Ciągnięte na siłę. Bohaterowie czarno biali. Akcja naciągana. No i te rozkminy Marthy i Isaaca, kocham cię, chciałbym cię zobaczyć, chciałbym cię dotknąć, chciałbym cię przytulić, i tak przez całą książkę i on i ona.

Ciągnięte na siłę. Bohaterowie czarno biali. Akcja naciągana. No i te rozkminy Marthy i Isaaca, kocham cię, chciałbym cię zobaczyć, chciałbym cię dotknąć, chciałbym cię przytulić, i tak przez całą książkę i on i ona.

Git, książka. Polecam, tylko nie jest to powieść z rodzaju niesamowitych.

Git, książka. Polecam, tylko nie jest to powieść z rodzaju niesamowitych.

Wydaje mi się że ta część była gorsza od poprzedniczki. W zasadzie mamy tutaj powtórzenie akcji z celi 7.

Wydaje mi się że ta część była gorsza od poprzedniczki. W zasadzie mamy tutaj powtórzenie akcji z celi 7.

Bardzo dobra książka

Bardzo dobra książka

Szybko się czyta, zaskakujące zakończenie

Szybko się czyta, zaskakujące zakończenie

Książka dobra, ale jakoś ciężko mi uwierzyć, żeby ludzie aż tak ślepo wierzyli. Nie mówiąc już o zasadach jakie panują, pomimo tego iż to ma być kraj demokratyczny. Przykładowo pieniądze, które trzeba zapłacić, aby móc decydować. Moim zdaniem ci ludzie nie raz zachowują, się aż zbyt naiwnie, ale rozumiem że to na potrzeby książki. Niestety ale nie mam kolejnego tomu na półce i bardzo żałuję, bo z przyjemnością bym się zabrała za czytanie.

Książka dobra, ale jakoś ciężko mi uwierzyć, żeby ludzie aż tak ślepo wierzyli. Nie mówiąc już o zasadach jakie panują, pomimo tego iż to ma być kraj demokratyczny. Przykładowo pieniądze, które trzeba zapłacić, aby móc decydować. Moim zdaniem ci ludzie nie raz zachowują, się aż zbyt naiwnie, ale rozumiem że to na potrzeby książki. Niestety ale nie mam kolejnego tomu na...

ele 7 przeczytałam z wielkim entuzjazmem. Bardzo polubiłam Marthe i cały świat wykreowany przez Kerry Drewery. Dopiero potem przyszły do mnie głosy krytyki, gdzie spotkałam się nawet z zestawieniem pierwszej części w najgorszych książkach roku. Ja jej tak nie odebrałam, a nawet bardzo mi się podobał wstęp do tej serii. Z chęcią też zabrałam się za drugi tom Dzień 7. Mogą pojawić się spoilery dla tych, którzy nie czytali pierwszego tomu.

Fabuła w skrócie: po siedmiu dniach w siedmiu celach Martha – narratorka – jest wolna. Niestety jej cela nie pozostała pusta – trafił do niej Isaac. Kolejny raz powtarza się koszmar, w którym główną rolę gra manipulacja widownią poprzez program Sprawiedliwością jest śmierć. Tym razem Issac przeżywa psychiczne tortury, które zakończą się głosowaniem o jego wolność lub śmierć. Martha w swojej rozpaczy nie wie jak może pomóc chłopakowi, nie narażając jednocześnie swoich przyjaciół. Jednak bohaterka poznaje ludzi gotowych do walki o lepsze jutro. Dziewczyna musi podjąć ryzyko i zaufać innym, aby ocalić swojego chłopaka.

Nie mogę napisać, że druga część powieści jest wybitna, natomiast dla mnie liczą się emocje. Dzień 7 oferował mi kilka godzin skupienia na wydarzeniach rozgrywających się w książce. Po finale w Celi 7, nie mogłam się doczekać kontynuacji. Byłam zaciekawiona, lekko przestraszona działaniami władzy oraz kibicowałam bohaterom – a to pozwala mi stwierdzić, że była to wciągająca lektura i warta była poświęconego czasu. Autorka nie pozbyła się schematów, ale ubrała je na nowo w ciekawą formę. Nawet rodzące się uczucie między Marthą a Isaac było do przyjęcia i nie czułam zażenowania i nie przewracałam oczami. Sama bohaterka była rozsądną dziewczyną, która potrafiła popełniać błędy, ale jej wdzięk, wielkie serce zaspakajały moją potrzebę poznania jej zamiarów.

