga od czytelnika nieco większego skupienia. Wymaga tego zwłaszcza od laika, a przyznaję, że przy całej mojej miłości do tych zwierząt, wciąż nim pozostaję.

Więcej na blogu http://bialatrufla.blogspit.com serdecznie zapraszam do zapoznania się z pełną recenzją.

Temat wilka w literaturze przewija się od wieków. Prowadzono mnóstwo badań w oparciu o które powstało wiele publikacji, a niejednokrotnie posiłkowano się nimi pisząc rozmaite powieści. Wilki od zawsze wzbudzają skrajne emocje, od podziwu i fascynacji, po nienawiść i żądzę krwi, nie inaczej było w tym przypadku. Cały wachlarz emocji towarzyszył mi podczas czytania...