Kerry Drewery w swojej powieści w dużym stopniu skupiła się na działaniu władzy dzięki mediom. Sam program był wyśmienicie pokazany jako prześmiewczy i irytujący. Dziwiłam się, dlaczego ludzie wierzą w to co widzą na ekranie tv. Z drugiej strony dzisiaj również spotykam się z tym, że np. reklamy suplementów diety działają na szarą masę, która karmiona obietnicami szczupłej, zdrowej sylwetki kupuje to, co chce reklamodawca. Więc w sumie pokazany w książce mechanizm nie jest niczym nowym. Boli jednak informacja, że dotyczy to decydowania o cudzym życiu. Ale chyba taki był zabieg autorki, która chciała ukazać do czego prowadzi ślepe wierzenie w dobro i zło oraz w tak skrajny podział społeczeństwa na biednych i bogatych. Sprawiedliwość niestety zależy od grubości portfela, a programy Sprawiedliwością jest śmierć czy Oko za oko manipulują widzami testując ich moralność, etykę i zaspakajają rządzę bycia sędzią.

Dużym plusem książki jest jej prosta i przystępna forma. Styl Drewery jest poprawny, język dostosowany do wieku odbiorców. Dzień 7 czyta się szybko, płynnie, a wartka akcja trzyma w napięciu. Temat główny jest warty poruszenia, ukazuje świat z pozorną demokracją i ostrzega do czego może prowadzić obalenie naszego systemu sprawiedliwości. Po raz kolejny pisarka zakończyła książkę zostawiając czytelnika w niepewności i poczuciu, że koniecznie musi sięgnąć po Finał 7.

Środkowy tom okazał się równie pasjonującą rozrywką, jak pierwsza część. Brytyjska autorka dobrze prowadziła sobie z mroczną wizją świata, gdzie ludzkie cierpienie rozgrywa się podczas widowiska. Lektura zmusza do refleksji. Polecam.

ele 7 przeczytałam z wielkim entuzjazmem. Bardzo polubiłam Marthe i cały świat wykreowany przez Kerry Drewery. Dopiero potem przyszły do mnie głosy krytyki, gdzie spotkałam się nawet z zestawieniem pierwszej części w najgorszych książkach roku. Ja jej tak nie odebrałam, a nawet bardzo mi się podobał wstęp do tej serii. Z chęcią też zabrałam się za drugi tom Dzień 7. Mogą...

Druga część "Celi 7" nie jest już nieco słabsza od swojej poprzedniczki. Brak jej świeżości i innowacyjności - jest bowiem niemal taka sama jak część pierwsza. Niemniej literacki talent autorki nadal zachwyca, a forma, jaką nadała swojej książce wciąż doskonale się sprawdza, dlatego bez wahania sięgnę po kolejną część.

Druga część "Celi 7" nie jest już nieco słabsza od swojej poprzedniczki. Brak jej świeżości i innowacyjności - jest bowiem niemal taka sama jak część pierwsza. Niemniej literacki talent autorki nadal zachwyca, a forma, jaką nadała swojej książce wciąż doskonale się sprawdza, dlatego bez wahania sięgnę po kolejną część.

Recenzja na blogu:
https://nhoryzonty.blogspot.com/2018/12/recenzja-dzien-7-kerry-drewery-tom-2.html

Recenzja na blogu:
https://nhoryzonty.blogspot.com/2018/12/recenzja-dzien-7-kerry-drewery-tom-2.html

Jestem w szoku, że po pierwszej mocno średniej części serii dostajemy taką nomen omen perełkę. Z ciekawą fabułą, niejednoznacznymi (w większości) bohaterami oraz fabułą, która naprawdę mocno trzyma za mordę czytelnika nie dając mu odpocząć od coraz to ciekawszych zabiegów narratorskich. Sprawdziły się moje słowa, że ten koncept może zaoferować nam więcej niż widzieliśmy to w poprzedniczce. Nie doceniłem jednak przy okazji czytania celi konstruktu czasu. Skondensowanie tego wszystkiego do siedmiu dni dostarcza dodatkowej atmosfery zaszczucia i klaustrofobii, co tylko sprzyja fabule. Jestem żywo ciekaw finału. Mam nadzieję, że nie pogrzebie świetnych przygotowań drugiego tomu.

Jestem w szoku, że po pierwszej mocno średniej części serii dostajemy taką nomen omen perełkę. Z ciekawą fabułą, niejednoznacznymi (w większości) bohaterami oraz fabułą, która naprawdę mocno trzyma za mordę czytelnika nie dając mu odpocząć od coraz to ciekawszych zabiegów narratorskich. Sprawdziły się moje słowa, że ten koncept może zaoferować nam więcej niż widzieliśmy to...